Kalp Yolu

-88-

Aile bireyleri bebeğin doğduğunu magazinde görmüş,şoka girmişlerdi..Hangi hastanede olduklarını bilmediklerinden herkes telefona sarılmış,Eylül ve Serkan'a ulaşmaya çalışıyorlardı..

Nazan:Ben neden gitmedim ki gece..Ah oğlum ah..

Songül:Nasıl yani anne ?

Nazan:Serkan geldi gece yanıma..Biz hastaneye gidiyoruz dedi..Geliriz bir saate falan..Yalancı sancıdır sen kal dedi..Bende uykuluydum zaten..

Tevfik:Tamam Nazan,olan oldu artık..Ulaşalımda Serkan'a..Hemen hastaneye gideriz..

Gökhan:Yok baba..Açacak gibi değil..Şu her zaman gittikleri hastaneye gidelim..

Songül:Aynen..Hadi o zaman..

Hep birlikte çıkıp arabalara binerler..Ve hastaneye doğru giderler..

Eylül doktor kontrolünden geçmiş,hemşirelerden biri de bebeği nasıl emzireceğini gösterdikten sonra odadan çıkmıştı..Bebek Eylül'ün kucağında uyurken Serkan sırıtarak karısını ve kızını izliyor,bir yandan da Eylül'e olanları anlatıyordu..Eylülde gözlerini kocaman açmış,Serkan'ı dinliyordu..Sonra da sinirleri bozulmuş,gülmeye başlamıştı..

Serkan:Komik değil..En az 50 yaş yaşlandım..Ben ya ben,ne anlarım doğumdan,ondan bundan..

Eylül:Biliyorum aşkım..Komik değil..Sinirlerim bozuldu benim..Demek kızımız babasının ellerinde doğdu..Ve ilk dakikadan korkuttu seni..

Serkan:Evet,ufaklık..Gözünü açmadan benim ömrümden ömür gitti sayesinde..

Eylül:Biliyor musun,çok fena olacak..

Eylül'ün aklına rüyası gelmiş,sırıtmaya başlamıştı..

Serkan:Niye gülüyorsun şimdi ?

Eylül:Rüyama..Öyle gerçek gibiydi ki..Aşık olmuş bizimki..

Serkan:Öff,senin rüyalarından da ne bekliyorsam! Aşık olmuşmuş..Saçmalama! Acaba rüya görmemek için bir ilaç falan var mı ? Hemen alacağım senin için..Kutu kutu hemde..

Eylül:Ne o Serkancım ? Kıskandın mı kızımızı ?

Serkan:Henüz o aşk aşamasına gelmedik.O zamana kadar rahat olmak istiyorum.Sonrası zaten kıyamet gibi.

Eylül:Ehh,bir sekiz yılcık rahat nefes alabilirsin o zaman.

Serkan:Yooo,yoo..Ne sekiz yılı? En az 22 yıl..

Eylül:Ne ?!

Serkan:22 yıl kimseyle görüşmesin..En az o da..Otursun dizimizin dibinde..Sonra yavaş yavaş,bak yavaş yavaş diyorum,biriyle görüşebilir..Tanış,konuş,görüş,nişan,evlilik derken 32 olur bizimki..Sonra da artık ne yapalım..Alışacağız..Ama 22 yıl şartıyla..

Eylül kahkaha atmıştı..

Eylül:İnanmıyorum sana..

Serkan:İnan inan..Böyle..Ben nasıl veriyim bu ufaklığı ? Benim dokunmaya kıyamadığıma başka herifler kıyacak öyle mi ? Yoo..İzin vermem..

Eylül içinden sen öyle san kocacım diye geçirmiş,gülmüştü..

Eylül:Evdekilere haber verdin mi ?

Serkan:Hih! Ben onları unuttum..Ama çoktan magazinde görmüşlerdir..

Eylül:İnanmıyorum sana..Çok kızacaklar..

Serkan:Aman,umrumda mı ?

Eylül:Şu rahatlığın..

Serkan:Ben buyum karıcım..Ne yapayım ? Hem artık düşünmem gereken kızım var..Onlarla mı uğraşacağım ?

Eylül:Peki peki..

Serkan:Ver de yatırıyım kızı..

Eylül:Ya..Biraz daha..Çok güzel kokmuyor mu ? En güzel koku..

Serkan:Hemde çok..Ama şimdi almam lazım,sende dinleneceksin..Ver de yatırıyım..

Eylül:Peki tamam..Ama sonra yine alacağım..

Serkan:Anlaştık..

Serkan kızını alıp yatırmıştı..Sonra da Eylül'ün yanına gelip oturdu..

Serkan:Bu mucize..Hayatıma geldiğin ilk günden beri bir sürü mucizeye şahit ettin beni..Ama en güzeli de bu..Kızımız..

Eylül:Bu benim için hayal bile değildi biliyor musun ? Sokakta yaşadığım her gün ne zaman,nerede öleceğimi düşünür,hep o korkuyla yaşardım..Okumak,evlenmek,çocuk sahibi olmak..Çok uç şeylerdi benim için..Ama şimdi..Hayalini bile kuramayacağım şeyler yaşıyorum..Seninle..Senin sayende..Seni çok seviyorum Serkan..