Kalp Yolu

-29-

Eylül üç gündür yatıyordu..Konuşmuyor,ayağa kalkamıyor,Serkanla bile tartışmıyordu..Tartışamıyordu..Serkan onun için o kadar endişeliydi ki..Doktoru çağırmış,doktor krizlerinin arttığını,yoğun ilaç tedavisine başlanması gerektiğini söylemişti.İlaçlar da Eylül'e ağır gelmişti bu yüzden de uyuyordu günün büyük bir çoğunluğunda.Serkan yine yemek hazırlamıştı ona..Yemekleri Tepsiye koyup Eylül'ün yanına gitti..

Serkan:Eylül..Eylül..

Zorla gözlerini açmıştı Eylül..

Serkan:Hadi canım..Bir şeyler yemen lazım..

Eylül:Serkan..Canım istemiyor..Zorlama noolur..

Serkan:İlaçların var..Sonra tekrar..Şey..Uyursun..

Eylül:Başına bela oldum.Keşke hiç mesaj atmasaydım sana..O mahkeme kağıdı sana zaten gelecekti..

Serkan:Konuşma böyle ! Hastaneye götüreceğim seni..Evde olmuyor böyle..

Eylül:Sana gerek yok demiştim.Bir yolu yok anlamıyor musun ? Nakil de yapıldı ama yok..

Serkan:Hiç çabalamıyorsun ki ! İnatsın !

Eylül:Bağırma başımda..

Serkan:Eylül..Lütfen..Lütfen gidelim..

Eylül:Serkan..Benimle neden ilgileniyorsun ? Senin bana bağırıp çağırman gerekiyor.Hem ben ölünce..Kendine verdiğin ceza bitmiş olacak..Sevinmelisin..İstediğin gibi bara gidip..

Serkan:Sus ! Sus artık !

Eylül:İşte böyle..Bağır çağır..Acıma bana..

Serkan:Ölmeyeceksin sen ! Sana hiçbir şey olmayacak ! Sadece yoruldun..Aylardır yoruldun ve onun için bu haldesin.

Eylül:Ben..

Serkan:Sus..Susta şu ağzını aç..Çorban soğuyor..

..

Fikret bahçede oturuyordu..Boğaza bakan tarafa geçmiş,plağına güzel bir türk musikisi koymuştu..Bu yalı..Eskiden ne güzeldi. Çocukları,torunları..Hatta ondan da öncesi annesi,babası,kardeşleri..Ama çok uzun zamandır gülmüyordu bu evdekiler..Hep kavga vardı..Ve Fikrette bundan çok yorulmuştu..Eskisi gibi olur mu diye düşünüyordu ama bu zor gibiydi..

Cemre:Dede ?

Fikret:Cemre..Gel kızım...

Cemre:Ne yapıyorsun burada ? Dalmış gitmişsin..Odadan görünce yanına gelmek istedim.

Fikret:Eskileri düşünüyordum..Bu yalıyı..Şen şakraktı buralar bir zamanlar..

Cemre:Dedecim..

Fikret:Duygulanıyor insan..Bir de son zamanlarda olanlar..Kaybediyorduk her şeyimizi.Eylül olmasaydı..

Cemre:Eylül'ün hayat hikayesi..Ben çok merak ediyorum..

Fikret:Hepimiz öyle..Ama soramıyor da insan..

Cemre:Gelmeyecekler mi hiç buraya ? Yani en son şirkette olanlardan sonra bilemedim tabiki ama..Nazan anneye de bir şey söylenmiyor.

Fikret:Serkan istemiyor ki.Eylül zaten..Biliyorsun işte kızım..

Cemre:Tanımak isterim ben..Yani Eylül'ü..Konuşma şansımız pek olmamıştı bizim ama..Hatta hiç..

Fikret:Bakalım! Belki zamanla her şey yoluna girer..

..

Eylül yemekten sonra yeniden gözlerini kapattığında Serkan yanına geçip uzandı..Sarıldı Eylül'e..O uyanıkken ona söyleyemiyordu..Defalarca ben seni seviyorum Eylül demek istedi ama yapamadı..Şimdi Eylül uyurken ona sarılmak,seni seviyorum demek kolaydı ama asıl mesele onun duymasıydı tabi..Ne zaman yapabilirdi bilmiyordu!

Ona biraz daha yaklaşıp ellerini Eylül'e doladı Serkan.Başını da hafifçe omzuna koyup gözyaşlarını bıraktı..

Serkan:Gitme..Eylül gitme..İyileş noolursun iyileş..Bı-Bırakma beni..