Kalp Yolu

-27-

Eylül yarım saat sonra Songül'ün önüne bir sürü döküman indirmişti..

Eylül:Tamam..Al şimdi bunu.Emniyete git..Şuradaki isimleri ver..Bu da çetenin adresi..

Songül:Nasıl ya ? Nasıl buldun ! Eylül nasıl yaptın bunu ?

Eylül:Meslek sırrı diyelim..

Eylül göz kırpıp kalktı..Songül ise şaşkındı..

Songül:Dur..Dur bi dakika ! Benimle gel..Emniyete..Ben unuttum bile bütün söylediklerini..Ama sen..Sen annemi kurtarabi-

Serkan dışarıya çıkmış Songül'ü duymuştu..

Serkan:Ne diyorsun be ! Eylül ne yapabilir ! Kendi işinizi kendiniz halledin!

Songül:Serkan buldu..Kimin yaptığını buldu..Nasıl yaptı bilmiyorum ama annemde şirketimizde kurtulacak..

Serkan:Eylül!

Fikret:Eylül doğru mu bu ?

Eylül sadece kafasını sallayabildi..

Fikret:Bizimle gelir misin Eylül ? Bu şirket için önemli bir mesele..

Serkan:Dede ! Hayır! İzin vermicem !

Fikret:Mesele sadece annen değil Serkan.O şirkette bir sürü insan evine ekmek götürüyor..Eylül?

Eylül hiçbir şey söylemeden arabaya bindi..Serkanda yanına binmişti..

Emniyete geldiklerinde Fikret ve Songül önden gitti..

Serkan:Neden yaptın ! Daha da önemlisi nasıl yaptın ?

Eylül:Anladığım işler diyelim..Dün bahsetmiştim ya..

Serkan:Eylül!

Eylül:Ne ne !

Serkan:Ya bırak içeride kalsın ! Gel gidelim..

Eylül:Niye bu öfken ? Sana yaşattığı şey ne bilmiyorum ama burada mesele sadece annen değil.

Serkan:Umrumda değil! Bak ben..Ben de girdim o cehenneme ! Çok korkunçtu..Üstelik hiç suçum yoktu..Ama onlar bana acımadı! Şimdi karım onu kurtaracak öyle mi ?istemiyorum !

Eylül:Annenden gerçekten nefret mi ediyorsun ?

Serkan:Evet! Hepsinden..En çokta ondan..

Eylül:Sana yaşattığı şey için mi yoksa senin sevgisiz büyümene neden olduğu için mi ?

Serkan:İkiside aynı kapıya çıkıyor..

Eylül:Öyle değil..Ama sen bunu anlayamayacak kadar..Annen baban ne yapmış olursa olsun onlarla aynı masada yemek yiyebiliyorsun Serkan.Ve bu onları sen kabul etmesende affettiğin anlamına geliyor..

Serkan:Hayır asla !

Eylül:Kalp...Kalbin öyle söylemiyor eminim..Şuan her şeyi bir kenara bırakalım deseler,başını okşasalar senden mutlusu olmaz..

Serkan:Sen annenle babanı affedebilir miydin ?

Eylül:Aynı şey değil! Ben ölümle burun burunayken onlar beni sokağa attı! Yapayalnız bıraktılar beni! Şimdi ölsem arkamda bırakacağım kimse yok benim.Kimse üzülmez!Ama senin var..Hiçkimse yok deme..Yalan söylersin..En başta deden..

Eylül daha fazla bir şey eklemeden içeriye girdiğinde bütün polislerle konuşmaya başlamıştı.Hepsi Eylül'ü tanıyordu..

"Kız..Neredesin Sen ? Görünmüyorsun ne zamandır? "

Eylül:Orada burada be Murat abi..Naber ? Nasılsın ?

"İyiyim iyi..Gel kahve ısmarlıyım sana.."

Eylül:İşimi hallediyim de..Geliyim..

"Hoşgeldin güzellik.."

Eylül:Ooo..Onur komiserim..Nasılsın ?

"Aşk meşk işleri..Bir de burası işte..Anlatırım bir ara.."

Eylül:Hahahah tamamdır,haberleşiriz..Bizimkiler rahat durmamış yine..Sen ilgilenirsin dimi ? Akça Holdingin peşindeler şimdide..10 aydır bunlarla uğraşıyorlarmış..Ha bir de Nazan Akça'yı çıkarır mısınız içeriden ? Hemen..

"Tanıyor musun yoksa? "

Eylül:Hıhı..Kendisi sevgili kayınvalideceğim olur..

"Oha..Evlendin mi Eylül ? "

Eylül:Öyle bir şeyler oldu Melek..

Eylül herkesle gülerek konuşup Akçaların işlerini hallederken Serkan şaşkınlıkla olanları izliyordu..