Inside his darkness [BOOK 1]

Κεφαλαιο 64ο

Αχιλλέα POV

Έχω την Emma επάνω μου. Νιώθω αρκετά ζαλισμένος από το ουίσκι που ήπια πριν. Δεν περίμενα ποτε πως θα με χτύπαγε έστω και λίγο ένα από τα ποτά που πίνω σχεδόν κάθε μέρα. Στο μυαλό μου έρχεται αυτή. Κάθε φορά που πηδαω την Emma βρίσκει τρόπο να πετάγεται από το πουθενα και να μου γαμαει το μυαλό... ανεβοκατεβαζω την Emma πάνω μου και σκέφτομαι πως την κρατάω στα χέρια μου. Αφήνω το κεφάλι μου να πέσει στην πλάτη του καναπέ και τα μάτια μου μισόκλειστα μόνο και μόνο για να σκέφτομαι τα δικά της... από εκείνη τη γαμημενη μέρα που την ειδα γυμνή και μετά ξανά στο μπάνιο κάτι μέσα μου με... στη σκέψη και μόνο σκληραίνω ακόμα πιο πολύ πράγμα που κάνει την Emma να αναστενάξει. Κοιτάζω γύρω μου για λίγο όταν ξαφνικά το φως ανάβει απότομα και πριν προλάβω να κοιτάξω προς την πόρτα γυαλικά ακούγονται να σπάνε. Η Emma γυρίζει άνετη προς τα εκεί όπως και γω. Οχι ρε πούστη!... το βλέμμα μου συναντάει το δικό της και οι ματιές μας κλειδωνονται... δεν ξέρω πως να αντιδράσω... τι πρέπει να κάνω;;; Εκείνη αμέσως τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορεί και ανεβαίνει τις σκάλες ενώ εξαφανίζεται από το οπτικό μας πεδίο... το σώμα μου θέλει ασυναίσθητα να σπρώξει την Emma από πάνω μου αλλά το μυαλό μου δεν το κάνει... για μισό λεπτό... και καλα κάνει... Αχιλλέα τι στο πουτσο έχεις πάθει;;; Απότομα πιάνω την Emma από την μέση και την ρίχνω στον καναπέ ενώ έρχομαι από πάνω της. Εκείνη με κοιτάζει με ένα πονηρό βλέμμα που μου προκαλεί αηδία! Με το χέρι μου αναγκάζω το κεφάλι της να γυρίσει από την άλλη πλευρά και αμέσως επιτιθέμαι με τα χείλη μου στο λαιμο της... βγαλ την από το μυαλό σου Αχιλλέα που να σε πάρει!.... σκέφτομαι οσο το στήθος της Emma είναι εγκλωβισμένο ανάμεσα στις παλάμες μου... μη σκέφτεσαι πως είναι αυτή.... επαναλαμβάνω... απότομα οι αναστεναγμοι της Emma γινοται όλο και πιο δυνατοί... είμαι έτοιμος να ξανά μπω μέσα της και να την γαμησω όμως το σώμα μου όπως και το μυαλό μου παγώνουν... μένω να κοιτάω την Emma στα μάτια... στο βλέμμα της είχε ζωγραφιστεί η αγανάκτηση και δεν άργησε καθόλου να έρθει η τσιρίδα

Ε:Αχιλλέα τι νομίζεις πως κανεις;; Γιατί σταμάτησες;; Δεν μπορεις να με ανάβεις καλα καλα... παει να πει αλλά απότομα την σταματάω ενώ σηκώνομαι από πάνω της

Α:Τελείωσε μόνη σου ουτος ή άλλος βαριέμαι να σε ακουω να προσποιείσαι.... λεω και αρπάζω το μποξεράκι μου και το φοράω. Κατευθυνομαι προς τις σκάλες και τις ανεβαίνω μέσα στα νεύρα... δεν το πιστεύω αυτό που μου συμβαίνει... κάθε φορά το ίδιο σενάριο! Όποτε παω να την γαμησω εκεί στην κορύφωση παντα ο οργασμος της είναι ψεύτικος... ποτε της δεν είναι αληθινή και παντα υπερβάλει... έχω κουραστεί.... φτάνω στο τέλος του διαδρόμου και ανοίγω την πόρτα του δωματίου μου. Παω στην ντουλάπα και αρπάζω μια βερμούδα ενώ την φοράω. Το μόνο πράγμα που τριγυρνάει στο μυαλό μου είναι το βλέμμα της... τι στο διάολο την έπιασε και έφυγε έτσι ξαφνικά; Πρώτη φορε έβλεπε ανθρώπους να το κάνουνε;... σκέφτομαι ενώ ξαπλώνω στο κρεβάτι μου. Απλώνω το χέρι μου στο κομοδίνο και αρπάζω το πακέτο με τα τσιγάρα μου. Βγάζω ένα και το τοποθετώ στα χείλη μου ενώ αρπάζω τον αναπτήρα και το ανάβω. Με όσες και να πήγαινα και όσες φορές και να μας έπιανε κάποιος εκείνες δεν έκαναν σαν αυτή... είναι τόσο σπαστική και εκνευρίστηκη... αυτό το πείσμα της και το γεγονός πως θέλει παντα να περνάει το δικό της με κάνει να θέλω να την βαλω κάτω και να... να την πνίξω!.... τραβαω μια τζουρα από το τσιγάρο μου και αφήνω τον καπνό να εισχωρήσει στα πνευμονία μου. Κλείνω τα μάτια και όταν εκπνέω το γκρι διαφανές νέφος η εικόνα του σώματος της έρχεται ξανά στο μυαλό μου. «Γαμωτο Αχιλλέα ξεκολλά!» Πετάγομαι απότομα από το κρεβάτι μέσα στα νεύρα. Σβήνω νευριασμένος το τσιγάρο μου στο τασάκι και κάθομαι στο κρεβάτι αφήνοντας τα πόδια μου να ακουμπήσουν το κρύο πάτωμα... δεν έπρεπε να πιεις απόψε τόσο... εγκλωβιζω το πρόσωπο μου ανάμεσα στα χέρια μου ενώ μετά μπλέκω τα δάχτυλα μου στα μαλλιά μου. Το βλέμμα μου πέφτει στο σφραγισμένο παράθυρο. Νιώθω τα νεύρα όλου του κορμιού μου να τσιτωνονται απότομα και ένα κύμα θυμού να πλημμυρίζει κάθε εκατοστό μου... σηκώνομαι έξαλλος από το κρεβάτι και πηγαίνω προς την σηρταριερα όπου είχα αφήσει πάνω ένα καινούριο μπουκάλι ουίσκι. Το αρπάζω με ένταση και το ανοίγω τελείως άτσαλα... το τοποθετώ στα χείλη μου και αρχίζω να το κατεβάζω σαν να είναι νερό... για λίγα δευτερόλεπτα νιώθω την κάψα στο στέρνο μου όμως μετά από λίγο εξαφανίζεται. Μονομιάς το φτάνω μέχρι την μέση και το αφαιρώ από το στόμα μου. Κοιτάζω γύρω μου και βλεπω το δωμάτιο να γυρίζει... δεν το πιστεύω πως κατάφερα μετά από τόσα χρόνια να ξανά μεθύσω... και ολα αυτά γιατί;;;.... για μια πουτανα και ένα μουλικο που θα το αφήσω να γεννηθεί... ξανά τοποθετώ τα χείλη μου στο μπουκάλι και κατεβάζω και το άλλο μισό....