Kalp Yolu

-92-

Eylül,Serkan ve Selin'in yalıda son günüydü bugün..Bu yüzden akşam yemeğinde herkes sessizdi.

Gökhan:Serkan ?

Serkan:Efendim abi ?

Gökhan:Şey..Yarın sabah..

Serkan:Bütün eşyaları gönderdim bugün.Sabah kahvaltıdan sonra çıkarız..

Nazan:Başka insanlar yüzünden torunumuz gözümüzün önünde büyüyemeyecek..Ve ne yazıkki biz bir şey yapamıyoruz.

Serkan:Boşver anne.Ben size getiririm Selin'i.Sizde bize istediğiniz zaman gelirsiniz.Sadece siz!

Eylül:Serkan..Sakin..

Serkan:Sakinim aşkım.Sadece birilerine uyarı.Anladın mı Fikret Akça ? Sen ve yeni kurduğun ailen evimin yakınından geçmeyeceksiniz.

Fikret:Serkan !

Serkan:Herkes kendi ailesini korumaya çalışıyor.Elimden gelse annemi,babamı,abimi,ablamı da alır giderim de,meydanı boş bırakmak istemiyoruz.Vahide hanım yoksa daha hangi akrabasını getirir,bilemeyiz..

Tevfik:Serkan,tamam oğlum yemeğini ye..

Serkan:Neyseki son huzursuz yemek.Yarın evimde rahat rahat yiyebilirim yemeğimi.Birilerini de gözüm görmez.

Eylül:Serkan biz kalkalım..

Serkan:İyi olur..Hadi aşkım..

Serkan yıllardır en çok yakın olduğu adamın bu kadar sorumsuz davranmasına sinir oluyordu.Ve dedesini affedebilir miydi,bilmiyordu..

..

Ertesi gün sabah kahvaltının ardından Serkan eşini ve kızını alıp ailesi ile vedalaştı.Aslında tabiki görüşeceklerdi ama evden ayrıldıkları için bir vedaydı bu..Onlar evden ayrıldıktan sonra herkes kendi odasına çekildi..Serkan ise arabayı yeni kuracakları hayatlarına doğru sürdü..O diğerlerinin aksine mutluydu..Yan tarafında oturan karısının elini tutup öptü..

Serkan:İyi misin ?

Eylül:Biraz buruk..Nazan anneme,Songül'e,Cemre'ye,diğerlerine alışmıştım..Kocaman ailem olmuştu..Şimdi sanki..Terk ediyor gibi..

Serkan:Alışacağız..

Eylül:Tabiki..Kendi yuvamız sonuçta..Acaba benim ailem..Yani terk edenler..Kaç kardeşim vardır acaba ? Aralarından benim gibi hasta olan var mıydı ? O da benim gibi bırakılmış mıdır ?

Serkan:Nereden çıktı şimdi bu?

Eylül:Bilmem..Aklıma geldi..

Başka bir şey eklemedi Eylül.Anne babası değilde..Kardeşleri varsa eğer onları tanımak isterdi..Sonra bu düşüncelerini bir kenara bırakıp gülümsemeye çalıştı..Yeni hayatlarının ilk günüydü bugün..Eve geldiklerinde her şey eksiksiz dizayn edilmişti..Sadece kıyafetleri yerleşecekti ama onu da sonra hallederlerdi zaten.

Serkan:Kızım..Gel babacım,gel..Bak,yeni evimiz..

Eylül:Aşkım..Daha 15 günlük çocuk..Ne anlasın ?

Serkan:Öff..Biraz büyüse ya ? Ellerini tutup yürüyüşe falan çıksak beraber? Parka da gideriz..

Eylül:Birazcık sabretmemiz lazım..

Serkan:Ben yatırıyım Selin'i..Ben dün bir şeyler almıştım,dolapta kahve var,yapar mısın aşkım ?

Eylül:Olur canım..Yapıyım hemen..

Serkan Selin'i yatırıp gelmişti,Eylül de kahveleri yapmıştı..Mutfakta karşılıklı oturup kahvelerini yudumlamaya başladılar..

Serkan:Aşkım..Geçen gün konuştuğumuz şey var ya..

Eylül:Hangisi ?

Serkan:Ya hani dedik ya..Klip..Şu beraber çıkaracağımız şarkı için..

Eylül:Evet ?oyuncuları ayarlayacaklardı..

Serkan:Evet..Ama ben buldum onları..

Eylül:Ne ? Kim ? Tanıyor muyuz ?

Serkan:Hem de çok yakından..

Eylül:Kim ?

Serkan:Biz..

Eylül:Ne ?! Nasıl ?

Serkan:Şöyle..Bu şarkı ikimizin şarkısıysa ve ilk şarkımız ise bunun bir anısı olmalıydı..Ama şarkıyı biraz ertelememiz lazım..

Eylül:Neden ?

Serkan:Selin'in biraz büyümesi için..Yani bir yaşına gelene dek..Şuan çok küçük..

Eylül hem şaşırmış,hem de sevinmişti..Serkan'ın söylediği gibi bu onlar için bir anı olarak kalacaktı..Biraz bekleyebilirlerdi.

Vahide,kızı Leman ve damadı Hasan ile salondaydı.Hasan borçları olan,sorumsuz bir adamdı ve yalıya gelebilmek için Vahide'yi tehdit etmişti..Vahide de ne yapıp edip Fikretle konuşmuş,onları yalıya alması için ikna etmişti..

Hasan:Ee Vahide hanım..Ne zaman yatacak hesabıma para ?

Leman:Hasan yeter! Geldik zaten buraya! Daha ne istiyorsun.Ne yapsın annem daha!

Hasan:Sen sus!

Vahide:Başka bir şey yapmayacağım ! Yeter!

Hasan:Dur dur..Daha şirkette çalışacağım ben..

Leman:Ne?!

Hasan:Tabi,ne sandın..Ama önce şu küçük torunun hesabını verelim..Söylediklerini yedirelim önce..Bizi küçük görmek ne demekmiş görsün beyefendi..