Kalp Yolu

-24-

Eylül yol boyunca tek kelime etmemişti..Zaten çok yorgundu..Ara sıra gözleri kapansada irkilip geri açıyordu gözlerini..Çok uzun zamandır doğru düzgün uyumamıştı ki.

Serkan onu aynadan izliyordu zaman zaman..Mazlumda Eylül'ün kucağındaydı..Bir ara Eylül'ün elini kalbinde gördüğü an arabayı bir kenarda durdurdu.

Serkan:Eylül..Eylül,iyi misin ?

Eylül:Nefes..Nefes alamıyorum Serkan..Pence-

Serkan:Tamam..Tamam sus..

Serkan arabadan inip Eylül'ün kapısını açtı ve dışarıya çıkardı..Fikrette inmişti..Eylül'ün yüzünü avuçladı Serkan..

Serkan:Daha iyi misin ? Hı?

Gözleri dolu dolu olmuştu Eylül'ün..Son bir haftadır krizleri artmış ve hepsinde de tek başına üstesinden gelmişti..

Serkan arabanın kenarındaki şişeyi alıp Eylül'e su içirdi..Uzun süreli krizlerin iyiye işaret etmediğini biliyordu Eylül..En son kalp nakli olmadan önce bu kadar şiddetli krizler yaşıyordu..

Serkan:Eylül ?

Eylül:Tamam,tamam geçti..İyiyim..

İyi olmadığını görüyordu Serkan..Yine de bir şey söylemedi..İstanbul'a gittiklerinde Eylül'ü doktora götürecekti..

Fikret:Hadi gidelim..Eylül,uzan ve uyumaya çalış lütfen,yolumuz uzun..

Serkan:Evet evet..Koltuğu açıyım ben..

Eylül:Gerek yok..Koltuğu açma yani.İyi böyle..

Serkan:Uzan ama..

Eylül:Tamam..

...

İstanbul'a geldiklerinde Serkan arabayı çiftliğe sürmek istedi..Eylül son bir saattir uyuyordu.

Fikret:Serkan..

Serkan:Dede..Şimdi değil..Biz çiftliğe gidelim..

Fikret:Tamam öyleyse,sen beni yalıya bırak..Sizin konuşacaklarınız var..

Serkan:Dede..Ne yapacağım ?

Fikret:Ne diyorduk ? Zaman..Zaman her şeyin ilacı evlat..

Kafasını sallayıp Fikret'i bırakmak için arabayı yalıya sürdü Serkan..Dedesini bıraktıktan sonra da çiftliğe..Yolun yarısında Eylül uyanmıştı..

Eylül:Serkan ? Deden nerede ?

Serkan:Yalıya bıraktım onu..

Eylül:Nereye götürüyorsun beni?

Serkan:Çiftliğe gidiyoruz..Bir süre orada kalacağız..

Eylül:Serkan..Anlamıyor musun ? Ben senin ailene ait değilim..

Serkan:Bende o aileye ait değilim zaten Eylül..

...

Çiftliğe geldiklerinde Eylül boş gördüğü ilk yere oturdu..Mazlumda kucağına gelmişti..

Serkan:Bu hep böyle mi yapacak ?

Eylül:Korktu çocuk..Senin gibi bir zombiyi beklemiyordu.

Serkan:Çocuk mu ? Ahh..Sen gerçekten kafayı yemişsin..

Eylül:Sen ne anlarsın be..

Serkan:Bir saatlik uyumayla eski formunu almışsın..

Eylül:Burası çok kötü kokuyor..

Serkan:Seni bulacağımı bilseydim temizlerdim.

Eylül:Buraya geleceğimi düşünmüyordum,ki zorla getirdin.Ama kaçacağım,merak etme..

Serkan:Öyle bir şansın yok..

Eylül:Emin misin ? Sokakta büyüdüm ben..Her haltı biliyorum..Evden nasıl kaçılır,nasıl hırsızlık yapılır,insanlar nasıl dolandırılır ? Nasıl kendimi acındırırım,kilitli kapıları nasıl açabilirim!

Serkan:Ne saçmalıyorsun ? Uzun yol başına mı vurdu ?

Eylül:Yooo..Gerçekleri söylüyorum..Belki de şuan seni bile dolandırıyor olabilirim..

Serkan:Öyle biri değilsin..

Eylül:O kadar emin olma..Profesyonelimdir..

Serkan:Saçmalamayı kes ve şu sandviçi ye!

Eylül:Saçmalamıyorum ki..İlk defa birine insanları dolandırdığımı açıklıyorum..O da sensin..Ahh ne şanslısın! Yol yakınken dön bence..

Serkan:Sus artık!

Eylül:Peki sen bilirsin.Eylül demişti dersin günün birinde,tabi adım da Eylül ise..😉

eysermehdamhikayeler