Kalp Yolu

-37-

Ertesi gün kahvaltıdan sonra Şiledeki eve gelmişlerdi..Serkan buraya yıllardır gelmiyordu çünkü burası ona Defne'yi hatırlatıyordu..Defneyle yaz boyu oynadığı oyunları,kardeşleriyle,kuzenleriyle sabaha kadar oturup kendilerince parti yapmalarını..Ama şimdi bütün geçmişi ile yüzleşme vaktiydi..Eylül'ün elini tutmuş,koca evi izliyordu bahçeden..Songül ve Gökhan biliyordu Serkan'ın neden böyle olduğunu ama Cemre ve Eylül bilmiyordu..

Gökhan:Serkan..Hadi abicim..

Eylül:Serkan ne oldu ?

Serkan:Yok bir şey canım..Hadi girelim..

Eylül:İyi misin ?

Serkan:İyiyim güzelim..Hadi..

Songül:Serkan..

Serkan:Tamam abla,yok bir şey..

İçeriye girdiler..Önce herkes odasına yerleşti,biraz dinleneceklerdi..Serkan,odasının balkonuna geçip o günleri anımsadı..Eylül deli gibi merak ediyordu Serkan'ın neden böyle olduğunu..O da balkona geçip Serkan'ın beline ellerini doladı..

Eylül:Ne oldu ? Anlatmayacak mısın ?

Serkan:Bir şey yok dedim ya canım..

Eylül:Ama ağlıyorsun..Var işte..

Eylül söyleyene kadar ağladığının farkında bile değildi Serkan..Gözyaşlarını silip Eylül'ün alnından öptü..

Serkan:İyiyim..Hadi uyuyalım biraz..

Eylül:Ben sana bütün geçmişimi anlattım..Ama sen..Senin hakkında hiçbir şey bilmiyorum..

Serkan:Eylül,lütfen..

Eylül:Yeni bir başlangıç demiştik..Birbirimizi tanımazsak nasıl yapacağız bunu ?

Serkan:Üzülmeni istemiyorum Eylül..Kendini,kalbini yormanı istemiyorum..

Eylül:Serkan..Seni tanımak istiyorum..Bir tarafı çocukluktan yaralı kalmış kocamı tanımak istiyorum..

Serkan:Peki..Peki tamam anlatacağım ama benim için kendini üzmeni istemiyorum..

Eylül'ün elini tutup içeriye götürdü Serkan..

Serkan:Uzanalım..Baştan söylüyorum heyecan yapmak,panik yapmak yok,üzülmek yok..Anlaştık mı ?

Sadece kafasını sallayabildi Eylül..Sonra ikisi de uzandı..Eylül'ün bir elini de sımsıkı tuttu Serkan..

En baştan olanları anlattı yavaş yavaş..Zor da olsa anlatmıştı..

Serkan:İşte dedem kurtardı beni..Oradan çıktığımda bambaşka bir insan oldum..O çocuk Serkan yoktu..Kimseye acımayacaktım.Ailem ne derse karşı gelecektim ki öyle yaptım..Nefret ettim onlardan..Bana inanmadılar,beni o berbat yere gönderdiler diye..Damgalanmıştım zaten..Şerefsiz bir insan olsam kimse bir şey söyleyemezdi..Ki oldum da..Üniversiteye öylesine gittim..En iyi bildiğim şey müzikti..Konservatuar yazdım..Her gün başka bir parti de..İşte biliyorsun..İçtim hep..Acılarımla ancak onunla baş edebiliyordum..İlk zamanlar küçüktüm..İçkiyi alan arkadaşlarım vardı yaşı tutan..Onlarla takıldım..Sonra zaten yaşım 18 oldu..Zamanla içkide bir şey yapmıyordu çünkü vücudum alışmıştı..Evde hep kavga çıkardım..Her gece sarhoş gelip bana yaptıklarının bedelini ödettim..Berbat bir adam oldum işte..

Eylül Serkan'ı ağlayarak dinlemişti..Hiç böyle bir şey olabileceğini düşünmemişti..Hayat onları nelerle sınamıştı öyle..

Hafifçe yattığı yerden doğruldu Eylül..Sonra da elleriyle Serkan'ın yüzünü avuçladı..

Eylül:Ben çok üzgünüm..Ne söyleyeceğimi bilmiyorum aşkım..Böyle durumlarda hep kalakaldım..Kendi hayatım neden böyle diye sordum hep ama cevabı alamadım..Şimdi bi de sen..Neden biz yaşadık bunları ? Neden bize yaşatıyorlar?

Serkan:Şişşt..Sakın..Sakın benim için üzülme..Başta ne anlaştık ?

Eylül:Bu çok zor..

Eylül'ün ağlaması şiddetlenmiş,yatakta doğrulup dizini karnına doğru çekmişti..Serkanda keşke anlatmasaydım diye kendisine sövüyordu..Hemen doğruldu o da..

Serkan:Eylül..Beni pişman ediyorsun..Yapma noolur..Bu benim için zaten zor..

Serkan'ın boynuna ellerini doladı Eylül..Hıçkırarak ağlıyordu..Aslında ağlama sebebi sadece Serkan'ın yaşadıklarını öğrenmesi değil yıllardır içinde biriktirdiği geçmişi,yaşayamadığı hayatıydı..