Kalp Yolu

-28-

Nazan'ın işlemleri halledilirken Eylül oradakilerle oturup konuşmaya devam ediyor,kiminin derdini dinliyor kimiyle de sohbet ediyordu..Serkan,Songül ve Fikrette onu şaşkınlıkla izliyorlardı..

Songül:Bu kız..Nasıl bir şey Serkan? Ben hâla çözemedim..

Serkan Eylül'e dalmış onu izliyordu..Gülüşü,sohbet içinde mimiklerini kullanarak heyecanla polislerle konuşması..Onu daha önce hiç böyle görmemişti Serkan..

Songül:Sana diyorum! Ooo,uçmuş bu !

Serkan:Ne diyorsun ya ? Söyle!

Songül:Eylül diyorum,nasıl biri..Çözemedim ben..

Serkan:Çözme zaten ! Sanane!

Songül:Aksi!

Serkan:Susacak mısın artık ? Gelip huzurumu kaçırdın zaten.

Songül:Ne yapsaydım ! Şirket batsaydı,annemde hapiste mi kalsaydı ? İstediğin bu mu ?

Serkan:Evet tam olarak bu..

Fikret:Tartışmanız daha ne kadar sürecek ? Devam edecekseniz başka yerde yapın tartışmanızı.

Serkan:Bana bulaşıyor dede!

Songül:Ne dedim sanki ?

Serkan cevap vermeden Eylül'ü izlemeye devam etti..

Nazan'ın işlemleri halledilmiş,serbest kalmıştı..Songül yanına giden ilk kişi olmuştu..

Songül:Anne? İyi misin ?

Nazan:İyiyim kızım,iyiyim..Kurtulduk ya..

Fikret:Kurtulduk kurtulduk..

Nazan:Çok teşekkür ederim babacım..Kurtardınız beni..

Fikret:Ben bir şey yapmadım..

Nazan:Ee nasıl oldu ? Ben ifade falan vermiştim ama ne olduğunu da bilmediğimden..Açıkçası hiç umudum yoktu.

Serkan:O masaya,aileye layık görmediğin Eylül'e dua et! O olmasaydı içeride çürüyüp giderdin! Hoş,benim istediğim de buydu ama!

Songül:Serkan ! Anne sen ona bakma..Tersinden uyanmış her zamanki gibi !

Nazan şaşırmıştı..Asla böyle bir şey beklemiyordu..

Fikret:Ee Serkan efendi..Karını da al gidelim artık..

Serkan:Şu sohbetten çıkabilirse gelir! İnanmıyorum ya..Benimle konuşurken kaba saba..Şunun haline bak..Herkesi tanıyor !

Nazan:Sahi..Napıyo o polislerle ?

Songül:Çok gizemli değil mi anne ? Geldiğimizden beri konuşmadığı polis kalmadı..Herkesle böyle sohbet ediyor,gülüyor falan..

Serkan oraya gidip Eylül'ün tepesine dikildi..

Serkan:Hadi..

Eylül:Ne ?

Serkan:Hadi diyorum..İnsanları işinden ettin sabahtan beri..Zaten o da çıktı..

Eylül:Git sen..Geliyorum!

Serkan:Senin keyfini mi beklicem ?

Eylül:Bekle diyen mi var ? Kendi başımın çaresine bakarım.

Serkan:Başlama yine..Hadi diyorum!

Eylül oradakilerle vedalaşıp Serkanla birlikte çıktı..

Eylül:Öküz! İnsan gibi söyleyemiyor musun ? Ayıp oldu!

Serkan:O kadar derin sohbet ediyordun ki,insan gibi söylesem hiç gelmezdin!

Eylül:Kes!

Fikretlerin yanına geldiklerinde Eylül hiçbir şey söylemeden arabaya bindi..Nazan ise yaptığı şeyden utanmıştı..İlk defa !

Diğerleri de arabaya bindiğinde herkes Nazandan bir teşekkür bekliyordu aslında..Eylül hariç..Onun için çokta önemli değildi..Nazanda teşekkür etmek istiyordu ama konuşmaya nereden başlayacağını bilmiyordu..

Fikret:Nazan..

Nazan:Ben..Teşekkür ederim..Anlattılar..Sen yardım etmişsin..

Eylül hiçbir şey söylemeden başını yeniden cama dönüp dışarıyı izledi..

Serkan:Dede..Biz çiftliğe gidelim.

Fikret:Tamam..Bırakırım ben sizi.

Nazan:Şey..Hep birlikte akşam yemeği yiyelim mi ? Ailece..

Fikret:İyi fikir gelin.

Serkan:İstemez! Çiftliğe sür dede..

Fikret:Serkan.

Serkan:Başkaları yemek hazırlayacak.Nazan hanım teşekkür amaçlı yemeğe davet ettiğini söyleyecek öyle mi ? Ne saçma ! Kaç yıldır yemek yapmış mı sor bakalım ?

Nazan:Oğlum..

Serkan:Oğlum deme bana !

Songül:Eylül bir şey söyle şuna..Gelin işte eve yemek yiyelim..

Eylül:Benimle aynı masaya oturmak isteyeceğinizi hiç sanmıyorum..Ben teşekkürünüzü kabul ettim Nazan hanım..Şaşaalı şeylere gerek yok..

Serkan zafer edasıyla gülüp Eylül'ün elini tutarken Nazan da Songül de hiçbir şey söyleyememişti..