Inside his darkness [BOOK 1]

Κεφαλαιο 83ο

Αχιλλέα POV

Είμαι καθιστός σε αυτό το καταραμένο κρεββάτι. Πάνε τωρα δυο μέρες που έχω ξυπνήσει... πραγματικά δεν μπορώ ακόμα να χωνέψω πως κόντεψα από μια αιμορραγία να τα τινάξω... έχω περάσει τόσα στη ζωή μου που ένας τέτοιος θάνατος σίγουρα δεν μου αξίζει.. τόση ωρα κάθομαι και ακουω τον eric να μου λέει τι έγινε εκείνη τη νύχτα αφότου με έφερε εδώ με πιο αναλυτικές λεπτομεριες και τόσο τα νεύρα του σώματος μου τσιτώνονται... δεν το πιστεύω πως το μπασταρδο του Λαβάν είχε τα κότσια να μπει μέσα στην έπαυλη μου και οχι μόνο αυτό αλλά να τρομοκρατήσει και τη Γαια.... ορκίζομαι πως αν την άγγιζε τωρα θα ήταν νεκρός... μου εξήγησε ακόμα για το χαμό στο γραφείο μου αλλά αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι τα αποτυπώματα της emma... δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ όμως εγώ με αυτό· έχω βάλει άλλον να την τακτοποιήσει...

Ε:Και πλέον όλοι στη βάση είναι έτοιμοι να ακούσουν δικες σου διαταγές· ξέρω πως δεν σου αρέσει να πηγαίνεις σε αυτό το μέρος αλλά στην παρούσα φάση δεν μπορεις να το αποφύγεις. Πρέπει να δούμε πως θα κινηθούμε ... λέει και σταυρωνει τα χέρια στο στενό του. Το βλέμμα του κοιτάζει έξω από το παράθυρο όπως και το δικό μου...

Α:Έχεις κάποια ιδεα για το τι μπορεί να έψαχνε;... ρωτάω με την βαριά χρεια στην φωνή μου.. αποφεύγω να κάνω κάποιο σχόλιο για αυτό που είπε πριν. Ναι είναι αλήθεια δεν γουστάρω να πηγαίνω εκεί.Προτιμώ να κάνω τις δουλειές μου στην μυστική μου βάση έξω από το Moorslede ....νιώθω πιο ελεύθερος εκεί παρά σε αυτό το κωλο κτήριο... όμως αυτό που με παραξενεύει είναι πως δεν μπορώ να σκεφτώ τι μπορεί να ήθελε. Ολα τα σημαντικά έγγραφα που κρατάω είναι στο Moorslede... αυτή τη τοποθεσία την ξέρουν λίγοι από τους άντρες μου...

Ε:ίσως εκεινα τα χαρτιά που μπορεί να είχες πάρει από εκείνο το μαλακα που σε πυροβόλησε... α ναι· σωστα είχα ξεχάσει.. όταν τον σκότωσα στην τσέπη του βγήκα κάτι χαρτιά για μια συναλλαγή που είχε κάνει με τον κωλογερο το Λαβάν αλλά αυτά δεν είχαν καμία ισχη δεν νομίζω να βγάζει κάποιο νόημα... γιατί να μπει στη διαδικασία να κάνει τέτοιο χαμό για δυο άχρηστα χαρτιά

Α:Δεν νομίζω. Ξέρουμε μήπως τι πήρε η άλλη η καριολα;... ρωτάω και είμαι έτοιμος να σηκωθώ από αυτό το κωλο κρεββατο αλλά ο Eric με πλησιάζει βιάστηκα

Ε:Μη σηκώνεσαι δεν έχεις συνέλθει πλήρως ακόμα... λέει και με κοιτάει με ένα βλέμμα επιβλητικό. Ποσό με νευριάζει! Με αντιμετωπίζει λες και είμαι κανας άρρωστος!