Inside his darkness [BOOK 1]

Κεφαλαιο 23ο

Γαίας POV

Κάθομαι στον καναπέ του σαλονιού μου και απολαμβάνω τη χεστη κούπα σοκολάτας μου. Έχει περάσει σχεδόν μια βδομάδα από τότε που μας είπε ο γιατρός ότι είμαι έγκυος. Πραγματικά ο Ραφαηλ είναι τοσο ενθουσιασμένος και χαρούμενος! Μου έχει γεμίσει το σπιτι με κουκλάκια διαφόρων χρωμάτων και διαστάσεων. Αλλά αυτό που με ξετρέλανε περισσότερο είναι ένας μεγάλος αρκούδος ο οποίος φτάνει μέχρι τη μέση μου σε καφέ ανοιχτό χρωμα! Είναι υπέροχος! Βέβαια υπάρχει κάτι το οποίο με ανησυχεί και με αγχώνει... μήπως βιαζόμαστε λίγο;; Σκέφτομαι και σηκώνομαι από τον καναπέ. Εννοώ πως είναι λίγο νωρίς για τόσες αγορές.. εντάξει τα αρκουδάκια αλλά τα ρουχαλάκια; Σκέφτομαι και πιάνω στο χέρι μου ένα φορεματακι σε ροζ χρωμα. Α ναι ο ραφαηλ πιστεύει πως θα είναι κοριτσάκι. Βασικά θέλει να είναι κοριτσάκι και είναι σίγουρος για αυτό. Έχει σκεφτεί και όνομα για την κόρη του: Αμελια.. όπως λένε την μητέρα του...Εντάξει είναι νωρίς ακόμα για αυτά αλλά με πειράζει λίγο που το έχει πάρει πάνω του. Δηλαδή εμένα δεν με ρώτησε για αυτό αλλά ποστευω πως είναι η τρέλα και η παρόρμηση της χαράς του που το παιδι είναι αποκληστικα δικό μας. Κάτι άλλο ακόμα πιο ευχάριστο είναι πως σκεφτόμαστε αύριο ή μεθαύριο να μεταφέρουμε μερικά ρούχα μου στο σπιτι του Ραφαηλ και να ζήσουμε μαζί! Πραγματικά είμαι τόσο ευτυχισμένη για αυτό που μας συμβαίνει!
Ακουω το γνωστό ήχο του κινητού μου και πηγαίνω προς το κρεβάτι μου για να το απαντήσω. Στην οθόνη αναγράφεται το κινητό της Ιόλης και μετά από λόγους χτύπους απαντάω.

Γ:Ελα...λεω και ακουμπάω το κινητό ανάμεσα από το αφτι και τον ώμο μου...

Ι:Τι κάνει το κορίτσι μου που επιτέλους θα με κάνει νονά!...λέει με την τσιριχτή φωνή της να χτυπάει το τύμπανο μου

Γ:Παραλίγο να μείνω χωρίς αφτι... λεω και γελάμε. «Να εδώ αποφάσισα επιτέλους να μαζέψω τα ρούχα μου...» λεω και ανοίγω τη ντουλάπα μου. Βάζω τα χέρια στη μέση μου και αρχίζω να κοιτάω το χαλί που επικρατεί στην ντουλάπα μου.

Ι:Δεν είναι λίγο νωρίς ακόμα;;... λέει η Ιόλη κάπως παράξενα. «Εννοώ πως μου ειπες πως θα κανονιζατε να μείνετε μαζί από την επόμενη βδομάδα...» λέει πιο χαλαρά και την καταλαβαινω κάπως. Ναι εντάξει έχει δίκιο αλλά που ξέρω πως θα είμαι σε θέση να μαζέψω τα ρπυχα μου την άλλη βδομάδα; Αν με πιάσουν ζαλάδες;; Αν δεν μπορώ να σταθώ;; Και το να φωνάξω την Ιόλη να με βοηθήσει δεν γίνεται γιατί βρήκε δουλειά και σίγουρα δεν θα προλαβαίνει και ο ραφαηλ πνίγεται στη δουλειά όποτε...