Kalp Yolu

-32-

Akşam yemeğinde bütün aile bir aradaydı..Masa biraz gergin biraz da herkes şaşkındı..

Serkan:Ne bakıyorsunuz ? Yemeğinizi yesenize.

Gökhan:Bir şey söylemeyecek misiniz ?

Serkan:Ne söylememi bekliyorsun ? Karım gelmek istedi,geldim..Kendi evime gelirken sana mı soracağım ?

Gökhan:Kötü bir şey mi söyledim.Ne tersliyorsun ? Bu arada,Eylül..Biz sana yaptıkların için teşekkür edemedik..Sen olmasaydın..Her şey elimizden gidecekti..Annemde hapiste işte..Sağol..Bu yaptığını hiç unutmayacağız..

Gülümsedi sadece Eylül..Ne söyleyebilirdi ki ?

Songül:Abi..Eylül'ü tatile mi götürsek ? Hani hep birlikte bir şeyler yaparız..Eylül'e de teşekkür ederiz..

Gökhan:İyi fikir,ne dersin Eylül?

Eylül:Buna gere-

Fikret birkaç kez yalandan öksürünce Eylül de lafı değiştirmişti.

Eylül:Teşekkür amaçlı değil ama tatil yapmak istiyorsanız,ben eşlik edebilirim size..Serkan ?

Serkan:Soruyor musun bunu bana ? Gerçekten soruyor musun Eylül!

Eylül:Haklısın sormam hataydı..Tamam gidelim,ben varım..

Herkes gülmüş,Serkan ise gözlerini devirmişti..

Serkan:Yemeğini ye! Şunlarla muhattap olma!

Fikret:Serkan..Bağırıp durma şu sofrada..

Serkan:Dede sende mi! Bari sen uyma şuna.Sabahtan beri bütün kurallarımı çiğnedi geçti.Laf anlatamıyorum!

Eylül yeniden gelen krizin farkındaydı..Ama hiçbir şey belli etmemeye çalıştı..Başını yemeğe eğip bekledi öyle..

Serkan:Yesene yemeğini!

Cevap vermedi Eylül..

Songül:Ellerin titriyor Eylül..İyi misin ?

Songül'ün öyle söylemesiyle Serkan çatalı bırakıp Eylül'e döndü hemen..Ellerini tuttu..

Serkan:İyi misin ! Eylül..Buradayım ben..Bak hiçbir şey olmayacak tamam mı ? Geçecek bu da..Bu kriz de geçecek !

Serkan Eylül'ü sakinleştirmeye çalışıyordu.Gözleri dolu dolu olmuştu yine..

Tevfik:Serkan ne oluyor ?

Nazan:İyi misin Eylül ?

Serkan:Kriz geçiriyor yine..Pencereyi açın,bir şey yapın..

Eylül biraz azaldığını farkettiğinde Serkan'a sarıldı sımsıkı..Serkan ilk şokunu atlattıktan sonra Eylül'ü sakinleştirircesine o da Eylül'e sarıldı..

Eylül:Özür dilerim..Çok özür dilerim..

Serkan:Şişşt..Tamam tamam yok bir şey..Buradayım ben..İyisin tamam mı ? Korkma..

"Buradayım ben" ne kıymetli sözdü Eylül için..

Yemek sonrası herkes salonda oturuyordu..Cemre de salondaki masada tekstil için bir şeyler çiziyordu..Eylülde yanına gitti..

Cemre:Aa gelsene..Kusura bakma,iki güne yetişmesi gerekiyor..Oturamıyorum sizinle..

Eylül:Ne ki bu ?

Cemre:Şirketin tekstil departmanındayım ben..Yeni kreasyon çekimleri için çalışıyorum..Bunları çizip gerekli yerlere vermem lazım..

Eylül:Anladım..Kolay gelsin.O çizdiğin yazlık bir elbise anladığım kadarıyla ?

Cemre:Evet..

Eylül:İlgi çekmesini istiyorsan farklı bir şeyler de eklemeni tavsiye ederim...

Cemre:Nasıl yani ?

Eylül:Mesela bu elbise için özel bir ayakkabı ve çanta da yapılabilir..Üstelik bu buraya yazdığın rengin uygun olacağını sanmıyorum..Yaz kreasyonu hazırlamıyor musun ? Önümüz yaz sonuçta..

Cemre:Evet..Aynen öyle..

Eylül:Bu elbiseyi iki parmak kadar eksik yapsan,renklerini de açık renk seçsen ? Hatta bu elbisenin aynısını anne-çocuk kombini şeklinde de yapabilirsin..Çocuklar için tulum hali olabilir.Anne de elbise giyer,ki son senelerde tulumlar çok moda.Çocuklara da çok yakışıyor..Tabi sadece fikir benimki..

Cemre:Ben hiç böyle düşünmemiştim..Fikrine bayıldım..

Gülümsedi sadece Eylül..

Cemre:Teşekkür ederim..çok sağol..

Eylül ve Serkan biraz daha oturup odaya çıktılar..Eylül yatağın üstünde iki demet kırmızı gül görmeyi beklemiyordu..

Eylül:Bunlar?

Serkan:Senin için..Daha önce hiç çiçek almadım sana..Yaptığım hiçbir şey de doğru değildi zaten ama..Kabul edersen,küçük bir başlangıç..Bizim için..

Ne söyleyebilirdi ki Eylül? Serkan'ın uzattığı demetlerden birini alıp Serkan'ın yanağına küçük bir öpücük bıraktı..