Kalp Yolu

-40-

Eylül:Ne ?! Nerede..Nasıl ya..

Songül:Londrada..Arkadaşımın yanında..Her gün konuşuyorum ama kaç aydır görmüyorum..En son iki ay önce arkadaşımda kalıyorum diye çıktım gittim..Üç gün kalıp döndüm..

Eylül:Sen deli misin ?! Nasıl bırakırsın onu..Babası nerede ?

Songül:Babası yok !

Eylül:Tek başına yapmadın ya bu çocuğu.

Songül:Neyse Eylül kapat konuyu.

Eylül:Hayır kapatmıcam..

Songül:Babası yok çünkü ben ona hamile olduğumu söyleyeceğim gün beni terk etti.Bende ona söylemedim.

Eylül:Yani sen..

Songül:Bir hata yaptım..Şimdi de cezasını çekiyorum..Aileme söyleyemiyorum ve bu benim için her geçen gün işkence oluyor.

Eylül:Söylemek zorundasın..Kızını yanına almak zorundasın..

Songül:Ben istemiyorum mu sanıyorsun ?

Eylül:Sen annesin tamam mı! Hata yapmış olabilirsin ama senin bir kızın var.Ailene söyleyemediğin her geçen gün kızınla yaşayacağın bir hayatı kaçırıyorsun..Sanki ailen çok masummuş gibi..Bir gün kızın senden nefret etsin mi istiyorsun ?

Songül:Hayır hayır ! Sus!

Eylül:Bunlar gerçekler Songül! Aklını başına al!

Sinirle kalkıp gitti Eylül..Orada kalsa daha ağır şeyler söyleyebilirdi..

...

Serkan odaya girdiğinde Eylül uyuyordu..Akşama doğru gelmişlerdi eve..Eylül'ün uyuduğunu görünce odadan çıkıp aşağıya indi..Gökhanda televizyon izliyordu..

Gökhan:Ne oldu ?

Serkan:Uyumuş..Diğerleri nerede ?

Gökhan:Yengende uyumuş..Songül de odasında galiba görünmüyor..

Serkan:Yemek hazırlamak bana kaldı yani..

Gökhan:Aynen öyle..Hadi mutfağa..

Serkan:Gel de yardım et..

Mutfağa geçtiklerinde masanın üstünde bir sürü şey hazırlanmıştı..Eylül Songül'e olan sinirini bir sürü yemek hazırlayarak çıkarmıştı..

Serkan:Ee hazır yemek..Eylül yaptı demekki..

Gökhan:Valla helal olsun..Kaç çeşit yapmış..

Serkan:Kimin karısı oğlum..

Gökhan:Övünmeden de geçmez..İyi masayı hazırlayalım da uyandıralım öyleyse..

Serkan:Aynen..

..

Bir saate herkes masada toplanmıştı..Eylülle Songül ne kadar sessizse diğerleri o kadar konuşkandı..Ara sıra birbirlerine bakıp yeniden yemeklerine dönüyorlardı Eylül ve Songül.

Cemre:Siz iyi misiniz ? Niye konuşmuyorsunuz ?

Serkan:Evet..Sorun ne ?

Eylül:Bir şey yok..Uykum var,uyanamadım ben..

Serkan:Ya sen Songül ?

Songül:Başım ağrıyor benimde..

Cemre:Ben odaya çıkarken neşeniz iyiydi ama..

Eylül:Dedim ya..Uykum var..

Songül:Benimde başım ağrıyor..

Yemek öyle böyle geçmiş sonra herkes odalarına kapanmıştı..Serkan yorgunluktan uyumuş Eylül ise kitap okuyordu..Bir süre sonra kitabı bırakıp ayağa kalktığında elindeki bardak ve kitap yere düşmüş,bardak kırılmıştı..

Serkan da hemen gözlerini açmıştı..

Serkan:Eylül! Nooldu ?

Eylül:Bilmiyorum..Bilmiyorum Serkan..Elimden kaydı..Hissetmedim..Sanki tutmuyormuş gibi..Reflekslerimi kaybetmiş gibi !

Serkan yataktan fırlayıp Eylül'ün yanına gider..

Serkan:Tamam,tamam yok bir şey..Sakin ol..

Eylül:Nasıl bir şey yok..Hissetmedim diyorum Serkan..Hissetmedim ! İlk defa oldu..

Serkan:Ne yaptın ben yokken ? Kendini yordun ! O kadar yemeği tek başına yaptın ! Masada da sesin çıkmıyordu zaten! Ya delirecem,ben sana kendini yorma demiyor muyum !

Eylül:Serkan ben..Ben ne yapacağım ? Neden böyle oluyor ya neden ! Bıktım artık !

Eylül'ü kendisine çekip göğsüne yasladı Serkan..

Serkan:Sakin ol önce..Ben buradayım..Bir daha olmayacak..Sakinleş..Hadi artık uyuyorsun..

Eylül uyuyuncaya dek gözlerini kapatmadı Serkan..Ona yarın bir sürprizi vardı..Yapacağı sürprizi düşünüyordu..