Inside his darkness [BOOK 1]

Κεφαλαιο 35ο

Άλλη μια μέρα που ξημέρωσε και με βρίσκει μέσα σε αυτό το σπιτι! Κοιτάζω από το κρεββάτι μου καθησμενη τον ήλιο να βασιλεύει... ποσό μου έχει λυψει αυτό το συναίσθημα της ελευθερίας... παλιά όταν ο καιρός ήταν καλος έβγαινα τα πρωινά και έτρεχα και πολλές φορές το ξημέρωμα με έβρισκε να κάθομαι κάτω στο χορτάρι και να τον κοιτάζω... να κοιτάζω την ομορφιά του και να ταξιδεύω... να σκέφτομαι πως θα ήταν αν βρισκόμουν μέσα σε ένα πλοίο ή στο πιο ψηλό βουνό του κόσμου... εδώ μέσα νιώθω φυλακισμένη... για αυτό και όλο αυτό θα τελειώσει σύντομα! Θα φύγω από εδώ και δεν μπορεί να με κρατήσει τίποτα! Ούτε ο Αχιλλέας ούτε οι μπράβοι του... ξαφνηκα στο μυαλό μου ήρθαν εικόνες από χθες.Οσο και να θέλω να μη το σκέφτομαι και να το ξεχάσω ότι έγινε κάτω δεν λέει να φύγει από το μυαλό μου και είμαι ενα ακόμα κίνητρο για να με κάνει να φύγω ακόμα και τρέχοντας από αυτό το σπιτι. Πλέον είμαι σίγουρη πως έχει θεμα με τα νεύρα του! Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς αυτή την παρανοϊκή συμπεριφορά του... Δεν θα καθίσω εδώ με έναν άνθρωπο σαν αυτόν. Είναι επικίνδυνος οχι τόσο για μενα και τους γύρω του αλλά και για τον ίδιο του τον εαυτό... κοιτάζω δίπλα μου το ρολόι. Ήταν αρκετά πρωί.. αποφασίζω να σηκωθώ από το κρεβάτι και να παω προς το μπάνιο. Όσο και αν δεν νιώθω άνετα εδώ μέσα και αφού σε λίγο θα φύγω ,γιατί πλέον δεν παει άλλο, πρέπει να κάνω ένα μπάνιο... σήμερα ελπίζω να μην με διακόψει κανεις από την εξωνυχιστηκη εξερεύνηση του σπιτιού... πηγαίνω στον σάκο μου και βγάζω καθαρά εσώρουχα. Πηγαίνω στο μπάνιο του δωματίου μου και αρχίζω να βγάζω τις μπιζαμες μου. Ανοίγω το νερό ώστε να φτιάξω την θερμοκρασία του και ετοιμάζομαι να μπω στην μπανιέρα.

[...]

Όταν τελειώνω κλείνω την βρύση και τυλίγω μια πετσέτα γύρω μου. Βγαίνω από το μπάνιο και κατευθυνομαι προς το κρεββάτι μου όπου έχω αφήσει και τα εσώρουχα μου. Τυλίγω μια πετσέτα στα μαλλιά μου και αρχίζω να σκουπίζω το σώμα μου από τα νερα. Φοράω τα εσώρουχα μου και σκύβω δίπλα από το κρεββάτι μου για να ανεβάσω το σάκο πάνω. Αρχίζω να ψάχνω ρούχα και καταλήγω σε μια απλή μαύρη φόρμα με ένα άσπρο μακρυμάνικο μπλουζάκι γιατί καλος ο ήλιος αλλά κρύο δεν παύει να κάνει. Φοράω τις παντόφλες μου και αποφασίζω να κατέβω στην κουζίνα. Ελπίζω να μην έχω παλι τα ίδια με χθες... βγαίνω από το δωμάτιο μου και παω προς τις σκάλες. Μια τρομακτική ησυχια επικρατεί σε όλο το σπιτι πράγμα που αρχίζει να με τρομάζει... φτάνω στο σαλόνι και κοιτάζω γύρω μου σαν να ψάχνω κάτι πράγμα που δεν συνέβαινε στην πραγματικότητα... έξω στον κήπο όπως παντα άντρες ντυμένοι στα μαύρα όμως απ ότι ειδα σήμερα ήταν λιγότεροι από χθες... σημαντική πληροφορία! Φτάνω στην κουζίνα και αποφασίζω να φτιάξω κάτι να φάω και φυσικά έναν καφέ να πιω ακόμα που μπορώ...
Καταλήγω σε ένα τοστ και περιμένω υπομονετικά την καφετιέρα να ζεστάνει τον καφέ.. νιώθω ένα ελαφρύ αεράκι να χτυπάει το κορμί μου κάνοντας με να χαλαρώσω αλλά και να παγωσω.. μαλλον αυτές τις μέρες θα έχει αρκετό κρύο.. ο χαρακτηριστικός ήχος της καφετιέρας χτυπάει στα αφτια μου. Έτοιμος ο καφές επιτέλους... βέβαια τωρα υπάρχει ένα προβληματάκι.. που είναι οι κούπες;; Το μισώ όταν πρέπει να αρχίζω να ψαχουλεύω πράγματα και ποσό μαλλον σε ξένο σπιτι! Τουλάχιστον στο δικό μου ολα βρισκόντουσαν σε μια πλήρη αρμονία! Ήξερα που είναι τι... άνοιξα το πρώτο ντουλάπι και για καλή μου τύχη οι κούπες ήταν εκεί... Γράψτε λάθος! Βιάστηκα να μιλήσω! Το ντουλάπι είχε τρια ραφακια και τα φλιτζάνια ήταν στο πάνω πάνω! Έπρεπε να το περιμένω.. μόνο ο Αχιλλέας που σίγουρα αγγίζει το 1,90 θα μπορούσε να τα φτάσει... νταξει και γω δεν είμαι κοντή αλλά δεν τα φτάνω εκεί πάνω.. Γαμωτο! Κοιτάζω επίμονα να φλιτζάνια μπας και φιλοτιμηθεί να πέσει κάποιο κάτω... μπα, πολύ θα το θελες! Κοιτάζω τριγύρω μου για να δω μήπως υπάρχει κάτι που θα με βοηθήσει να σκαρφάλωσε και το ματι μου πέφτει κατευθείαν στα ψηλά σκαμπό που ήταν φυλαγμένα κάτω από τον πάγκο που θα καθόμουν όταν έβαζα τον καφέ. Πλησιάζω και τραβαω ένα για να το παω κάτω από το ντουλάπι. Θεέ μου τι παω να κάνω;; Θα σκοτωθώ! Ακουμπάω τα χέρια μου πάνω στον πάγκο καο τοποθετώ το δεξί μου πόδι στο ξύλινο πράγμα που κρατάει και τα τεσσερα πόδια του σκαμπό ενωμένα. Βάζω δύναμη στα χέρια μου και τοποθετώ το αριστερό γόνατο μου στην θέση που έχει για να κάθεσαι. Η εικόνα είναι άκρως τραγελαφική! Έχω τεντώθει σαν ελατήριο. Το αριστερό μου χέρι ακουμπάει την βάση του ντουλάπιου ενώ το δεξί μου χέρι ετοιμάζετε να πιάσει επιτέλους μια κωλοκούπα. Το πόδι που πριν ακούμπησε στο σκαμπό δεν υπάρχει και το γόνατο μου έχει αρχίσει να πονάει.. Εκεί που επιτέλους έχω πιάσει την κούπα και ετοιμάζομαι να κατέβω μια αντρική φωνή με κάνει να πεταχτώ από το φοβο μου κάνοντας το σκαμπό να πέσει κάτω και εμένα έτοιμη να πέσω στο πάτωμα