Kalp Yolu

-104-

Serkan çığlık atarak gözlerini açtığında yanıbaşında Gökhan vardı..O da korkmuştu..

Gökhan:Serkan..

Serkan:Ne işim var benim burada! Nasıl izin verirsin !

Gökhan:Sakin ol..

Serkan:Nerede Eylül! Morga mı götürdüler..Buz gibi orası! Nasıl götürmelerine izin verirsin!

Gökhan:Ne ?! Ne diyorsun ?

Serkan:Öldü..Karım öldü..

Gökhan:Biraz sakin ol..Evet hepimizi korkuttu ama ölmedi..

Serkan:Nasıl ? Ama üstünü kapattılar..Cenazeyi götürmemiz lazım dediler..

Gökhan:Öyle bir şey olmadı..Kabus görmüşsün sen..Hemşire perdeyi kapatınca sinir krizi geçirdin ve sana sakinleştirici yapıldı..

Serkan:Ne ?!

Gökhan:2 saattir uyuyorsun..

Serkan:Peki Eylül ? O nerede?!

Gökhan:Uyandı..Ama yorulmaması için ona da sakinleştirici yaptılar..

Serkan:Na-nasıl uyandı ? Şaka mı yapıyorsun ?

Gökhan:Saçmalama ! İnan şaka yapacakta,şaka kaldıracakta gücüm yok..20 gündür neler yaşadığımızı bir Allah biliyor bir de biz..

Serkan:O zaman ?

Gökhan:Doktor bunun bir mucize olduğunu söylüyor..Hem bu kadar zor bir ameliyat,hem de bir hafta gibi kısa bir sürede uyanmasını beklemediklerini söyledi..

Serkan:İyi ama ? İyi değil mi ?

Gökhan:Doktor şuan iyi olduğunu ama bundan sonraki süreçte çok dikkat edilmesi gerektiğini söyledi..Yani,ömür boyu..

Serkan:Ben Eylül'ü göreceğim !

Gökhan:Bugün olmaz..Doktor ancak yarına uyanacağını,sabretmemiz gerektiğini söyledi..

Serkan:Off! Başlıcam doktoruna ! Zaten o kabus..Öldüreceğim o doktoru ! Uyandığımdan beri kötü haberler verip duruyor..

Gökhan:Biraz sakin ol artık! Yoksa daha kuvvetli bir sakinleştirici yapmalarını söylerim,görürsün!

Serkan:Hayır sakın ! Sakın ! Yeni bir kabus görmeye katlanamam!

Gökhan:O zaman sus..Şimdi çıkıyorum..Karıma ve kendi kızıma bakacağım..

Serkan:Ne ? Bebek doğdu mu ?

Gökhan:Doğdu..

Serkan:Yengem ve bebek..İyi mi ?

Gökhan:İyiler,merak etme..Ben şimdi çıkıyorum..Sonra gelirim tamam mı ? Annem gelir şimdi yanına..

Serkan:Söyle,kızımı da getirsin..

Gökhan başıyla Serkan'ı onaylayıp çıkar..Annesiyle konuşup doktorun odasına gider..Doktorun konuşacakları vardı..

Cihan:Gökhan Bey ?

Gökhan:Serkan'ı bekledim..Uyandı..Şimdi sizi dinliyorum..

Cihan:Evet,oturun lütfen..

Gökhan:Konu nedir ? Eylül'ün odasından çıktığınızdan beri bir şey söylemediniz..

Cihan:Eylül hanım çok inat..Bi de bütün hasta haklarıyla ilgili her şeyi biliyor..

Gökhan:İnattır evet..Zaten uyandığı içinde mucize olduğunuzu söylemediniz mi ?

Cihan:Evet haklısınız..Ben bu kez size bazı şeyler söyleyeceğim..Eylül hanım kızacak belki ama..

Gökhan:Kızsın..Umrumda değil..Fazlasıyla kendi hayatını riske attı zaten..

Cihan:Kesinlikle..Söyleyeceğim şu..Eylül hanıma eskisinden daha çok dikkat etmeniz gerekecek..Evet uyandı..Ama o artık tek böbrekle yaşayacak ve kalbin durumunu biliyorsunuz..Ona ömür boyu kullanacağı bazı ilaçlar vermek zorundayım çünkü kan değerleri çok düşük..

Gökhan:Yani ?

Cihan:Uzun bir süre evden çıkmamasını öneririm..Özellikle tek başına..

Gökhan:Aksi takdirde ?

Cihan:Onu bu kez gerçekten kaybedebiliriz..Bu süreçte bayılmalar sıklaşacaktır..Serkan beye anlatmak isterim ama onun da durumu ortada..

Gökhan:Yok yok..Ona anlatmayın..Hatta bu ikimiz arasında kalsın..Ben Eylül'e dikkat edeceğim..

Cihan:Eylül hanımın da bu durumdan haberi var..Ona sakinleştirici yapmadan anlattım o da gizli kalmasını istedi..

Gökhan:Ah Eylül..Tamam,ben onunla konuşacağım..