Kalp Yolu

-52-

Konakta Songül,Cemre ve Nazan vardı..Eylül ve Serkan'ın seslerini duyuyorlardı..Ne konuştukları anlaşılmasa da çok büyük bir kavga ettikleri belliydi.Eylül koşarak aşağıya indiğinde onları salonun kapısında gördü..Ama hiçbir şey söylemeden giriş kapısına gitti ve kapıyı çarpıp evden çıktı..

Songül:Ne oluyor ya ?

Cemre:Kıyamet koptu..

Nazan:Ah Serkan ah..Akşam da iyi değildi zaten.Kim bilir ne yaptı kıza.

Songül:Cemre Eylül'ün peşinden gitsene..Bende Serkan'a bakıyım..

Cemre:Tamam..

Cemre çıktı ama Eylül çoktan gitmişti..Her yere bakındı ama göremedi Eylül'ü..

Songül de yukarıya çıktı..Serkan misafir odasında ellerini başına koymuş duruyordu öylece.

Songül:Serkan! Ne oldu..Niye kavga ettiniz öyle ?

Serkan:Sanane be ! Sanane ! Sen ne karışıyorsun ! Git başımdan !

Songül:Serkan..Karın gitti..Ya naptın sen!

Serkan:Of kes! Giderse gitsin banane !

Eylül kendisini yalıdan uzakta bir parka attı..Önce ağladı,ağladı,ağladı..Bunları sindirmek kolay olmayacaktı..Kandırılmıştı..Yaklaşık iki yıldır yanında olan adam onu kandırmıştı..Kendisinden tiksindi Eylül..Ne bekliyordun ki ? O sana zaten söylememiş miydi her defasında tek gecelik bir şeysin kendini sakın bir şey sanma diye..Kendisine sövdü Eylül..Nasıl kandırdın kendini? Nasıl bu oyuna geldin diye sorular sorup durdu..Seni en savunmasız noktandan yakaladı,ailesizlikten..Sen aptalsın Eylül..Aptal..Senin kimsen yok,bunca zaman olmadı,hiç tanımadığın,seni tehdit ederek nikah masasına oturduğun adama nasıl güvendin..Gibi bir sürü şey söyleyip durdu Eylül kendi kendine..Sonra da kendisini toparladı..Sildi gözyaşlarını..

"Bundan sonra acımak yok kızım..Kimsenin duygularını önemsemeyeceksin,acımayacaksın kimseye..Sahalara döneceksin..En iyi bildiğin işi yapacaksın..İnsanlar umrunda olmayacak! Kimse seni önemsemedi,sevmedi sende kimseyi sevmeyeceksin"

Telefonunu çıkardı..Ve eskilerden birini aradı Eylül..Arif'i..

Eylül:Alo..Arif..Ben Eylül..

Arif:Eylül ? Kızım sen beni arar mıydın ya ? Neredesin iki yıldır ? Evlendi falan dediler ama..

Eylül:Doğru duymuşsun..Ama bitti o iş..Neredesin ? Buluşalım mı ?

Arif:Yoksa sahalara geri mi döneceksin?

Eylül:En iyi bildiğimiz iş değil mi ?

Arif:Tabiki..Söyle nereye geleyim..

Eylül:Burası olmaz..Bizim birlikte kaldığımız inşaat vardı ya bir zamanlar.Oralarda buluşalım..

Arif:Tamamdır..Çıktım yola..

Arif Eylül'ün çocukluk arkadaşıydı..Sokakta tanışmışlardı..O da bir zaman sonra Eylül gibi dolandırıcılık yapmaya başlamıştı..Herkese kötülükleri olurdu ama birbirlerine asla..Kader ortağıydı onlar..

Yalıda kıyamet kopmuştu..Serkan kimseye açıklama yapmadan arabasına binip gitmişti..Bara gidecekti..En iyi yaptığı şey gidip içmek değil miydi zaten bir zamanlar ? Gökhanda peşinden çıkmış Serkan'ı takip etmişti..O içeriye girince Gökhan da girdi.

Serkan:Of ! Ne işin var burada!

Gökhan:Anlatacaksın bana her şeyi.

Serkan:Anlatacak bir şey yok.Sıkıldım bitti gitti..Daha ne kadar sabredecektim ki ? Ben buyum..Bak,benim mekan burası..

Gökhan:Öyle olmadığını biliyorum! Sen değiştin..Karına da aşıksın.

Serkan:Vay be..Nasıl iyi oynamışım..Sizde inanmışsınız..Zavallı Eylülcükte inanmış..Yazık..Kıyamam..

Gökhan:Kes saçmalamayı!

Serkan:Niye inanmıyorsunuz ? Daha önce de inanmadınız bana..Bana inanmadığınız için oluyor bunlar..Sizde en az benim kadar suçlusunuz..

Gökhan:Serkan ! Ne saçmalıyorsun !

Serkan:Çocukta çocuk..İstemiyorum kardeşim zorla mı ? Başımın etini yedi..Zaten çoktan göndermeliydim evden..Ne diye uğraştıysam ?

Gökhan karşısında sinir bozucu bir şekilde konuşan Serkan'a dayanamaz ve yumruk atar..

Gökhan:Derdin ne bilmiyorum ama bu kez gerçekten kaybettin Serkan ! O kız bir daha sana bok döner ! Acında boğul,ne halin varsa gör !