Inside his darkness [BOOK 1]

Κεφαλαιο 41ο

Η νύχτα δεν άργησε να έρθει. Η Ιόλη και εγώ βρισκόμασταν όλη την ωρα μέσα στο πάρκο. Νιώθω πιο ασφαλής εδώ μαλλον γιατί υπάρχουν παντού φυλακές... παλι καλα εδώ στις Βρυξέλλες τα πάρκα είναι ανοιχτά 24 ώρες το 24 ωρο. Όλη αυτήν την ωρα περπαταγαμε και μιλάγαμε για διαφορα πράγματα. Μου έλεγε η Ιόλη για την νεα της δουλειά σε έναν εκδοτικό οικο. Επιμελούνταν τα εξώφυλλα για τις κυκλοφορήσεις πράγμα τελείως κόντρα με το επάγγελμα της, τη δικηγορία... βασικά από μικρή το όνειρο της ήταν να γίνει σχεδιάστρια μόδας αλλά ποτε δεν το πραγματοποίησε γιατί μια μέρα θα αναλάμβανε το γραφείο του πατέρα της. Ο πατέρας της ήταν ένας αρκετά μεγάλος δικηγόρος. Η έδρα του ήταν στην Ελβετία όμως για κάποιο λόγο το γραφείο του έκλεισε όταν η Ιόλη ήταν στο τελευταίο έτος της νομικής.. έτσι έβγαλε αναγκάστηκα την σχολή της και ο πατέρας της φρόντισε με τις γνωριμίες του να την φέρει να κάνει άσκηση στο ίδιο γραφείο με μενα... έτσι γνωριστήκαμε. Για τον Jackson μου είπε πως εξακολουθει να εχει το μπαράκι και να Ρα πήγαινει αρκετά καλα μια και τα έσοδα τους έχουν αυξηθεί κατά πολύ... επίσης μου είπε πως σκέφτονται εδώ και καιρό να μετακομίσουν σε ένα πιο μεγάλο σπιτι. Πραγματικά χαιρομαι που είναι χαρούμενη... πάνω στην συζήτηση το κινητό της ήχησε και μας διέκοψε. Κοιτάξαμε και οι δυο την οθόνη του κινητού της ταυτόχρονα

Ι: Ο Jackson είναι... λέει και με κοιτάζει ενώ μετά από λίγο απαντάει «Έφτασες;; Ωραία θα έρθω να σε πάρω μείνε στην είσοδο...» λέει και του το κλείνει... γυρίζει το βλέμμα της σε μενα και μου λέει «μείνε εδώ και θα πω να τον φέρω». Σηκώνεται από το παγκάκι και αρχίζει να απομακρύνεται από κοντά μου... κρύος ιδρώτας αρχίζει να τρέχει από το πρόσωπο μου και το σώμα μου τρέμει υπερβολικά πολύ... αν είναι μαζί του ο Αχιλλέας;;; Αν τον παρακολούθησε;;; Ή ακόμα χειρότερα αν τον έφερε μαζί;;;; Σκεφτομαι και σηκωνομαι από το παγκάκι αρχίζοντας να κόβω βόλτες νευρικά δεξιά και αριστερά... λίγο αργότερα και απορροφημένη από τις σκέψεις μοθ για το αν έπραξα καλα η φωνή του Jackson μα κάνει να γυρίσω να τους κοιτάξω

J:Γαια;;;.... λέει μπερδεμένος και με πλησιάζει με γρήγορο βήμα... «είσαι εσυ στ αλήθεια;;» Ρωτάει όταν φτάνει κοντά μου

Γ:Εγώ είμαι... λεω με μαζεμένη φωνή.. εκείνος με κοιτάει μη μπορώντας να το πιστέψει που με έβλεπε μπροστά του

J:Μα πως;;; Εννοώ εσυ εξαφανηστηκες από προσώπου γης, ο ραφαηλ και γω φαναγε τον κόσμο να σε βρούμε αλλά δεν είχες αφήσει ούτε ίχνος.... λέει όλο και πιο συγκλονισμένος που με είδε μπροστά του