Inside his darkness [BOOK 1]

Κεφαλαιο 22ο

POV Αχιλλέα

Κάθομαι στο γραφείο μου και στα χέρια μου κρατάω ένα σορό χαρτιά. Ένα σορό υποθέσεις που πρέπει να στειλω στον έμπιστο δικηγόρο μου για να καλύψει. Είναι δύσκολο στη δουλειά μου να μπορώ να βρω ανθρώπους και να τους χαρακτηρίζω ως «έμπιστους» αλλά ο συγκεκριμένος δούλευε για τον πατέρα μου όποτε σίγουρα δεν θα με προδώσει... αφήνω κάτω τα χαρτιά και τοποθετώ τα χέρια μου στο πρόσωπο μου. Τα μάτια μου καίνε... δεν είμαι σε θέση να κάνω και να σκεφτώ τίποτα αλλά πρέπει να τελειώσω την κωλο δουλειά μου. Όταν απομακρύνω τα χέρια μου από το πρόσωπο μου το βλέμμα μου πέφτει πάνω σε μια εφημερίδα που μου άφησε ο Eric το πρωί.. κοιτάω το ρολόι και ήταν ήδη δώδεκα τα μεσάνυχτα. Συνηθισμένη ωρα για μενα! Άπλωσα το χέρι μου και άρχισα να διαβάζω. Η πρώτη σελίδα δεν είχε μεγάλο ενδιαφέρων, μίλαγε για ληστείες, δολοφονίες και «αυτοκτονίες».. πραγματικά ο τύπος και η αστυνομία είναι για λύπηση... δεν ξέρουν τι τους γίνεται! Όταν ξεφυλλίζω λίγο ακόμα την εφημερίδα πέφτω πάνω σε ένα άρθρο το οποίο μίλαγε για τον απάνθρωπο τρόπο «δολοφονίας» μιας κοπέλας από το γνωστό άγνωστο κύκλωμα... η αλήθεια είναι πως τους γνωρίζω... δεν εννοώ προσωπικά αυτόν αλλά σα κύκλωμα γενικά... Μάλιστα παλιότερα είχα και ένα πρόβλημα μαζί τους αλλά τους έδειξα πως δεν τους παίρνει να χώνουν τη μύτη τους στα δικά μου λημέρια και υποθέσεις... Παλαιότερα πριν τρεια χρόνια είχα ζητήσει από τον Εντουαρντ να μου φέρει παλι κάποιες κοπέλες με αντάλλαγμα μια μεγάλη κούτα γεμάτη με άσπρο. Είχαμε συνεννοηθεί η ανταλλαγή να γίνει σε ένα ξέφωτο μέσα σε ένα δάσος. Δεν ξέρω πως μαλλον είχε διαρρεύσει ή ετοιχε να βρίσκονται κάποιοι από αυτούς τους φονιάδες εκεί κοντά και άρπαξαν δυο από τις 10 κοπέλες και τις επόμενες μερες βγήκε στον τύπο η δολοφονία τους. Αλλά λογάριαζαν χωρίς εμένα και τους περιποιήθηκα... Νομίζω πως οι δικοί μου πρέπει να καθάρισαν μπόλικους.. γιατί έτσι είναι. Ναι έχω εξουσία, ναι είμαι ο φόβος και ο τρόμος και κανεις δεν τολμάει ούτε να με κοιτάξει στα μάτια εκτός αν το πω εγώ... έχω συνεργαστεί με καθίκια και μάλιστα με «σοβαρούς» συνεργάτες και κανεις δεν δίστασε να μου τη φέρει αλλά βρέθηκε κάτω από το χώμα... Νιώθω το αίμα να μου ανεβαίνει στο κεφάλι... Αρπάζω το μπουκάλι με το ουίσκι και ένα ποτήρι που είχα πάνω στο γραφείο μου και το γεμίζω με μανία. Όταν το ποτό φτάσει στα όρια πριν χυθεί σταματάω και μόνο μιας κατεβάζω όλο το περιεχόμενο. Νιώθω την γνωστή κάψα να κατεβαίνει στο λαιμο μου και χαλαρώνω... Κοιτάω για άλλη μια φορά την ωρα και αμέσως πιάνω το κινητό μου. Καλώ τον αριθμό του Eric και εκείνος απαντάει μετά από ένα χτυπο.. ξέρει πως δεν μαρεσει να περιμένω... ακουω τη φωνή του από την άλλη γραμμή και το μόνο που του λεω είναι ένα ξερό «φερτην μέσα». Κλείνω το κινητό και το τοποθετώ στο γραφείο μπροστά μου. Ένα λεπτό μετά ακουω ένα χτυπο από την άλλη πλευρά της πόρτας και καταλαβαινω πως ήρθε. Κάπως πρέπει να περάσω και γω καλα... σκέφτομαι και αμέσως παίρνω ένα επιβλητικό ύφος « περνα..» λεω ξερα και αμέσως η πόρτα ανοίγει και κλείνει.. Μπροστά μου εμφανίζεται μια κοπέλα αρκετά εμφανίσιμη μπορώ να πω. Ψηλή, ξανθιά με πλούσια στήθη.. Τα μάτια μου είναι καρφωμένα πάνω στο άνοιγμα που έχει το φορεμα της στο τεκολτε... Χμ.. και απ ότι φαίνεται δεν φοράει και σουτιέν... απλώνω το χέρι μου και γεμίζω ξανά το ποτήρι μου με ουίσκι. «Γδύσου...» την προσταζω με σταθερή φωνή και εκείνη αφήνει ένα πονηρό χαμόγελο. Αρχίζει να κατεβάζει τις λεπτές τιράντες του μαύρου φορέματος της και εγώ δεν έχω πάρει τα μάτια μου από το σώμα τις. Φαίνεται αρκετά καλλίγραμμο και ιδανικό για τα γούστα μου μπορώ να πω... Πίνω μια γερή γουλια από το ποτό μου όσο εκείνη ξεκουμπωνει το φερμουάρ πίσω από την πλάτη της. Όταν πλέον έχει τελειώσει αφήνει το φορεμα να πέσει αργά στο πάτωμα κυλωντας και διαγράφοντας κάθε εκατοστό του κορμιού της... εντάξει την περίμενα πιο καλή.. από στήθος λέει πάντως.. όταν πλέον το φορεμα έχει φύγει από πάνω της εκείνη με πλησιάζει και μπορώ να δω ποσό καυλωμενη είναι και χωρίς να την έχω αγγίξει ακόμα... κάνω πίσω την καρέκλα μου και εκείνη έρχεται και κάθεται πάνω στα πόδια μου ανοίγοντας τα για να βολεύει. Περνάει τα χέρια της γύρω από το λαιμο μου και περιμένει να την κάνω εγώ ότι θέλω. Τα χείλη μου προσγειώνονται αμέσως στο λαιμο της ενώ τα χέρια μου ταξιδεύουν στο σώμα της. Οι πρώτοι αναστεναγμοι ήρθαν όταν το ένα μου χέρι βρέθηκε μέσα από το εσώρουχο της. Χμ...είναι αρκετά υγρή... με τη σκέψη αυτή χωρίς να το πολύ σκεφτώ σηκώνομαι πάνω με εκείνη στην αγκαλιά μου και την τοποθετώ πάνω στο γραφείο μου. Αυτή ανοίγει τα πόδια της και με κοιτάει πονηρά. Παει να μου ξεκουμπωνει το πουκάμισο και γω αμέσως απομακρύνω τα χέρια της από πάνω μου... «Μην τολμισεις να με ξανά αγγίξεις»... λεω κοφτά και με νεύρα και αμέσως εκείνη μαζεύεται. Ανοίγω το πρώτο σιρταρι του γραφείου μου και βγάζω ένα προφυλακτικό. «Βγάλε μου το παντελόνι...» την προσταζω και εκείνη αμέσως παίρνει ένα βλέμμα άγριο και σεξυ... πρέπει και γω κάπως να αποκτήσω στύση... εκείνη τοποθετεί τα χέρια της πάνω στην ζωή μου και με τραβάει για να έρθω λίγο πιο κοντά της. Με κοιτάει στα μάτια περιμένοντας να της ξανά φωνάξω αλλά δεν το κάνω είπαμε το γιατί. Με αργές κινήσεις ανοίγει το κουμπί και κατεβάζει αγγίζοντας αισθησιακά τον καβάλο μου το παντελόνι μου. Νιώθω ένα κύμα βαρεμαρας να με διακατέχει.. καλα αυτή η γκομενα δεν ξέρει πως να ανάψει έναν άντρα... το βλέμμα της συναντάει το δικό μου και απότομα νιώθω το χέρι της μέσα από το μποξεράκι μου... τωρα κάτι γίνεται... σκέφτηκα και αμέσως την αρπαξα και τη φίλησα στο λαιμα αισθησιακά και με πάθος.. εκείνη άρχισε να βαριανασαινει και αμέσως σταμάτησα... εδώ ήρθες για να με ικανοποιήσεις εσυ οχι εγώ... σκέφτηκα και χωρίς άλλη καθυστέρηση κατεβασα το μποξεράκι μου.. εκείνη στη θεα και μόνο έκανε ένα επιφώνημα και εγώ αμέσως έσκισα στη συσκευασία και φόρεσα το προφυλακτικό. Την τράβηξα κοντά μου και αφού παραμέρισα το εσώρουχο της μπήκα μέσα της με δύναμη. Ο οργασμος και τα βογκητά της ηχούσαν σε όλο το δωμάτιο. Με το χέρι μου της έκλεισα το στόμα και την διέταξα να σκάσει... οι ωθησεσι κου γίνανε όλο και πιο βαθιες και γρήγορες και ειμουν κοντά στο να τελειώσω.. με μια τελευταία ώθηση τελειωσα αφήνοντας την ακόμα σε έξαψη... τι να κάνουμε ας εισουν πιο γρήγορη... αμέσως βγήκα από μέσα της και ντύθηκα κατευθείαν. Εκείνη έμεινε να με κοιτάει με ανοιχτό το στόμα. Η ανάσες της κοφτές και βαριές... όταν επιτέλους ντύθηκα γύρισα να την κοιτάξω «ακόμα εδώ είσαι;» Της λεω αυστηρά και εκείνη στην αρχή έμεινε παγωμένη.. λίγα δευτερόλεπτα μετα αφού κατάλαβε τι της είπα κατέβηκε τρέχοντας από το γραφείο μου , πήρε το φορεμα της και εξαφανίστηκε... Καθησα ξανά στην καρέκλα μου και έβγαλα ένα τσιγάρο από τη θήκη του. Το ακούμπησα στα χείλη μου και το άναψα αμέσως. Έριξα το σώμα μου πίσω στην καρέκλα μου και άφησα τον καπνό να εισχωρήσει στα πνευμονία μου... αυτό θα πει ηρεμία... Ξαφνικά η πόρτα του γραφείου μου ανοίγει απότομα και αντικρίζω έναν λαχανιασμένο Eric να με κοιτάει με βλέμμα ταραγμένο

Ε:Αχιλλέα....

⭐️⭐️⭐️&🖋🖋
Χελλοοοοοοο
Ξέρω ότι είπα πως θα ανεβάσω χθες και δεν ανεβασα απλά δεν πρόλαβα και ζήτω συγγνώμη❣️
Η αλήθεια είναι πως μου έχει φύγει λίγο η ορεξη στο να γράφω αλλά πιστεύω είναι λόγο του ότι κουράστηκα από τις πανελλήνιες αλλά θα προσπαθήσω να επανέλθω😉🎉
Στα δικά μας τωρα Πως σας φάνηκε ο Αχιλλέας μας;;; Είναι λίγο...😏😏
Μέχρι το επόμενο να είστε όλοι και όλες καλα φιλια❤️❤️