Inside his darkness [BOOK 1]

Κεφαλαιο 19ο

Είμαστε μέσα στο αυτοκίνητο. Κανεις από τους δυο μας δεν μιλάει. Η αλήθεια είναι πως έχω ακόμα νεύρα μαζί του όμως ο εαυτός μου πλέον κατακλύζεται από ένα κύμα άγχους και αγωνίας... γιατί να μας πήρε ο γιατρός πρωί πρωί τηλέφωνο και να ήθελε να πάμε από κει; Μήπως θέλει να βάλει μπρος τη διαδικασία της εξωσωματικής;; Αν ναι εγώ ακόμα δεν είμαι έτοιμη... δεν νιώθω έτοιμη ειδικά αν δεν ξεκαθαρίσω τα πράγματα με τον Ραφαηλ. Αν δεν αφήσει πίσω αυτή του τη συμπεριφορά εγώ δεν πρόκειται να συνεχίσω... Με όλες αυτές τις σκέψεις δεν είχα καταλάβει πως είχαμε φτάσει

Ρ:Φτάσαμε... η φωνή του Ραφαηλ ηχει στα αφτια μου και γυρίζω να τον κοιτάξω. Εκείνος με κοιτούσε ανήσυχος «είσαι εντάξει;;» Με ρωτάει και ορκίζομαι πως κάπως κατάφερε να κατευνάσει το άγχος μου...

Γ:Ναι πάμε... λεω κοφτά και βγαίνω από το αυτοκίνητο. Το ίδιο κάνει και εκείνος μετά από λίγο και αφού το κλειδώνει με ακολουθεί.

Μπήκαμε μέσα στην κλινική και εγώ αμέσως κατευθύνθηκα στην υποδοχή.

Γ:Καλημερα μας ειδοποίησε ο γιατρός πως θέλει να μας δει... λεω στην κοπέλα και εκείνη κατεβάζει το ακουστικό από το αφτι της για να μου μιλήσει.

«Παρακαλώ περάστε..» λέει ευγενικά και εγώ κάνω νόημα στον Ραφαηλ να με ακολουθήσει.

Ανεβαίνουμε στον πέμπτο όροφο και με το που ανοίγουν οι πόρτες αντικρίζουμε το γιατρό να μιλάει με μια νοσοκόμα. Όταν μας βλέπει γυρίζει προς το μέρος μας και μας χαμογελάει.

Γ:Καλή μέρα παρακαλώ περάστε στο γραφείο μου και θα έρθω σε μισό λεπτό... λέει ευδιάθετος ο γιατρός και αυτό κάπως με κάνει να νιώθω καλύτερα.

Μπαίνουμε μέσα με το Ραφαηλ και καθόμαστε σε δυο αρκετά άνετες καρέκλες απέναντι από το γραφείο του γιατρού. Ξαφνικά νιώθω το χέρι του Ραφαηλ πάνω στο δικό μου και γυρίζω να τον κοιτάξω.

Ρ:Μην αγχώνεσαι είμαι εγώ εδώ και ολα θα πάνε καλα... λέει με σιγουριά στην φωνή του και στο βλέμμα του. Όταν μπαίνει μέσα ο γιατρός τραβαω διακριτικά το χέρι μου και το βλέμμα μου επικεντρώνεται στο γιατρό. Εκείνος ψάχνει κάτι χαρτιά και μετά από λίγο κάθεται στην δίκη του καρέκλα. Γυρίζει το βλέμμα του πάνω μας και μας χαμογελάει

Γ:Πως είστε;;... μας ρωτάει και τους δυο και εγώ δεν ξέρω τι πρέπει να απαντήσω

Γαια: καλα... λεω κοφτά. Εκείνος με κοιτάει και χαμογελάει άχνα