Γαίας POVΈξω έχει νυχτώσει για τα καλα. Σήμερα η μέρα ήταν και μεγάλη και κουράστηκη... Αναρωτιέμαι... μπορεί να μην τον ξέρω τον Αχιλλέα αλλά αυτά που λέει ποστευω πως έχουν λογική από την μια αλλά από την άλλη ξέρω πως το παιδι είναι του ραφαηλ... άραγε τι να κάνει τωρα;; Πιστευω πως έχει κινήσει γη και ουρανό για να με βρει... μου λείπει τόσο πολύ... μου λείπει η αγκαλιά του, τα χάδια του, η φωνή του... μου λείπει ο ίδιος... εδώ που είμαι φοβάμαι. Ο Αχιλλέας είναι τρομακτικός και επικίνδυνος... πηγαίνω προς την βαλίτσα μου και αποφασίζω να βγάλω ένα απλό νυχτικό και να το φορέσω για να κοιμηθώ. Διαλέγω ένα σατέν στο χρωμα του δέρματος με μια ρομπα από πάνω... πηγαίνω προς το κρεββάτι και αφήνω το σώμα μου να ξεκουραστεί...
Εδώ και δυο ώρες προσπαθώ να κοιμηθώ αλλά δεν τα καταφέρνω. Το μυαλό μου δεν έχει σταματήσει να σκέφτεται τρόπους διαφυγής και διαφορα σενάρια ένα εκ των οποίων σχετίζεται με εκείνον το γιατρό που μου σύστησε η γυναικολόγος μου. Στη σκέψη και μόνο αυτόν των γεγονότων στο μυαλό μου ξεπροβάλλει ξανά και ξανά ο Αχιλλέας... πως γίνεται να είναι τόσο απότομος; Εκείνο το βράδυ στο πάρτυ την Ιόλης δεν μπορουσα να φανταστώ ποτε πως θα ήταν έτσι... οξύθυμος, απότομος, υπερόπτης και ψωνισμένος... τρέμω στην σκέψη πως μπορεί να μου κάνει κακο... στριφογύριζω στο κρεββάτι προσπαθώντας να διώξω αυτές τις σκέψεις από το μυαλό μου αλλά δεν τα καταφέρνω... το στόμα μου έχει στεγνώσει και ο λαιμός μου είναι σα να έχει καρφιά... αποφασίζω να σηκωθώ από το κρεβάτι μου και να παω στην κουζίνα. Υποθέτω πως στις τεσσερεις το πρωί όλοι θα κοιμούνται. Φοράω τις παντόφλες μου και βγαίνω αθοριβα από το δωμάτιο. Κατεβαίνω τις μεγάλες σκάλες που οδηγούν στον κάτω όροφο του σπιτιού. Πραγματικά αυτό το σπιτι είναι τεράστιο! Κοιτάζω προς τα αριστερά και βλέπω πως εκεί είναι το σαλόνι. Ευθεία μπροστά μου είναι η πόρτα... για μια στιγμή μου πέρασε από το μυαλό το να φύγω από δω τρέχοντας αλλά το σπιτι είναι σα φρούριο... κοιτάζω προς τα δεξιά και βλέπω μια μεγάλη πόρτα. Υποθέτω πως εκεί πρέπει να είναι η κουζίνα. Κατεβαίνω και το τελευταίο σκαλί και κατευθυνομαι προς την κουζίνα. Τελικά είχα δίκιο! Πωπωωω η κουζίνα είναι τεράστια! Όπως μπαίνεις μέσα στην μέση έχει ένα μεγάλο πάγκο ο οποίος είναι άδειος και από κάτω έχει σκαμπό τα οποία τραβάς και κάθεσαι. Γύρω γύρω σε σχήμα Π υπάρχουν διαφορα ντουλάπια και ένας τεράστιος πάγκος στον οποίο υπάρχουν διάφορες συσκευές όπως τα μάτια της κουζίνας, ένας φούρνος μικροκυμάτων, και όλο ευθεία ο νεροχύτης. Θα μπορουσα να βαλω νερό από το ψυγείο αλλά κάνει κρύο όποτε προσπερνάω το ψυγείο που βρίσκεται δίπλα μου και παω προς τη βρύση. Πιάνω ένα ποτήρι από αυτά που είχε δίπλα και την ανοίγω για να βαλω νερό. Όταν πλέον το ποτήρι γεμίζει το τοποθετώ στα χείλη μου έτοιμη να πιω..
STAI LEGGENDO
Inside his darkness [BOOK 1]
Teen FictionΑ:μου ανήκεις και όσο πιο γρήγορα το καταλαβεις τόσο το καλύτερο.. μου είπε σοβαρός κοιτώντας με βαθιά στα μάτια Γ:Κανεις λάθος ούτε εγώ ούτε το παιδι μου σου ανήκει ολα έγιναν από ένα λάθος!... του υπενθύμισα και τότε τον ειδα να αγριεύει πραγματι...