Kalp Yolu

-39-

O gece orada sohbet ettiler birkaç saat..Sonra da eve döndüler..İlk gün onlar için çok güzel geçmişti..Bu küçük tatile aslında hepsinin ihtiyacı vardı..Ertesi gün kahvaltıdan sonra Eylül,Cemre ve Songül bahçede oturmuş,sohbet ediyorlardı..Serkan ve Gökhan da basketbol oynuyorlardı orada..Serkan ara sıra gelip Eylül'ü öpüp yeniden gidiyordu..

Eylül:Serkan napıyosun ? On kere böldün oyunu..

Serkan:Aman,beklesin abim..İşi ne ?

Eylül:Hadi git..Konuşturmadın bizi..

Serkan:İyi be tamam..

Serkan omuz silkip dönmüştü..Eylülde Serkan'ın arkasından sırıtıyordu..

Songül:Eylül..

Eylül:Efendim ?

Songül:Biliyor musun her şey senin sayende..Biz uzun zamandır bir araya gelemiyorduk..Geldiğimizde de hep kavga ederdik..Ama şimdi..Serkan çok mutlu..Çok değişti..Sen değiştirdin onu..

Eylül:Serkan kendisini koruma kalkanı içine almıştı sadece..Ben de öyle yapmıştım..Ama o kalkanın içinden çıktık galiba..Bilmiyorum çok konuşmakta istemiyorum ama..

Cemre:Sen bize iyi geldin Eylül..Hemde çok iyi..Bunu herkes biliyor ve görüyor..Ve hayat boyu sana minnet duyacak insanlar var..Nazan anne mesela..

Gülümsemekle yetindi Eylül..

Songül:Sen gerçekten çok özel bir insansın..

Eylül:Özel mi ? Güldürme beni..Hayat hikayemi bilmiyorsun ki..Hastayım diye sokağa bıraktılar beni..İnsanlar hasta çocuklarını iyileştirme çabasında olur,yıpranır..Ama onlar..Muhtemelen şuan öldüğümü falan düşünüyorlardır..Ama biliyor musunuz umrumda değiller..Bana o kadar acıyı yaşatan insanları istemiyorum..Hem ben kendime bir aile buldum zaten..

...

Serkan ve Gökhan alışveriş için çıktıklarında Cemre de işle ilgili konuşma yapmak için odaya kapandı..Songül ve Eylül baş başa kalmışlardı..Eylül bir kahve yapıp Songül'e uzattı..

Eylül:Songül..Ya da sana abla mı demeliyim bilmiyorum..

Songül:İstediğini söyleyebilirsin..Benim için farketmez..

Eylül:Peki..O zaman şimdi seninle karşımda bir ablam varmış gibi konuşmak istiyorum..

Songül:Ne konuşacaksın ? Öyle bir giriş yaptın ki..

Eylül:Biliyorsun ben..Hastayım..Yani ne zaman ne olacağını bilemem..Sadece kalan günlerimi Serkanla geçiriyorum..İlk kez aşkı tadıyorum..Sevmeyi ve sevilmeyi..Ama..Korkuyorum da..

Songül:Eylül..

Eylül:Abla..Ben senden başkasına emanet edemem Serkan'ı..Evet Fikret dede ile konuştum..O her şeyi biliyor ama sen..Sen onun ablasısın..Bana bir şey olursa..

Gözleri dolmuştu Songül'ün..

Songül:Konuşma böyle..

Eylül:Bana bir şey olursa Serkan'ı bu kez hiç yalnız bırakma olur mu ? Hep yanında ol..

Songül:Kızım saçma sapan konuşma..Hem sana hiçbir şey olmayacak..Git başımdan hadi..Ağlatmaya gelmişsin belli..

Eylül:Söz ver bana..

Songül:Hâla konuşuyorsun..Söz falan vermiyorum..Kocanın başında duracaksın..Hem daha bebeğiniz olacak..Yeğenimi seveceğim ben..

Eylül:Lütfen..Söz ver..

Songül:Off! Başımda dır dır konuşma diye söz veriyorum sadece.Hadi git şimdi..

Eylül:Gitmicem banane..

Songül:Bela mısın kızım sen ? Hem ağlatıyorsun hem de..

Eylül:Ben sadece Serkan'ın eski Serkan olmasını istemiyorum..O öyle bir insan değil çünkü..İçinde koca bir boşluk var..Ve yaralı..Ben sarmak isterim o yaralarını ama sararken gidersem eğer..

Songül:Hâla gidersem diyorsun ya..Takıntılı mısın kızım sen ?

Hiçbir şey söylemedi Eylül..Songül de daha fazla bir şey eklemedi..Kısa süren sessizliği de Eylül bozdu..

Eylül:Senin kalbin..Boş mu ? Yani hayatında biri yok mu ?

Songül:Haydaa..Konu niye bana geldi ?

Eylül:Merak ettim..Sende beni tuzağa düşürüp hakkımda her şeyi öğrendin..Ama senin hakkında bir şey bilmiyorum..

Songül:Bilmen gereken bir şey yok.

Eylül:Peki..Sen öyle diyorsan..

Songül:Aslında var..Ama bunu sana söylemek..Yani kimseye söyleyemem..Bilmiyorum kafam çok karışık..Sen..ailen seni bıraktığında..

Eylül:Ailem..Bir dilek hakkım olsaydı onların çocuğu olmamayı dilerdim..Madem bakamayacaksın,bakamayacağın çocuğu niye yapıyorsun ki ? Nefret ediyorum onlardan..

Songül:Yani bir gün Duru da benden mi nefret edecek ?

Eylül:Duru kim ?

Songül:Kızım..