Α:Φαίνεσαι έξυπνη κοπέλα για αυτό θα παίξουμε ένα παιχνιδάκι...λέει και με κοιτάει απόλυτα σοβαρός. Τωρα εγώ τι πρέπει να πω; Να παίξω το παιχνίδι του;; Και αν είναι ο μονος τρόπος για να μάθω τι σκατα γίνεται εδώ; Θα το κάνω....Γ:Δέχομαι...λεω αποφασιστικά και τον βλέπω να με κοιτάει πονηρά με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη του. Μήπως έμπλεξα περισσότερο από πριν;;.....
Α:Πολύ καλα λοιπόν! Εγώ ρωτάω εσυ απαντάς... λέει απόλυτα σοβαρός. Απλώνει το χέρι του προς το μέρος μου και μου δείχνει μια φοτογραφια με ένα τύπο τον οποίο δεν γνώριζα «τον ξέρεις αυτόν;;» Με ρωτάει απόλυτα σοβαρός και σηκώνω το βλέμμα μου και τον κοιτάζω αποφασιστικά στα μάτια
Γ:Οχι δεν τον γνωρίζω... του απαντάω και εκείνος δεν λέει τίποτα. Βγάζει άλλη μια φωτογραφεία καη την τοποθετεί ξανά μπροστά μου. Μα αυτός είναι ο γιατρός με τον οποίο θα εκανα την εξωσωματική... κοιτάζω την φωτογραφία παραξενεμενη και νιώθω το βλέμμα του Αχιλλέα να με καίει
Α:Αυτόν;... λέει και σηκώνω το βλέμμα μου για να τον κοιτάξω. Εκείνος μου κάνει νόημα με τα μάτια να ξανά κοιτάξω την φωτογραφία. Το βλέμμα του μέσα στην αυτογνωσία και την υπεροψία
Γ:Τον ξέρω... λεω και εκείνος μουρμουρίζει κάτι που με εξοργίζει
Α:Αυτό έλειπε... λέει και τραβάει την φωτογραφεία. Αυτό ήταν! Αν δεν μου σπάσει τα νεύρα δεν θα ηρεμήσει...
Γ:Αν με έφερες εδώ για να παίξουμε την κολοκυθιά να φευγω καλύτερα!... λεω και παω να σηκωθώ όρθια
Α:ΚΑΤΣΕ ΚΑΤΩ!...με διατάζει και γυρίζω να τον κοιτάξω... κάνω αυτό που μου λέει.. τωρα θα δεις θα σε χορέψω στο ταψί! Εσυ είσαι αυτός που θα μου τα πει ολα και οχι εγώ! «Τι δουλειά είχες με αυτόν τον γιατρό;;» Με ρωτάει και νιώθω το αίμα μου να παγώνει... δεν το αφορά! Ποσό μαλλον το θεμα που είχαμε με τον Ραφαηλ δεν τον αφορά εις διπλούν!
Γ:Δεν νομίζω να σε αφορά... λεω και τον βλέπω να τσιτωνεται..
Α:Από τη στιγμή που το παιδι που κουβαλάς μέσα σου είναι δικό μου ΟΛΑ με αφορούν... λέει μέσα από τα δόντια του και αρχίζω να κουράζομαι με όλη την κατάσταση
Γ:Το παιδι είναι δικό μου και του αγοριού μου εσυ δεν κολλάς πουθενά! Δεν γίνεται να έρχεσαι και να με απαγωγείς με το έτσι θέλω και να ισχυρίζεσαι πως είσαι πατέρας του παιδιού μου!.... λεω απόλυτα σοβαρή και κάπως τσιτωμενη... εκείνος με κοιτάει λες και απολαμβάνει όλο αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή σε αντίθεση με μενα που τα νεύρα μου αρχίζουν να χτυπάνε κόκκινο
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Inside his darkness [BOOK 1]
Genç KurguΑ:μου ανήκεις και όσο πιο γρήγορα το καταλαβεις τόσο το καλύτερο.. μου είπε σοβαρός κοιτώντας με βαθιά στα μάτια Γ:Κανεις λάθος ούτε εγώ ούτε το παιδι μου σου ανήκει ολα έγιναν από ένα λάθος!... του υπενθύμισα και τότε τον ειδα να αγριεύει πραγματι...