Kalp Yolu

-56-

Herkes bir köşeye geçmişti..Bir ölüm daha..Akça ailesinin hiç görmediği,göremeyeceği torunu ölmüştü..

Serkan'ın en başından beri istemediği bir bebek gitmişti..

Eylül'ün hasretle kurmak istediği sıcak bir yuva..

Serkan kabullenmediği çocuğunu kaybetti bugün..

Eylül'ü kaybetti..Bir kez daha..

Eylül kurmak istediği yuvasını,çocuğunu,iki yıldır sevgisiyle yaptığı her şeyi kaybetti..

Ümidini kaybetti..

Her şeyin güzel olacağına dai umudunu kaybetti..

Acısıyla yaşamaya alışmışken,hayat sürprizler yapıp her şeyin güzel olacağını vaadetmişti Eylül'e..Ama yine tepetaklak etmişti hayat Eylül'ü..İnancını da kaybetti bu kez..

Serkan öylece durdu öğrendiği andan itibaren..Bütün yaşananlar bir bir gözünün önüne geldi..Eylül daha birkaç hafta önce mini mini hayaller kurup evin içinde cıvıl cıvıl dolaşan bir insanken Serkan birkaç cümlesiyle her şeyi mahvetmişti..İstemeden yapsada savaşmamıştı ya..Eylül'ü bırakıvermişti..Şimdi affeder miydi Eylül onu ?

Gökhan tek bir noktaya odaklanmış duran kardeşinin yanına gitti..Yıllar önceki Serkanla tek farkı büyümüş olmasıydı..

Gökhan:Serkan..

Serkan:Bırak beni! Rahat bırak!

Gökhan:Gel otur..Biliyoruz bu çok zor..Ama düzelirsiniz..Karını alır konuşursun..Zamanla her şey düzelir..O adamları da unut..Ben ne gerekiyorsa yapacağım..

Serkan:Ya bırak! Eylül beni affeder mi sanıyorsun! Uyanacak mı o bile belli değil! Uyansada affetmez beni.Nefretle bakacak..Buz gibi..İlk zamanlardaki gibi anladın mı? Bu kez ona olan aşkım falan da iyileştirmeyecek bizi..Hiçbir şeyin faydası yok artık ! Ben ona acıların en büyüğünü yaşattım..

Gökhan:Savaşırsın Serkan..Savaşmak zorundasın anlıyor musun ?

Serkan başını iki yana sallayıp oradan uzaklaştı..

Tevfik:Serkan nereye !

Fikret:Gökhan..Git tut şunu..Getir buraya.Elimde kalacak artık!

..

Songül ve Cemre Eylül'e eşya getirmek için yalıya gelmişlerdi..Hâla uyanık olan Duru da annesine koştu..

Duru:Anne! Eylül iyi mi?

Songül:Eylül biraz yorgun annecim..Uyuyor..

Duru:Gelecek mi buraya ? Gelecek dimi ?

Songül:Bir uyansın da..Elinden tutup getirirsin olur mu ?

Duru:Gelir mi o zaman ?

Songül:Bilmiyorum annecim..

Cemre:Hadi Songül..Eylül'ün eşyalarını alalım

Songül:Tamam geliyorum..Duru sen burada kal..

Duru:Anne beni de götür noolur..

Songül:Olmaz annecim..Hastane orası..Sen burada Yasemin ablanla oyun oyna..

Duru:Hayır..Banane işte bende geleceğim

Songül:Peki tamam..Ama çok durmayacaksın tamam mı ? Eylül üzülür yoksa..

Duru:Tamam anlaştık..

Yukarıya çıktıklarında Cemre dolaptan Eylül'ün eşyalarını alırken Songül de küçük bir çanta getirmişti..Yatağın üstüne çantayı koyarken bir zarf gördü..

Songül:Bu ne ya ?

Cemre:Ne oldu ?

Songül:Bir zarf var burada..Serkan'a yazıyor..

Cemre:Acaba Eylül falan mı yazmıştı ?

Songül:Sanmam..Eylül Serkan'a öfkesinden bir şey yapmaz..Gördüğü yerde boğmak istediğine eminim..

Cemre:Ee kim o zaman ?

Songül:Açacağım..

Cemre:Hayır açma..Olmaz öyle şey..Serkan açsın..Götürelim..

Songül:Söz konusu Serkan Cemre..Ne yaptığı belli olmuyor..Özellikle şu dönemde..

Cemre:Ama yine de..

Songül:Onu bir şekilde korumamız lazım..Anlıyor musun? Ya o adamlar yazmışsa bunu..Onlar gönderdiyse..

Songül zarfı açıp içindekileri çıkarıp okur..Birkaç tane de fotoğraf vardı..

Songül:Ne ?!

Cemre:Ne oldu ?

Songül:Cemre kıyamet..Yepyeni bir kıyamet..

Cemre:Ne diyorsun ya hiçbir şey anlamıyorum..Okusana şunu bana..

Songül:Serkan Merhaba,Bunu senden daha fazla saklamak istemiyorum..Aslında umrunda olur mu onu da bilmiyorum ama o büyüdükçe ona verecek cevap bulamıyorum..Seni soruyor artık..Bizim bir oğlumuz var..Belki beni bile tanımayacaksın ama..Ben gereken her şeyi yapmaya hazırım..

Kader..

Bunlarda oğlumuzun fotoğrafları.Numaramı buraya yazıyorum..Bana ulaş olur mu ?