Kalp Yolu

-66-

Serkan Eylül için yemek hazırlatmış ve yemekleri odaya çıkarttırmıştı..Eylül'ün uyandığını öğrenen Nazan da yukarıya çıkmıştı..Diğerleri zaten evde değildi..Serkan Eylül'ün karşısına oturmuş ona yemek yedirmeye çalışıyordu bir yandan..Ama bu küçük bir çocuğa yemek yedirmekten daha zordu çünkü Eylül hiçbir şey yemek istemiyordu.

Serkan:Aç şu ağzını..Kaç gündür o aptal serumlarla besleniyorsun.Uyansan bile yeniden uyuyordun.Meğer rüyanı filme dönüştürüyormuşsun da haberim yokmuş.

Eylül:Sus ya! Gözüme görünme! Ver şu kaşığı da bana.

Serkan:Susacak mısın artık ? Bu yemeği yiyeceksin Eylül.Kaçmaya falan çalışma sakın.

Eylül:Midem almıyor,anlamıyor musun ?

Serkan:Yeni uyanmış birine göre fazla aksisin.

Eylül:Neden acaba!

Serkan:Sana o meseleyi konuşacağız dedim değil mi ? Anlamak istemiyor musun beni ?

Eylül:Beni evden o iğrenç laflarınla kovmanı nasıl anlayabilirim ki ?

Serkan:Sabır!

Nazan:Nooluyo çocuklar ? Ben hiçbir şey anlamıyorum.

Serkan:Rüya görmüş.Ona sinirli hanımefendi.Bi de o meseleye takıldı.

Eylül:Hepsi gerçek gibiydi anlamıyor musun ?

Serkan:Beni suçlayamazsın ama.Boşanmışız,bebek ölmüş,benim başkasından çocuğum varmış bilmem ne.Sen önce kendine bak..Ozan denilen şerefsizle evlenecekmiş..Bak bak..Arif denilen adamı söylemiyorum bile.

Eylül:Arif..

Serkan:Ne ? Rüyandaki adamın adını ağzına alma!

Eylül:Benim Arif'i bulmam lazım.

Serkan:Öyle bir adam yok umarım.Rüyadakine katlanamıyorum ben.

Eylül:Telefonum nerede anne ?

Serkan:Sana diyorum..

Eylül:Benim Arif ile konuşmam lazım Serkan.Ya ondan başka kardeşim yok benim.

Serkan:Ha var yani Arif diye biri..Peki benim bundan niye haberim yok ?

Eylül:Bunu mu tartışacağız şimdi ?

Serkan:Kim bu Arif ?

Eylül:Arkadaşım işte..Kardeşim gibi..

Serkan:Bi o eksikti..

Eylül:Serkan!

Serkan:İyi be..Tamam..Bir şey söylemedik.

Eylül Nazan'ın uzattığı telefonla birkaç kez Arif'i aramış ama ulaşamamıştı..

...

Akşam herkes tek tek Eylül'ün yanına gelmiş,Eylül onlarla kısa kısa konuşmuştu.Son olarak Duru da annesiyle gelmişti.

Duru:Eylül yenge..Bugün seninle uyuyabilir miyim ? Annemle dayım yanına gelmeme bile izin vermediler..

Eylül:Olur..Olur tabi canım.Pijamanı giy gel tamam mı ?

Duru:Oleey!

Serkan:Ee ben ne olacağım ?

Eylül:Misafir odasına gidebilirsin.

Serkan:Başka ?

Eylül:Gerisini de sen düşün.Banane.

Songül:Duru sen benimle gel..Eylül yengen daha yeni uyandı.İyileşsin sonra uyursunuz beraber..

Duru:Ama anne !

Eylül:Çocuk heveslendi Songül..Bırakta uyusun yanımda..

Songül:Rahatsız etmesin..

Serkan:Beni yerimden ettiği doğru da..Eylül hanım hiç rahatsız değil..

Eylül:Serkan !

Serkan:Bir şey de söylenmiyor..Bende şu koltuğa kıvrılıp uyurum artık..

Duru kıkırdamış,Songül ve Eylül de ona gülmüştü..

Serkan:Komik mi dayıcım ?

Duru:Hıhı..

Serkan:Hay Allahım..

Songül:Hadi o zaman Duru hanım..Pijamanı giydiriyim sana..

Duru:Tamam! Eylüll! Geliyorumm hemen!

Eylül:Tamam canım,bekliyorum..

Duru Songülle birlikte çıkmış,Serkan da kendisine yatak hazırlıyordu.

Serkan:Neden çocuk istemediğimi anlayabiliyor musun şimdi ?

Eylül:Nedenmiş o ?

Serkan:İşte tam da bu yüzden..Seni paylaşmamak için.İlk zamanlar sürekli emecek,sen onunla ilgileneceksin bilmem ne.Sonra biraz büyüyecek,yatağımıza göz dikecek..Ben koltuk köşelerinde kalacağım..Biraz daha büyüyecek okulu,o,bu..Sonra ergen olacak..Tripleri falan..Seni alıp oraya buraya gidecek..Ee ben ne olacağım ? Şu tekli koltukla yıllarca bütünleşmek iğrenç bir şey.Ama artık çok geç..Yaptık bir hata.

Eylül:Bu ne demek şimdi ?

Serkan elindeki yastıkla Eylül'ün karşısına geliş oturur..

Serkan:Tüm bu uyumalar..O gün yalının ortasında yere yığılman falan..Şu rüyandaki bebek..

Eylül:Ee ?

Serkan:Meğer hamileymişsin aşkım..Ve hasta olduğun için zor bir süreç geçirecekmişsin..

Eylül:Ne ?!

Serkan:Duydun işte..Hamilesin..Hastaneyi neden eve taşıdım sanıyorsun ?