Inside his darkness [BOOK 1]

Κεφαλαιο 50ο

ΑΧΙΛΛΕΑ!..... φωνάζω και αμέσως ξεσπαω σε δυνατούς λυγμούς...

Γ:Δεν είναι δυνατόν! ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ! ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ!! ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ!!... λεω ενώ οι έντονοι λυγμοί μαζί με τις κραυγές μου ακούγονται σε όλο το δωμάτιο. Νιώθω τα χέρια του Gabriel να τυλίγονται γύρω από το σώμα μου προσπαθώντας να με κάνει να ηρεμήσω αλλά μάταια. Νιώθω όλο το σώμα μου να τρέμει και την αναπνοή μου να ασθμαίνει. Δεν μπορώ να ανασάνω... τα δάκρυα στα μάτια μου γίνονται όλο και περισσότερα και οι λυγμοί μου πλέον αυξάνονται ανεξέλεγκτα. Δεν μπορώ να ελέγξω το σώμα μου «Δ-ΔΕΝ Γ-ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ!» Φωνάζω και νιώθω το κεφάλι μου να ακουμπάει απότομα στο στέρνο του Gabriel.

G:ΓΑΙΑ ΗΡΕΜΗΣΕ!... ακουω την φωνή του αρκετά χαμηλά παρ όλο που φωνάζει. Τα αφτια μου βουίζουν και δεν μπορώ να κουνάω τίποτα. Νιώθω πως ο χρόνος έχει παγώσει... το μόνο που μπορώ να αισθανθώ είναι ο πονος... ένας πονος που χτυπάει σαν γροθιά το στέρνο μου και με πιέζει... με πιέζει τόσο δυνατά που νομίζω πως θα πεθάνω... τοποθετώ τα χέρια μου στο πρόσωπο μου και καλύπτω τα μάτια μου. Πλέον όλο αυτό το ξέσπασμα γίνεται βουβο... «Γαια ηρέμησε σε παρακαλώ...» δεν μπορώ... δεν το ελέγχω... δεν ξέρω τι μου συμβαίνει! Σηκώνω το κεφάλι μου και βγάζω τα  χέρια μου από το πρόσωπο μου. Το βλέμμα μου συναντάει το ανήσυχο βλέμμα του Gabriel και ξαφνικά νιώθω τα παντα να μαυρίζουν.....

[...]

Ανοίγω τα μάτια μου και κοιτάζω γύρω μου. Ανασηκωνομαι για να καθίσω καλύτερα στο κρεβάτι μου. Τι έγινε;; Που είμαι;;;... νιώθω το κεφάλι μου έτοιμο να σπάσει. Με την παλάμη μου ακουμπάω το κούτελο μου και κλείνω τα μάτια μου από τον πόνο. Κοιτάζω έξω από το παράθυρο και απ ότι φαίνεται έχει νυχτώσει. Παραμεριζω τα σκεπάσματα και προσπαθώ να αναγκάσω το σώμα μου να κουνηθεί. Νιώθω τόσο εξαντλημένη... ξαφνικά στο μυαλό μου έρχονται μνήμες από πριν «Χριστέ μου!» Κοιτάζω σοκαρισμένη την πόρτα μπροστά μου και μπλέκω τα χέρια μου στα μαλλιά μου «Οι ειδησεις, Το αυτοκίνητο, τα κλάμματα...» ολα αρχίζουν να παίζουν σαν βιντεοταινία μπροστά μου «Ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ!!» Αμέσως πετάγομαι από το κρεβάτι και ανοίγω απότομα την πόρτα ενώ με γρήγορα βήματα φτάνω στο σαλόνι έτοιμη να ανοίξω την πόρτα να φύγω. Πρέπει να μάθω ! Να δω ότι είναι καλα! Π- πρέπει... λίγο πριν ανοίξω την πόρτα η φωνή του Gabriel με σταματάει

G:Που πας τέτοια ωρα;;;... η φωνή του παράξενη.. βαριά.. γυρίζω προς το μέρος του και η εικόνα με τρομάζει.. κάθεται στον καναπέ με ένα τσιγάρο στο ένα χέρι και ένα ποτήρι γεμάτο αλκοόλ στο άλλο. Τι του συμβαίνει;; ΓΑΙΑ ΤΙ ΛΕΣ;; Ο Αχιλλέας! Πρέπει να παω να τον βρω δεν γίνεται να.... νιώθω τα μάτια μου υγρά... βάζω τα χέρια μου στο πρόσωπο μου και ξεσπαω ξανά σε κλάματα. «Τον ήξερες;;» Η βαριά φωνή του με κάνει να κατεβάσω τα χέρια μου και να τον κοιτάξω.