Inside his darkness [BOOK 1]

Κεφαλαιο 85ο

Αχιλλέα POV

Γ:Αχιλλέα... είναι όντως αυτή.... τη δουλειά έχει εδω γαμωτο;; Τι κάνει μέσα στο δωμάτιο μου;;;

Α:Τι δουλειά έχεις εσυ εδώ;;... την ρωτάω με άγριο και επιθετικό τόνο στη φωνή μου... εκείνη φαίνεται να εκπλήσσεται... για μισό λεπτό νόμιζε πως έβλεπε κάποιου είδους όνειρο;.. και παλι! Τι σκατα θέλει μέσα στο δωμάτιο μου;;

Γ:Ε-εγώ... φαίνεται μπερδεμένη... το βλέμμα της είναι καρφωμένο στα σκεπάσματα μπροστά της... τα μάτια μου παρατηρούν τα χέρια της... οι παλάμες της έχουν γραπωθεί από τα σκεπάσματα και φαίνεται να τρέμουν

Α:Εξαφανίσου!... λεω απότομα και σταυρώνω τα χέρια μου ενώ την κοιτάζω έντονα... δεν ξέρω γιατί αλλά το πρώτο συναίσθημα που μου βγήκε όταν την ειδα ήταν ο θυμός... εκείνη γυρίζει και με κοιτάζει στα μάτια... δεν περίμενε να της πω κάτι τέτοιο είμαι σίγουρος για αυτό... εκείνη αμέσως παίρνει το βλέμμα της από πάνω μου και κοιτάζει κάτω... κάθομαι και παρατηρώ τις κινήσεις της προσεκτικά... διώχνει τα σκεπάσματα από πάνω της και κάθεται στο κρεββάτι είναι έτοιμη να σηκωθεί όταν ξαφνικά κάτι σαν επιφώνημα βγαίνει από το στόμα της... το βλέμμα μου μένει κολλημένο  πάνω της... εκείνη πιάνει την κοιλιά της και σηκώνεται όρθια... χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα να την κρατάω από τον καρπο και να την έχω γυρίσει προς το μέρος μου κοιτάζοντας την έντονα

Γ:άφησε με... η φωνή της βγαίνει σα ψίθυρος από τα χείλη της... το βλέμμα της κοιτάζει το χέρι της το οποίο είναι εγκλωβισμένο με το δικό μου.. το πρόσωπο της είναι τόσο περιεργο... τόσο μελαγχολικό;;...

Α:Σε προειδοποίησα να μείνεις μακριά μου· τι δουλειά έχεις στο δωμάτιο μου λοιπόν!... τονίζω την τελευταία λέξη.. εκείνη τινάζεται.. φαίνεται την τρόμαξα...

Γ:καμία... λέει με τον ίδιο τόνο που είχε και πριν στη φωνή της... γιατί νιώθω τόσο περίεργα;... ο τρόπος της είναι λες και... είναι έτοιμη να σπάσει σε χίλια μικρά κομματάκια με ένα φύσημα..

Α:Όταν σου μιλάω θα με κοιτάς στα μάτια!... της λεω απότομα.. εκείνη σηκώνει δειλά το βλέμμα της και συναντάει το δικό μου.. τα μάτια της γυαλίζουν υπερβολικά πολύ

Γ: τι σκοπεύεις να μου κανεις;.. η φωνή της σταθερή και αργή.. τη της συμβαίνει;;... αυτή δεν είναι η Γαια που γνωρίζω... αυτή εδώ που στέκεται μπροστά μου είναι τόσο ευάλωτη.. τόσο αδύναμη.. δεν έχει καμία φλόγα.. κανενα δυναμισμό.. «σε λίγο καιρό θα γεννηθεί.. το μωρό» συμπληρώνει.. φαίνεται πως κατάλαβε από την έκφραση μου πως δεν είχα καταλάβει που το πήγαινε για αυτό συνέχισε.. η αλήθεια είναι πως η ερώτηση της με ξάφνιασε... πλέον το βλέμμα της είναι καρφωμένο στο πάτωμα... χωρίς να το σκεφτώ αφήνω το χέρι της και κάνω ένα βήμα μακριά της. Γυρίζω την πλάτη μου σε εκείνη και κοιτάζω προς το παράθυρο.. η αλήθεια είναι πως αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που μπορούσε να περάσει από το μυαλό μου... έχω τόσα στο κεφάλι μου που δεν μπορώ να ασχοληθώ ούτε με εκείνη ούτε με το θεμα της...