Inside his darkness [BOOK 1]

Κεφαλαιο 59ο

...φτάνω στην κουζίνα και ανοίγω το ψυγείο να φτιάξω κάτι να φάω όταν ακουω μια σπαστική τσιρίδα από την άλλη άκρη του χώρου

Ε:Τι κανεις εδώ μέσα;;;....
αμέσως γυρίζω το κεφάλι μου προς την κατεύθυνση της αιτιας που προξένησε το θόρυβο. Μπροστά μου εμφανίζεται παλι εκείνη η γυναίκα που χθες είχε γραπωθεί πάνω στον Αχιλλέα. Νιώθω τα νεύρα μου να τσιτωνονται περισσότερο απο πριν...

Γ:Πρέπει να σου εξηγήσω; Νομίζω το κόκκινο χρωμα σε αδικεί! Ξανθιά έπρεπε να σαι για να ταιριάζει με όλο το πακέτο... λεω αδιάφορα και νιώθω μια προσωπική ευχαρίστηση να διαπερνά όλο το κορμί μου. Της το χρώσταγα αυτό από χθες... ακου κει να με πει δούλα! Το τσόκαρο.... ξαφνικά ακουω ένα δυνατό χτύπημα στο ψυγείο πράγμα που με κάνει να γυρίσω προς τα εκεί. Ακριβώς μπροστά μου στέκεται αυτή η γυναίκα κοιτάζοντας με με ένα ειρωνικό βλέμμα το οποίο πέταγε φωτιές

Ε:Για κακή σου τύχη γλυκιά μου... λέει και μου ρίχνει ένα βλέμμα απαξίωσης σκανάροντας όλο το κορμί μου « Δεν είμαι σαν αυτές που νομίζεις... ξέρω περισσότερα απ όσα φαντάζεσαι και για το καλό σου μην τα βάλεις μαζί μου...» λέει και αμέσως απομακρύνεται γυρίζοντας μου την πλάτη έτοιμη να φύγει από τον χώρο. Αυτή γ γυναίκα με τρομάζει... έχει κάτι πάνω της που μου βγάζει την ίδια ανατριχίλα με το βλέμμα του Αχιλλέα... «α και... για να μην έχεις προβλήματα..» λέει και γυρίζει να με κοιτάξει... τα μάτια της τόσο σκοτεινά... τόσο διαβολικά... « μακριά από τον Αχιλλέα!» Λέει και αμέσως βγαίνει από την κουζίνα.... το σώμα μου έχει παγώσει.. δεν ξέρω πως αλλά στον χώρο ξαφνικά η θερμοκρασία άρχισε να πέφτει... Αυτή η γυναίκα δεν έχει καμία σχέση με αυτήν από χθες... λες και είναι δυο διαφορετικοί χαρακτήρες...κάτι δεν παει καθόλου καλα εδώ... παίρνω το τοστ μαζί με λίγα φρούτα και βγαίνω αμέσως από την κουζίνα. Όταν φτάνω στο σαλόνι το θέαμα που αντικρίζω με κάνει να παγωσω στην θέση μου. Ο Αχιλλέας με αυτήν την... αυτήν την μάγισσα φιλιούνται... αυτή έχει τυλίξει τα χέρια της γύρω από το λαιμο του ενώ αυτός γύρω από την μέση της... φαίνεται και οι δυο να το αισθάνονται αυτό... αμέσως χαμηλώνω το βλέμμα μου και προχωράω με γρήγορα βήματα προς το δωμάτιο μου. Με το που μπαίνω μέσα κλείνω την πόρτα και αφήνω το σώμα μου να ακουμπήσει πάνω της... γιατί νιώθω τόσο περίεργα;;; Η καρδιά μου έχει σταματήσει να χτυπάει τόσο δυνατά όσο πριν και το σώμα μου τρέμει ολόκληρο... η εικόνα των δυο τους τρέχει ξανά και ξανά στο μυαλό μου... ίσως τελικά να τα έχουν... να είναι μαζί... ένας κόμπος στο στομάχι κάνει την εμφάνιση του όπως και ένας έντονος πονος στο στήθος... τι στο καλό μου συμβαίνει;;; Πλησιάζω το κρεβάτι μου και αφήνω το σώμα μου να πέσει αποτιμά πάνω στο σκληρό στρώμα.. τα πόδια μου δεν με κρατάνε... αφού έχει άλλη... εμένα γιατί με έφερε πίσω;;; Αφού έχει αυτή και μπορεί να κάνει μαζί της οικογένεια... εμένα και το παιδι μου τι μας θέλει;;; Γιατί με πήρε από το σπιτι του Gabriel?? Αφού ήξερε πως δεν θα του ζήταγα ποτε τίποτα ακόμα και μετά τη γέννηση του μωρού... με έκλεισε σε ένα δωμάτιο λες και είμαι μια παρείσακτη... μια σκλάβα... μια δούλα όπως είπε η άλλη... δεν το πιστεύω πως τον άφησα να με ξανά φέρει ξανά εδώ... χωρίς να το έχω καταλάβει καυτά δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια μου και δεν μπορουσα να τα σταματήσω... οι ορμόνες μου με κάνουν να χανω τον έλεγχο του ίδιου μου του εαυτού! Φέρνω τα γόνατα μου κοντά στο στήθος μου και αμέσως τα αγκαλιάζω ενώ ακουμπάω το κεφάλι μου πάνω στα χέρια μου και αφήνω τον εαυτό μου να ξεσπάσει... νιώθω τόσο χαμένη και μόνη... γιατί πρέπει να μου συμβαίνει εμένα αυτό;;; Γιατί να πληρώνω τις επιπτώσεις του σχεδίου κάποιου άλλου;;; Γιατί να βρεθεί αυτός στον δρόμο μου;;;... στην ζωή μου;;;.... και... και στην.... στην καρδιά μου;;;... ΓΙΑΤΙ;!... τα δάκρυα μου γίνονται όλο και πιο πολλα αλλά δεν θα τα εμπόδισω... πρέπει να τα βγάλω από μέσα μου για να γίνω πιο δυνατή... για να αντέξω εδώ μέσα... για να μπορέσω να παλέψω... ξαφνικά η πόρτα ανοίγει απότομα πράγμα που με κάνει να πεταχτώ επάνω. Μπροστά μου αντικρίζω τον Αχιλλέα ο οποίος με κοιτάζει αγριεμένα βαθιά στα μάτια... εγώ αμέσως παίρνω το βλέμμα μου από πάνω του και σκουπίζω γρήγορα τα μάτια μου... τι θέλει αυτός εδώ;;;

Γ:Τι θες εδώ;... ρωτάω απότομα ενώ αλλάζω στάση και κάθομαι οκλαδόν. Εκείνος δεν λέει τίποτα ενώ ακουω τον ήχο της πόρτας να κλείνει και τα βήματα του να γινοται όλο πιο έντονα πράγμα που σημαίνει πως έρχεται προς το μέρος μου

Α:Ήρθα να δω τι σε έπιασε ξαφνικά πάνω στο γραφείο μου!... λέει αυστηρά και νιώθω το κρεβάτι να βουλιάζει... χωρίς να σηκώσω το βλέμμα μου για να τον κοιτάξω του λεω απότομα.

Γ:Σου είπα πάνω ασε με λοιπόν στην ησυχια μου!... του φωνάζω και μαζευομαι όσο πιο μακριά του μπορώ χωρίς να τον κοιτάξω στα μάτια... νιώθω πως θα αρχίσω από στιγμή σε στιγμή να κλαιω αλλά και να τον χτυπάω μαζί... θέλω τόσο πολύ να του πετάξω ότι βρω μπροστά μου στο κεφάλι και να αρχίσω να τρέχω όσο πιο μακριά γίνεται! Ξαφνικά νιώθω τα χέρια του να αρπάζουν τους καρπούς μου και αμέσως το σώμα μου να προσγειώνεται βίαια πάνω στα πόδια του. «Άφησε με Αχιλλέα!» του φωνάζω ενώ προσπαθώ να τραβήξω τα χέρια μου από το κράτημα του

Α:Γιατί κλαις;;;... η ερώτηση του με κάνει να ανοίξω διάπλατα τα μάτια μου και να παγωσω στην θέση μου. Το βλέμμα μου συναντάει το δικό του.... τα μάτια του έχουν πάρει ένα περιεργο έντονο πράσινο χρωμα που πρώτη φορά μπορώ να το διακρίνω τόσο καθαρά. Η ερώτηση του με έχει ξαφνιάσει με αποτέλεσμα να μην μπορώ να σταυρωσω λέξη... κάθομαι και τον κοιτάζω μη μπορώντας να σκεφτώ καθαρά... «Δεν έχω όλη την μέρα τελειωνε!» Λέει αυστηρά και νιώθω των καρδιά μου να σταματάει... 'Δεν έχει όλη την μέρα;;'... Γαια ποσό ηλιθια είσαι;;;...  πως στο καλό σου πέρασε από το μυαλό ότι.... αμέσως τραβαω τα χέρια μου από το κράτημα του και σηκώνομαι από πάνω του. Πηγαίνω με γρήγορο βήμα προς την πόρτα και την ανοίγω διάπλατα

Γ:ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ ΑΧΙΛΛΕΑ!.... του φωνάζω γεμάτη οργή και τον βλέπω απότομα να αγριεύει... οι βλάβες στο λαιμο του αρχίζουν να πετάγονται έντονα ενώ το πρόσωπο του αρχίζει να σκοτεινιάζει... αυτό ήταν! Μπορεί πριν να βρισκόμουν σε μια κατάσταση αδυναμίας αλλά τωρα είμαι έτοιμη να τον πατήσω κάτω και αυτόν και την γκομενα του! Από δω και πέρα θα δεις τι παει να πει Γαια και θα εύχεσαι να μην ήξερες Αχιλλέα.....

Όλοι έχουμε τα πάνω μας και τα κάτω μας όμως δεν πρέπει να αφήνουμε την στεναχώρια να μας τρώει... πρέπει να αντιμετωπίζουμε με θάρρος τα προβλήματα μας και μέσα από αυτό γινόμαστε όλο και πιο δυνατοί. Το κλειδί είναι να γνωρίζουμε τον εαυτό μας... να τον αγαπήσουμε και να μην του φερόμαστε σαν να είναι εχθρός που θέλει να μας βλάψει... θα πάρει χρόνο να γνωρίσεις τον ίδιο σου τον εαυτό.. οι περισσότεροι δεν τα καταφέρνουν ποτε όμως κάποιοι άλλοι τα έχουν καταφέρει γιατί δεν το έβαλαν κάτω ... μόνο όταν αγαπάς εσένα και γνωρίζεις τις αδυναμίες σου πας παρακατω στην ζωή σου και γίνεσαι δυνατότερος😉❤️

⭐️⭐️⭐️&🖋🖋
Και μετά από αυτό το σύντομο μήνυμα επανερχόμαστε στη Γαια😂 μπορεί να είχε τα κάτω της αλλά κατάφερε να ξανά βρει την δύναμη μέσα της γιατί άρχισε να καταλαβαίνει τον εαυτό της ΞΑΙ να μην τον πολεμάει κρύβοντας τα αισθήματα τους φόβους και τις αδυναμίες της😌
Μέχρι το επόμενο να είστε όλοι καλα❤️