Kalp Yolu

-86-

Serkan kızıyla birlikte bahçeye inmişti..Herkes yavaş yavaş kahvaltı masasında toplanırken Selin ve Ceren yan yana oturmuş,tabaklarına kahvaltılıklardan alıyorlardı..Kendilerince oyun oynuyorlardı demek daha doğru olurdu..Zeytinlerden göz,masadaki marullardan saç,sosisten ağız falan yapmışlardı..Sonra da karşılarındaki Duru'ya bakıp bakıp gülüyorlardı..

Duru:Ne oldu kızlar? Niye gülüyorsunuz bana bakıp bakıp ?

Selin:Baaak..Kimi yaptık..

Ceren:Sarı bir şey yoktu,onun için marulları sarı gibi düşün tamam mı Duru abla ?

Duru:Ne o öyle ?

Selin:Böyle sarı sarı saçları var,kıvırcık..Kulağında küpesi var..Tanıdın mııı ?

Duru:Selin! Ceren !

Songül:Ne oluyoo? Niye atışıyorsunuz kızlar ?

Selin:Hala bak..Bedirhan..

Ceren:Damadın..

Selin:Hihihihhii..

Serkan:Babacım,oyun oynamayı bırakın da,kahvaltınızı yapın artık..Hadi Ceren,hadi amcacım..

Güney:Bir dakika Serkan..Ceren sen ne söyledin biraz önce ? Damadın mı dedin ? Bedirhan da kim ?

Ceren:Oo..Sen ayakta uyuyorsun enişte...Duru abla var yaaa...

Duru:Bende sizi söyleyim de tam olsun hı ?

Selin:Söyleee,ben babama söyledim zaten..

Duru:Ya dayı!

Serkan:Aa yeter ama! Kızıyorum üçünüze de ! Kahvaltınızı yapın artık.

Nazan:Günaydııın,neler oluyor burada ?

Güney:Bizde anlamadık anne..Şifreli şifreli konuşuyorlar..

Selin:Aman,Güney enişte..Sende ne safsın..Şifreli mi konuşuyoruz biz ? Her şeyi açık açık söylüyoruz işte..

Serkan:Babacım hadi..

Kahvaltının ardından Duru odasına gitmiş,Ceren ve Selin bahçede oyun oynuyor,diğerleri de masada oturuyordu..

Songül:Neydi biraz önce olanlar ?

Cemre gözüyle Güney'i işaret eder..

Güney:Hiç öyle kaş göz işareti yapma yenge..Anladım,bizimki aşık olmuş belli..

Serkan:Hiç canını sıkma..Ben benimkinden aldım haberleri..Sadece sizinki değil,Selin hanımla Ceren hanım da..

Gökhan:Ne ?! Saçmalama! Küçücükler daha !

Serkan:Benimki kendi ağzıyla,pat pat söyledi..Eylül zamanında söylemişti de inanmamıştım..Şimdi o yok..Her şey benim için dahada zor..

Nazan:ah oğlum..

Serkan'ın gözü oyuncaklarıyla oynayan kızına gider..O Eylülden emanetti Serkan'a..Eylül,herkesi bu masada birleştirmeyi başarmıştı da,kendisi gitmişti..O hassas kalbi herkesin gönlünü yapmış,herkese sevgiyi aşılamış ama kendisine bir çare bulamamış,kızını sevdiği adama emanet etmiş,kollarına bırakmış,gözlerini kapatmıştı..

Serkan:Çok özlüyorum onu..

Songül:Bizde çok özlüyoruz Serkan..Yapma noolur..

Serkan:Eğer hamileliğinin riskli olduğunu bilseydim..Aslında biliyordum,o hastaydı..Ama o kadar riskli olduğunu bilseydim eğer..Asla çocuğumuzun olmasına izin vermezdim..

Cemre:Serkan..Eylül'ün bu hayatta en çok istediği şey bir çocuğunun olmasıydı biliyorsun..

Serkan:Bir kere bile kucağına alamadıktan sonra yenge..

Cemre:Yazdıklarını okudun..O zaten..

Serkan:O zaten çocuğumuz olsa da olmasada kendisini ölüme hazırlamıştı..

Songül:Geçmişe dönemeyiz Serkan.8 yıl oldu.

Serkan:Beni sana emanet etmiş..Sana,dedeme..Aslında hepimizi yokluğuna alıştırmak istemiş ama biz farketmemişiz..Ondan geriye sadece kızım kaldı..Her geçen gün büyüyen,kendisine hayran bırakan kızımız..