Saklı Krallık 2👑

Kortinix👑

Derinlerden gelen boğuk sesler gittikçe anlaşılır bir hâle geldiğinde burasının kalabalık olduğunu gözlerimi açmadanda anlamıştım. Başıma giren ağrıyla kaşlarımı çatıp yavaşça gözlerimi araladığımda bir odada olduğumu farettiğimde uzandığım yatakta hızla doğrulup ayağa kalkmaya çalıştım.  Ancak dönen başımla geriden oturdum yatağa.

"Kahretmesin,"deyip ellerimle başımı tuttuğumda önümde beliren siyah botlarla başımı kaldırıp tam karşımda duran beyaz saçlı adama baktım.

"Kortinix'e hoş geldin prenses Mia."

Beni nasıl tanıdı bu adam?

"Kapı sizin geldiğinize dair bize bilgi verdi,"diyen adama çatık kaşlarla bakıp başımı öfeleyerek kalktım ayağa.

"Diğerleri,"dediğimde durup kocaman açtığım gözlerle mor renkli harelerine baktım.

"Onlar geldi mi buradalar mı?,"dediğimde başıyla beni onayladığında derince bir nefes aldıp verdim.

"Mia"

Gelen sesle kapıya döndüm bu Şyan'dı. Bana doğru gelip önümde durdu. Kanadını omuzuma koyup konuşmaya başladı.

"İyi misin?,"dediğinde başımın ağrısını es geçip konuşmaya başladım.

"İyiyim. Bizimkiler nerede? Ben ne zamandır beri burdayım? Sen ne zaman geldin?,"dediğimde gülümsedi.

"İki gündür uyuyorsunuz Mia. Ben kapıdan geçip geldim buraya iki gündür başınızda İzi ile bekliyoruz,"dediğinde yerdeki İzi'ye bakıp ardından Şyan'a döndüm.

"Kapıdan girip öylece Kortinix'e mi geçtiniz yani? Direkt,"diye  sorduğumda başıyla onayladı beni.

"Bizde şaşırdık ama buradaki insanlardan Ölüm Kapısı'ndan korkularıyla yüzleşip geçebileceklerini öğrendik. Bizimde bir korkumuz olmadığından doğruca Kortinix'e geldik,"diyen İzi'ye baktım.

"Biz korkularımızla çok uzun zaman önce yüzleştik Mia. Bu sebebten derinlerde gizlediğimiz bir korkumuz yok,"deyip olayı aydınlatan Şyan'a bakıp başımla onayladım.

"Hadi diğerlerinin yanına gidelim. Yapacak çok işimiz var,"deyip kahverengi kapıyı açıp koridora çıktığımda yan yana olan odalara bakıp Şyan'a döndüm.

"Buradalar mı?"

Şyan başıyla beni onaylayınca eğilip yerdeki İzi'ye doğru uzattım elimi. O elime sıçrayıp omuzumdaki yerini aldığında hızlı adımlarla ilk odaya girdiğim ve hepsinin burada olduğunu gördüğümde hâlâ uyuyan Lodos ile abime baktım.

"Neden hâlâ uyanmadı?,"dediğimde soluğu Lodos'un yanında almıştım. Yatağa oturup Lodos'a bakarken abimin sesiyle ona döndüm.

"Bilmiyoruz hâlâ uyanamadı. "

Acaba hekim falan var mıydı burada? Endişeyle ayağa kalkmıştımki elimin tutulmasıyla bakışlarım Lodos'u buldu. Gözlerini aralamış bana bakıyordu tebessümle.

"Ah Mia buradasın,"deyip tuttuğu elimi kendine çekip sarıldı bana. 

Gelen sahte öksürüklerle birbirimizden ayrıldığımızda Bora ve abimin bize çatık kaşlarla baktığını farkettiğim.  Gülümseyip ikisininde yanaklarından öptüm. 

"Hadi ama kıskanmayın,"dediğimde abim beni kolunun altına alıp saçlarımı karıştırdı.

"Hadi artık şu işimize başlayalım,"diyen Karan ile ona döndük. Doğru söylüyordu zaman kaybedemezdik. Zaten iki gün boyunca uyumuştuk.