Inside his darkness [BOOK 1]

Κεφαλαιο 27ο

Γαίας POV

Κάθομαι κουλουριασμενη σε αυτό το κρεββάτι και νομίζω θα τρελαθώ. Προσπαθώ να βαλω τις σκέψεις μου σε μια τάξη και δεν μπορώ. Κάποιο λάθος θα έχει γίνει σίγουρα. Ναι αυτό είναι! Με πέρασε για κάποια άλλη. Αν του εξηγήσω πως έχουν τα πράγματα τότε θα καταλάβει πως έπεσε σε λάθος κοπέλα, πως πρέπει να με αφήσει να φύγω και πως ήταν μια απλή παρεξήγηση.... ναι τωρα εξηγούνται ολα! Ακουω την πόρτα μου να χτυπάει και γυρίζω το κεφάλι μου προς τα κει. «Παρακαλώ..» λεω δειλά και ο ήχος της πόρτας να ανοίγει φτάνει στα αφτια μου. Ένας ψηλός άντρας εμφανίζεται και μα κοιτάει σοβαρός. «Ο Αχιλλέας θέλει να σε δει» λέει ξερα... για μισό ποιος είναι ο Αχιλλέας;; Σηκώνομαι δειλά δειλά από το κρεββάτι και κατευθυνομαι προς τη μεριά του. Όταν φτάνω μπροστά του μου κάνει χώρο για να περάσω. Βγαίνω από το δωμάτιο και ακουω πίσω μου την πόρτα να κλείνει... τα βήματα μου είναι σιγανά σε αντίθεση με του άντρα πίσω μου που γεμίζουν τη σιωπή που έχει ο διάδρομος. Λίγο αργότερα στεκόμουν έξω από την πόρτα. Γυρίζω να κοιτάξω πίσω μου και ο άντρας είχα εξαφανιστεί... παίρνω μια βαθιά και κόφτη ανάσα και χτυπάω... δεν ξέρω γιατί χτυπάει τόσο γρήγορα και ακανόνιστα η καρδιά μου...

Α:Περνα... η βαριά φωνή του ακούγεται πίσω από την πόρτα και κάνει το δέρμα μου να ανατριχιάσει ολόκληρο... οχι παλι αυτό το περιεργο συναίσθημα... ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα. Εκείνος στεκωταν όρθιος μπροστά μου με τα χέρια του στις τσέπες... το βλέμμα του όπως παντα επιβλητικό και σκληρό... απ ότι μπορουσα να καταλάβω πρέπει να έχει τατουάζ σε όλο του το αριστερό χέρι... ο τρόπος με τον οποίο έχει σηκώσει το πουκάμισο του τον κάνει να φαίνεται...εμ πως να το πω; Λίγο πάνω του μετρίου;; ΓΑΙΑ ΤΙ ΛΕΣ;;; Στέκομαι παγωμένη μπροστά του και εκείνος με κοιτάει εξεταστηκα... ρεζίλι εγινα παλι... «κάθησε» η εντολή του ακούστηκε σαν διαταγή... το σώμα μου ακολούθησε πίστα αυτό που του είπε χωρίς να το σκεφτεί... καθισα στην καρέκλα και εκείνος με πλησίασε λίγο περισσότερο. Στήριξε το σώμα του πάνω στο γραφείο του και το βλέμμα του διαπέρασε το δικό μου... ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί μου και με έκανε να ανατριχιασω... «λοιπόν πως σου φάνηκε το νέο σου δωμάτιο;» Ρωτάει κάπως σοβαρά; Ή ειρωνικά;; Μα δεν καταλαβαινω! Από που και ως που νέο δωμάτιο; Αφού όταν του εξηγήσω θα καταλάβει πως ολα είναι μια απλή παρεξήγηση..

Γ:Νομίζω πως κανεις κάποιο λάθος, δεν μπορεί να.... παω να πω αλλά το σατανικό του γελοίο με σταματάει... παγώνω στην καρέκλα μου και νιώθω το σώμα μου αδύναμο... ένα κύμα φόβου έχει ξεσηκωθεί στις φλεβες μου και το αίμα μου παγώνει... αυτό το γελοίο με τρομάζει...