Taken

Hoofdstuk 34

Als we de volgende dag ontbeten hebben zitten Perrie, El en ik nog aan de tafel te praten als ik kinderstemmen in het huis hoor.
Dat is ook zo bedenk ik me, Jonathan zei dat zijn kinderen en vrouw gisteravond thuis zouden komen.

Ik heb altijd veel opgepast toen ik nog op school zat, en ik ben benieuwd naar de kinderen van Jonathan.
Harry zei dat Jonathan een liefdevolle familie man is, dat moet dan wel zijn uitwerking hebben op de kinderen denk ik zo.

Dan vliegt de keukendeur open en komen er twee kinderen naar binnen gerent.
Ik zie een jongen en een meisje op El en Perrie afkomen en ik denk dat het een tweeling is, ze zijn precies even groot.
"El! Perrie!' roepen de kinderen in koor, en de kinderen worden liefdevol door El en Perrie opgevangen in hun armen.
'Hi Emma and Robert!' zeggen El en Perrie tegen de kinderen.
Na een tijdje geknuffelt te hebben maken de kinderen zich los van ze en ik bekijk ze nog eens goed.
Ik schat dat ze een jaar of zeven zijn.

Dan kijken twee paar ogen mij vragend aan, en ik wil net wat zeggen als El me voor is;
'This is Sterre, she is staying with Uncle Harry, maybe for a long time' voegt ze er aan toe met een grijns op haar gezicht.

Ik kijk haar boos aan, je moet kinderen geen dingen vertellen die niet waar zijn of niet zo gaan gebeuren.

Ze haalt haar schouders op en geeft Perrie een por met haar arm.
Perrie zegt dan tegen de kinderen dat ze zich niets van El moeten aantrekken, dat ze net als oom Louis een beetje koekoek is, en ze maakt een draaiend gebaar met haar vinger naast haar hoofd terwijl ze scheel kijkt en daar moeten zowel de kinderen als ik verschrikkelijk om lachen.

Dan gaat de keukendeur weer open en loopt er een mij onbekende vrouw naar binnen.
Maar als de kinderen haar aanspreken met mama als ze vertellen dat ik Sterre heet, begrijp ik dat dit de vrouw van Jonathan moet zijn.
Ze lacht vriendelijk naar me en geeft me een hand terwijl ze zich voorstelt als Jennifer.

Ik vraag me af of ze weet wat haar man allemaal doet, maar mijn vraag wordt beantwoord als ze zegt dat het haar spijt dat ik hier zo lang moet wachten op een antwoord van mijn vader.
Maar dat ze gehoord heeft dat de meiden en Harry hun uiterste best hebben gedaan zodat ik me op mijn gemak voel.
Ik zeg dat dit inderdaad zo is en dat ik ze daar dankbaar voor ben, dat ik me realiseer dat het veel slechter voor me uit had kunnen pakken.
Ze knikt en zegt dan dat we er een meiden middag van gaan maken.

Terwijl wij allemaal de keuken uitlopen, loopt Jennifer naar het kantoor van Jonathan, klopt een enkele keer op de deur en loopt dan naar binnen.

Ik hoor haar tegen Jonathan zeggen dat we een dagje naar het beauty centrum gaan en dat Jonathan op de kinderen moet letten, maar dat de nanny straks komt.
Jonathan zegt dat we niet zonder Louis en Harry weg kunnen gaan, dit uit veiligheid, niet alleen voor Jennifer maar ook voor mij.
Ik hoor het allemaal aan, en dan komt Jennifer naar ons toe en lopen Louis en Harry uit het kantoor achter haar aan mee naar buiten.
We stappen een bus in, net zo'n bus als waar ik in Nederland in ben vervoerd, maar dan een luxere versie.
Achterin staan leren banken en er staat een tafel tussen de banken.
El, Perrie, Jennifer en ik gaan achterin zitten en Harry en Louis gaan voorin zitten.

Dan rijden we weg, het terrein af.
Terwijl we rijden praten we onderling met elkaar, en ik merk dat Jennifer een hele lieve vrouw is met een hart van goud.
Voelde ik eerst een bepaalde spanning toen ik haar voor het eerst zag, nu voel ik me op mijn gemak.
Ze doet me aan mijn moeder denken, ze is net zo lief en zorgzaam. Ik merk het op uit alles wat ze vertelt, voornamelijk als ze het over haar kinderen en Jonathan heeft.

Ik mis mijn moeder, en ik vraag me af of ik afscheid van haar kan nemen als ik niet naar huis mag.
En hoe zit dat met mijn zusje, zou ik haar ook gedag mogen zeggen?
Mijn vader heb ik niets meer te zeggen, ik ben boos op hem. Ik hoor het hem nog zeggen toen ik hem sprak; "ik kan niet tegen corruptie" , nee, maar wel een affaire beginnen met je bimbo secretaresse!
Pfff, wat een eikel!

ik word stiller en dit wordt opgemerkt door El, waarschijnlijk omdat ze naast me zit.
Ze pakt me vast en knuffelt me terwijl ze vraagt wat er aan de hand is.
Ik legh uit dat ik mijn moeder en zusje mis, en dat ik, als ik verplicht hier moet blijven ze graag gedag wil zeggen, maar dat ik bergijp dat dit waarschijnlijk niet zal lukken.
Jennifer hoort mij aan, pakt dan mijn hand en zegt dat ze haar best voor mij gaat doen.

Dan stopt de auto en Louis zegt dat we er zijn.

Als we uitgestapt zijn zie ik een enorm mooi gebouw, het lijkt wel een kasteel, in een uitgestrekt landschap van heuvels, bossen en meren.

'This is my own beauty salon!' zegt Jennifer en we lopen naar binnen.

Ik wil net vragen hoe dat zit met de mannen als ze uitlegt dat ze hier zowel mannen als vrouwen behandelen en dat ze dit ook gemengd doen, maar dat we maar met maximaal drie personen tegelijk geholpen kunnen worden.

Daarom worden we opgesplitst voor de behandelingen.
El, Louis en Jennifer gaan samen en dat maakt dat Perrie, ik en Harry ook samen gaan.

We worden door het personeel van Jennifer naar kleedruimtes gebracht en we krijgen badslippers en badjassen mee terwijl er uitgelegd wordt dat we al onze kleding uit moeten doen.

Oooookeeeeee, denk ik, en ik pak alles aan en loop een kleedruimte in, en wil de deur dicht doen als Harry in mijn oor fluistert dat dit nog wel eens interessant kon worden.