Inside his darkness [BOOK 1]

Κεφαλαιο 36ο

Επιτέλους ακουσα την πόρτα να κλείνει με τεράστια δύναμη και καταλαβα πως ο Αχιλλέας έφυγε. Τοποθετώ την κούπα με τον καφέ στα χείλη μου και γεύομαι την πρώτη γουλια. Αφήνω το καφέ υγρό να τρέξει σε όλο μου το σώμα και αρχίζω να νιώθω πολύ καλύτερα. Τελικά ολα μια ιδεα είναι! Πλέον έχω συνηθίσει κάπως τις προσβολές του... ξέρω πως πετάει πράγματα χωρίς να τα σκέφτεται με σκοπό να πληγώσει τους άλλους αλλά δρξ θα αφήσω τα λόγια τοθ να με αγγίξουν... στην τελική είναι ένας ξένος...απολαμβάνω τον καφέ μου όμως το στομάχι μου αρχίζει να διαμαρτύρεται.. καλύτερα να κατέβω κάτω να πάρω αυτό το τοστ που άφησα γιατί μετά έχω πολύ δουλειά...
Κατέβηκα βιάστηκα τις σκάλες με προορισμό την κουζίνα ξανά.πωπω το στομάχι μου δεν σταματάει να βγάζει περίεργους ήχους! Όταν φτάνω στην κουζίνα αντικρίζω τον Eric να κάθεται σε ένα σκαμπό και να πίνει ήρεμος τον καφέ του. Περιεργο... έφυγε ο άλλος μονος του χωρίς το δεξί του χέρι;; Δεν μαρεσει αυτό! Τα πράγματα για μενα θα δυσκολέψουν τωρα με αυτόν ανάμεσα στα πόδια μου... βέβαια τωρα που το σκέφτομαι... ο Eric μπορεί να μου φανεί πολύ χρήσιμος... κοιτάζω τον πάγκο πίσω του και βλέπω εκείνο το τοστ που είχα παρατήσει πριν εξ αιτιας του τραμπούκου! Πηγαίνω προς τα κει και πιάνω το πιάτο. Για να μάθω αυτό που θέλω πρέπει να καθίσω εδώ να ψάρεψω τον Eric.. σκέφτηκα και άρχισα να περπατάω προς το μέρος του. Εκείνος έπινε τον καφέ του όμως είχε πλήρη επίγνωση τι γινόταν γύρω του καθώς με παρακολουθούσε καθόλου διακριτικά! Πηγαίνω και κάθομαι σε ένα σκαμπό ακριβώς απέναντι του και ξεκινάω να τρωω το τοστ μου. Εκείνος πλέον έχει καρφωμένα τα μάτια του στην κούπα με τον καφέ του... δεν τον βλέπω και πολύ πρόθυμο για συζήτηση και σίγουρα φταίει το άλλο το τέρας! Θα σε φτιάξω εγώ Αχιλλέα... δαγκώνω μια μπουκιά και κοιτάζω επίμονα τον Eric. Εκείνος το έχει καταλάβει και φαίνεται αρκετά νευρικός.. πίνει μια γουλια από τον καφέ του και ξαφνικά το βλέμμα του συναντάει το δικό μου. Εγώ έτσι μπουκωμένη που ειμουν του χαρίζω ένα ψεύτικο χαμόγελο με αποτέλεσμα εκείνος να κατεβάσει απότομα την κούπα του από τα χείλη του

Ε:Τρέχει κάτι;;... λεει παραξενεμενος. Να η ευκαιρία μου να του πιάσω την κουβέντα

Γ:Οχι γιατί;;... λεω και δαγκώνω άλλη μια μπουκιά από το τοστ.. με τους ρυθμούς που παει η «συζήτηση» θα το έχω τελειώσει και δεν θα μάθω και αυτά που θέλω!

Ε:γιατί με κοιτάς περίεργα... λέει καχύποπτος και κάθεται καλύτερα στη θέση του. Το βλέμμα του είναι πάνω μου και κοιτάζει εξωνυχιστηκα το πρόσωπο μου μήπως και κλέψει κάποια λάθος έκφραση μου για να καταλάβει τι συμβαίνει. Ο οχι γλυκέ μου δεν θα πέσω στην παγίδα σου!