Inside his darkness [BOOK 1]

Κεφαλαιο 37ο

Ανοίγω αργά την πόρτα και αφού βεβαιωνωμσι πως δρν υπάρχει κανεις στο διάδρομο τρέχω προς υο δωμάτιο μου. Μπαίνω μέσα και αφού κλείνω την πόρτα την κλειδώνω. Τραβαω την τσάντα που έβαλα πριν κάτω από το κρεβάτι και την ανεβάζω για να βαλω τα υπόλοιπα. Όταν με είχαν απαγάγει και με είχαν φέρει εδώ σε αυτό το μέρος μετά από δυο μέρες μου επέστρεψαν την τσάντα μου χωρίς το κινητό.  Το θυμάμαι γιατί την είχα ψάξει αλλά τι περίμενα;; Αρχίζω να ψάχνω τον χώρο και να τα κάνω ολα ανω κάτω για να βρω τη τσάντα. Ξέστρωτα το κρεββάτι, πέταξα τα μαξιλάρια από τις πολυθρόνες κάτω, άνοιξα ότι σείεται υπήρχε και όμως η τσάντα μου πουθενα! Την χρειάζομαι.. έχω πράγματα μέσα τα οποία χρειάζομαι! Είμαι διατεθυμενη μέχρι και από τη χώρα να φύγω για να γλυτωσω! Το βλέμμα μου πέφτει στην ντουλάπα που βρισκόταν ακριβώς μπροστά μου. Βρε λες;;; Κοίταξα το ρολόι και είχε παει ήδη εννιά... πρέπει να κάνω γρήγορα! Όπου να ναι θα έρθει να με τσεκάρει ο Eric... ανοίγω τη ντουλάπα και για καλή μου τύχη ολα μου τα πράγματα ήταν μέσα. Άνοιξα και το πορτοφόλι για να βεβαιωθώ για τα χρήματα και την ταυτότητα μου και ήταν μέσα.. ευχαριστω το θεό για αυτό.. Δεν έχω χρόνο πρέπει να βιαστώ; Πετάω την τσάντα μου μαζί με το σακίδιο κάτω από το κρεββάτι. Πρέπει να μαζέψω το χαλι που δημιούργησα... κλείνω βιάστηκα τη ντουλάπα και μαζεύω τα μαξιλάρια από το πάτωμα. Σειρά έχουν τα συρτάρια και το κρεββάτι. Αφού τα τακτοποιω αρχίζω να ντύνομαι. Την ωρα που πήγα να δέσω τα κορδόνια από τα παπούτσια μου ομιλίες άρχισαν να ακούγονται από το διάδρομο... Έρχονται! Σκέφτηκα.. αμέσως παράτησα ότι εκανα και έτρεξα προς την πόρτα για να σβήσω τπ φως και να ξεκλείδωσω.. οι ομιλίες άρχισαν να γίνονται όλο και πιο έντονες και ο ήχος από τα βήματα να πλησιάζει... δεν έχω χρόνο! Πετάγομαι όσο πιο γρήγορα μπορώ στο κρεβάτι και ξαπλώνω. Αρπάζω τις μπιζαμες που ήταν πάνω στα παπλώματα και τις κρύβω κάτω από τα σεντόνια... τα βήματα σταμάτησαν απότομα και εγώ τράβηξα γρήγορα τις κουβέρτες για να κρύψω το σώμα μου. Έκλεισα τα μάτια μου κάνοντας πως κοιμάμαι όταν ακουσα την πόρτα να τρίζει... βήματα άρχισαν να γεμίζουν την ησυχια που υπήρχε στο χώρο.. τα ένιωθα να πλησιάζουν όλο και πιο κοντά μου μέχρι που μια αντρική φωνή έσπασε την σιωπή...

«κοιμάται;;» Ρώτησε ψυθυρθστα ένας άντρας του οποίου την φωνή δεν αναγνώριζα

Ε:Κανε ησυχια!... η φωνή του Eric ακούστηκε στο χώρο και το αίμα μου πάγωσε... Γαια μην κουνηθεις... η καρδιά μου ήταν έτοιμη να σπάσει από την αγωνία και το φοβο.. η ανάσα μου είχε κοπεί τελείως...