Αχιλλέα POVΤο φως της ημέρας με βρίσκει καθησμενη στο κρεββάτι του ξενοδοχείου... ομολογώ πως Δεν κατάφερα να κοιμηθώ ολόκληρο το βράδυ... οι σκέψεις δεν με άφηναν να ησυχάσω... και μετά ήρθε το τηλεφώνημα... αυτό έφτανε για να με κάνει να βγω εκτός εαυτού...
Λίγες ώρες πριν
Είμαι ξαπλωμένος στο κρεββάτι με ένα τσιγάρο στο χέρι... κοιτάζω δίπλα μου και βλέπω κως έχω τελειώσει ήδη τρια μπουκάλια βότκα και είμαι στο τεταρτο... πραγματικά όσα χρόνια και να περάσουν αυτό το ποτό για μενα θα είναι σαν γάλα... νιώθω όμως το στόμα μου στεγνό... τοποθετώ το τσιγάρο στα χείλη μου και πιάνω τον αναπτήρα για να το ξανά ανάψω μια και έσβησε... πατάω τον αναπτήρα και ρουφάω το καπνό μέσα στα πνευμονία μου... μερικές φορές αναρωτιέμαι τι θα με καταστρέψει πρώτο... η δουλειά που κάνω ή το αλκοόλ και το κάπνισμα;.... βγάζω τον καπνό από τα χείλη μου και τον παρατηρώ να κατευθύνεται προς την ανοιχτή μπαλκονόπορτα... πιάνω απότομα το μπουκάλι με τη βότκα και ποτίζω το διψασμένο σώμα μου με αυτό... με το που ακουμπάω το μπουκάλι στο κομωδινο ακουω το κινητό μου να δονείται... ποιος είναι τέτοια ωρα;... το πιάνω από εκεί και το φέρνω κοντά μου για να δω τι όνομα αναγράφεται στην επαφή... το βλέμμα μου είναι θολό... δεν μπορώ να εστιάσω καλα... σουφρωνω τα φρυδια μογ και κάνω άλλη μια απόπειρα να ξανά κοιτάξω... τότε βλέπω το όνομα του Eric να αναγράφεται αλλά λίγο πριν προλάβω να απαντήσω η κλήση τερματίζεται... κοιτάζω καλύτερα και βλέπω πέντε αναπάντητες και τρια μηνύματα... ούτε γκομενα του να ημουν πια... στον ύπνο του με έβλεπε;;;... λίγα δευτερόλεπτα μετά το ακουω να ξανά δονείται... πατάω αποδοχή και τοποθετώ το ακουστηκο στο αφτι μου
Α:Ελα... η φωνή μου βραχνή... με το ζόρι βγήκε από τα χείλη μου... ο λαιμός μου έχει στεγνώσει για τα καλα... η ανάσα του από την άλλη γραμμή ακούγεται έντονα και καταλαβαινω πως είναι εξοργισμένος
Ε:ΠΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΕΙΣΑΙ; Δεν γύρισες πίσω στην έπαυλη μετά την επίσκεψη σου στο Moorslede;;;... η φωνή του ανήσυχη και ενοχλητική όπως παντα... νιώθω ένα τσούξιμο στο κεφάλι μοθ αλλά το αγνοώ
Α:Αναφορά θα σου δώσω; Τι θες και με περνεις νυχτιάτικα;... ρωτάω και φέρνω το μπουκάλι ξανά στα χείλη μου κατεβάζοντας μια γερή γουλια βότκας...
Ε:Πίνεις;;Γιατί η φωνή σου είναι έτσι; Αχιλλέα ο γιατρός σου... πήγε να πει αλλά η άγρια φωνή μου τον σταμάτησε
BẠN ĐANG ĐỌC
Inside his darkness [BOOK 1]
Teen FictionΑ:μου ανήκεις και όσο πιο γρήγορα το καταλαβεις τόσο το καλύτερο.. μου είπε σοβαρός κοιτώντας με βαθιά στα μάτια Γ:Κανεις λάθος ούτε εγώ ούτε το παιδι μου σου ανήκει ολα έγιναν από ένα λάθος!... του υπενθύμισα και τότε τον ειδα να αγριεύει πραγματι...