Kalp Yolu

-25-

Serkan:Ne diyorsun sen ya ?

Eylül:Bence sen ne söylemek istediğimi anladın ama kabullenmek istemiyorsun Serkan Akça!

Serkan:Eylül git,Allah aşkına git..Dinlen..

Eylül:Peki,dikkat et sende..Cüzdanını falan sakla..

Eylül dalga geçer gibi gülmüştü..

Eylül:Ne salağım? Kendimi ifşa ediyorum..

Serkan:Ya deli misin ! Bu ne ! Bu! Napıyosun sen ?

Eylül:Ben dinleniyim..

Mutfağın yanındaki odaya geçip koltuğa kıvrıldı Eylül..Mazlumda arkasından gitmiş,ayak ucuna yatmıştı..

..

Serkan'ın aklı Eylül'ün parkta anlattıklarındaydı..Sonra buraya geldiğinde söyledikleri..Kafası karışmıştı.Eylül vurulduğunda hastaneye gelip annesi olduğunu söyleyen kadın kimdi peki ? Onun hakkında bir şey bilmemek gerçekten sinir bozucuydu..

Eylül uyurken ona birkaç çeşit yemek hazırladı Serkan.Sonra da Eylül'ün uyuduğu odaya geçip onu izledi..

Saatler geçmesine rağmen uyanmamıştı Eylül..Ki bu Serkan'ı endişelendiriyordu ve ara sıra nabzının atıp atmadığını kontrol ediyordu..

Akşam dokuz olduğunda hâla uyanmadığı için Serkan uyandırmaya çalıştı Eylül'ü..Çünkü yemek yiyip ilaç içmesi gerekiyordu.

Serkan:Eylül..Eylül..Uyan artık,bak kaç saat oldu..

Günlerdir,hatta aylardır günde sadece bir iki saat uyuyan Eylül'ün derin bir uykuya ihtiyacı vardı oysa..

Serkan:Yemek yemen lazım Eylül..Çok zayıflamışsın..Aç artık gözlerini..

Eylülden yine ses gelmeyince Serkan onu kucaklayıp yatak odasına götürdü..Burada daha rahat uyurdu Eylül..

...

Fikret Nazan ve Tevfik'i karşısına almış,konuşuyordu.

Fikret:O çocuğu ne hale getirdiğinizi biliyorsunuz değil mi ? Hepinizin payı var bunda..

Tevfik:Baba..

Fikret:Buldu karısını..İkiside zor zamanlar geçiriyor.Ama elbet barışacaklar.Ve ait oldukları yere bu eve gelecekler..

Nazan:Ama babacım..

Fikret:Sen hiç konuşma gelin! O çocuğun hayatına yeterince müdahale etmedin mi ? Görmüyor musunuz..Serkan o kıza aşık oldu..O kız Serkan'ı değiştiriyor.Bırakın da evliliklerini yoluna koyup düzenlerini kursunlar.

Nazan:Kızın ne olduğunu bilmiyoruz baba..Ailesi falan..

Fikret:Sen bu eve nereden geldiğini unuttun mu Nazan ? Geldiğin yeri unutma! Şimdi bu konumdaysan bu rahmetli kayınvaliden sayesinde!

Nazan kalakalmıştı..

Fikret:O çocuklar mutlu olacak.Her şey yoluna girsin,düğünlerini yapacağız burada.Duydunuz mu beni ? Aksini iddia eden karşısında beni bulur.

Tevfik:Peki..Peki baba! Ama sorumluluk sende ! Serkan'ı biliyorsun..

Fikret:Serkan'ın suçsuz olduğunu ikinizde biliyordunuz.Çocuğun başını yaktınız.

Tevfik:Baba..Görmüşlerdi..Abim..Ben abimi kaybettim..Serkan yüzünden abim beni affetmedi.

Fikret:Abin karısını dinledi..Ve bizi kaybetti.Sen abin yüzünden kendi çocuğunun hayatını dağıttın..

Nazan:Baba ama..

Fikret:O çocuğa siz sahip çıkmadınız bunca zaman.Sizin yüzünüzden hapise girdi..analık babalık yapamadınız.Yapmadığı bir suç yüzünden altı ay hapiste kaldı..Neyseki kurtardım onu oradan da başımıza daha kötü şeyler gelmedi...Sizin o iki çocuğa sahip çıkmayacağınız belli..Ama ben onların yanındayım..Gerekirse siz bu evden gidersiniz onlar gelir!

..

Songül odasında hıçkırarak ağlıyordu..Çünkü kızını çok özlemişti..Ailesinin henüz haberi olmadığı,evlilik dışı olan dört aydır görmediği kızını..Ve her gün ona olan özlemi artıyordu..Nasıl kavuşacaktı kızına ?