Inside his darkness [BOOK 1]

Κεφαλαιο 33ο

«και μη νομίζεις πως αν το σκάσεις δεν θα σε βρω! Γιατί αν το πιστεύεις αυτό θα πρέπει να είσαι πολύ αφελής! Και τωρα..απόλαυσε την φιλοξενία μου και μη μου ζαλίζεις άλλο τα αρχιδια».. λέει και βγαίνει από το γραφείο του κοπανωντας με δύναμη την πόρτα κάνοντας το σώμα μου να ταραχτει ολόκληρο....

Αμέσως πετάγομαι από το μικρό λήθαργο που μου είχε προκαλέσει η ταραχή από το έντονο χτύπημα στην πόρτα.. Πως τολμάει να μου μιλάει ακόμα χειρότερα από την πρώτη φορά;; Δεν πρόκειται να το αφήσω εδώ αυτό! Με γρήγορα βήματα και σαν μια ανώτερη δύναμη να με βοηθάει στο να τρέξω ανοίγω την πόρτα και τρέχω να τον προλάβω. Ήταν ακόμα στο διάδρομο. Η φωνή μου ήχησε σαν σειρήνα μέσα στο χώρο «Αχιλλέα σταματά!» Τα χέρια μου χωρίς να το καταλάβω τυλίχτηκαν γύρω από το αριστερό του μπράτσο. Δεν ξέρω πραγματικά πόση δύναμη έβαλα για να τον κάνω να σταματήσει... εκείνος γύρισε το κεφάλι του ελάχιστα ώστε να με βλέπει με την άκρη του ματιού του. Εγώ έμεινα σοκαρισμένη να κοιτάζω τα χέρια μου τα οποία ακουμπούσαν το σώμα του... πραγματικά είναι πολύ γυμνασμένος και το γεγονός πως είναι τσιτωμενος αυτή τη στιγμή κάνει τα πράγματα να φαντάζουν πιο εξωπραγματικά... εκείνος κανει μια κίνηση και τραβάει με δύναμη και απότομα το χέρι του από το κράτημα μου κάνοντας με να μαζευτω.. γυρίζει επιδηκτικά προς το μέρος μου. Κατεβάζει με το δεξί του χέρι ελαφρώς το μαύρο γυαλί ηλίου που έκρυβε τα μάτια του για να με κοιτάξει... το βλέμμα του σκοτεινό. Το φως που έμπαινε από τις ανοιχτές πόρτες έκανε το χρωμα τον ματιών του να φαίνεται πιο ανοιχτό παρ όλη την σκούρα απόχρωση που δημιουργούσε ο θυμός που έκρυβε μέσα του..

Α:Τι θες το φελεκι μου;.... με ρωτάει απότομα και βγάζει τελείως τα γυαλιά του για να με κοιτάζει καλύτερα.

Γ:Να μιλήσουμε! Δεν γίνεται να λες μόνο αυτά που θες χωρίς να ακούς αυτά που έχω εγώ να σου πω!.... του λεω έντονα και εκείνος με κοιτάει με μάτια έτοιμα να με σκοτώσουν...

Α:Εγώ δεν έχω να πω κάτι άλλο και σενα η γνώμη σου δεν υφίσταται!... λέει ειρωνικά και μου γυρνάει την πλάτη ξεκινώντας να βηματίζει ξανά προς τις σκάλες... τα βήματα του μεγάλα σε σχέση με τα δικά μου που για να τον φτάσω κόντεψα να πέσω από τις σκάλες..

Γ:Αχιλλέα ΣΤΑΜΑΤΑ!.... κοντεύω να τον φτάσω λίγο πριν ανοίξει την πόρτα και φύγει. Εξακολουθώ να περπατάω πιο γρήγορα για να τον φτάσω αλλά όταν τον έχω πλησιάσει αρκετά εκείνος σταματάει απότομα μπροστά από την πόρτα. Στέκομαι ακριβώς πίσω του έτοιμη να πέσω πάνω στην τεράστια πλάτη του. Τον ακουω να μουρμουρίζει κάτι μέσα από τα δόντια του και να γυρίζει απότομα προς το μέρος μου τελείως επιθετικά.. το βλέμμα του έντονο και αρκετά θυμωμένο... ορκίζομαι πως τα μάτια του γυαλίζουν υπερβολικά πολύ σε σημείο που το αίμα μου έχει παγώσει μέσα στις φλεβες μου.. δεν είναι κατάσταση αυτή! Δεν μπορεί να είναι τόσο άγριος και επιθετικός μαζί μου....