Taken

Hoofdstuk 41

Ik kijk verschrikt op van mijn taak voor de lunch en kijk recht in Harry zijn ogen.
Ogen die een bepaalde gloed over zich heen hebben liggen, en ik merk dat ik niet kan stoppen met naar zijn ogen te kijken.

Dan worden we onderbroken door El die vraagt of Harry kan zeggen dat de lunch klaar is.

'Lunch is ready!' zegt Harry dan terwijl hij mij blijft aankijken.

"I meant that you have to tell it to the others Harry, not just here in the kitchen, would you please be so kind and get everybody?' vraagt El dan terwijl ze haar armen over elkaar heen heeft gevouwen en Harry semi streng aankijkt.

Harry begint hierop te lachen en ik kan mijn glimlach ook niet onderdrukken, dan leunt Harry naar voren en geeft me een snelle kus op mijn mond en loopt dan de keuken uit, ik denk om de rest te halen.
Als ik me omdraai staan zowel El als Perrie mij met grote ogen aan te kijken.

'What? Is there a spot on my clothes?' vraag ik dan terwijl ik mijn kleding inspecteer op vlekken.

'What, she asks! My goodness woman, Harry just kissed you in public!' brengt Perrie vol ongeloof uit.

'Yeah, so what?'

'Well for starters,' begint El, 'Harry never kisses girls when we two are others around. Says it's something about privacy, and here you are and he just kissed you on the mouth while we were here!'

'Oh.....Is that a bad thing then?' vraag ik.

'Absolutely NOT!' zeggen El en Perrie dan in stereo, en ze moeten er zelf om lachen.
Ze leggen uit dat Harry zijn hart altijd afgesloten had, maar dat sinds mijn komst er een hele andere Harry tevoorschijn is gekomen. Een Harry die de liefde toelaat in zijn hart.
Ik wil net vragen hoe het komt dat hij zijn hart altijd afgesloten heeft gehad als de keukendeur opengaat en iedereen binnenkomt voor de lunch.

We gaan allemaal zitten en als ik wil gaan zitten vraagt Jonathan of ik naast hem wil komen zitten, dus Harry verwisselt zijn plaats met de mijne, zodat ik tussen Harry en Jonathan in kom te zitten.
Als we aan het eten zijn vraagt Jonathan het afscheid nemen goed is gegaan, en ik antwoord dat het zo goed ging als het kon gaan voor een definitief afscheid.
Hij pakt mijn hand en knijpt er in terwijl hij zegt dat hij er begrip voor heeft dat het niet makkelijk voor mij is, maar dat hij hoopt dat ik me snel zal thuisvoelen hier.
Ik knik naar hem en eet mijn lunch verder op.
Dan vraagt hij wat ik eigenlijk deed als ik aan het werk was in het warenhuis, en ik leg hem uit dat ik op de cosmetica afdeling werk, of moet ik zeggen werkte? Dat laatste levert me een lach op van Jonathan.
Als hij vraagt wat het verder inhield, vertel ik hem dat ik de klanten adviseerde over make-up en ze op verzoek ook opmaakte, dat ik zelfs de meeste gewaardeerde visagiste was van het hele warenhuis.
Ik merk het niet eens, maar ik ben er zo trots op dat ik begin te glimlachen terwijl ik het vertel.

Jonathan knikt een aantal keren tijdens mijn verhaal en kijkt af en toe naar Jennifer die naast hem zit.
Dan leunt Jennifer naar voren en ze vraagt of ik interesse heb om in haar beauty salon aan de slag te gaan als visagiste.
Ik weet niet zo goed hoe ik moet reageren,want ik heb altijd in een beautysalon willen werken!
Gelukkig zegt mijn glimlach meer dan duizend woorden en ik begin heftig te knikken, en ik zie dat Jennifer mij glimlachend aankijkt.

We spreken af dat ik morgen een dagje kom proefdraaien, en dat we dan verder kunnen kijken hoe we alles gaan regelen.
Ik bedank haar voor deze kans en dan zegt Jonathan dat ik me niet druk hoef te maken over een eventuele bijdrage aan de organisatie, omdat Jennifer ook onderdeel is van de organisatie en dat die bijdrage hiermee is geregeld.

Ik begrijp dat ik nu dus echt bij de organisatie hoor, en ik zeg dat ik het begrijp.
Dan zegt Jonathan dat ik me niet druk hoef te maken, dat het geen mafia organisatie is en dat Harry al mijn vragen omtrent de organisatie kan beantwoorden en dat hij daar hiermee toestemming voor geeft.

Harry kijkt Jonathan aan en knikt om aan te geven dat hij hem begrepen heeft.

Als we klaar zijn met lunchen en alles is opgeruimd hoor ik Harry tegen Zayn en Niall zeggen dat hij ze succes wenst en dat ze Doc niet moeten vergeten mee te nemen.
Ik kijk vragend naar Perrie en ze wenkt me naar zich toe. Als ik bij haar ben fluistert ze in mijn oor dat ze naar Nederland moeten om de losse eindjes vast te maken.
Ik begrijp meteen wat ze bedoelt, het meisje in Nederland die mijn identiteit gaat overnemen moet uit de weg geruimd worden.
Dit besef laat mijn gemoed tot een dieptepunt zakken, en dan beseft Perrie dat ik weet wat ze gaan doen.
Ze pakt me vast in een knuffel en zegt dat dit soort dingen zelden gebeuren in deze organisatie, dat ik me er vooral niet druk over moet maken.
Maar dat doe ik dus wel, ze mag dan misschien wel niet onschuldig zijn, maar iemand vermoorden....
Zal ik daar ooit aan kunnen wennen?

Dan staat Zayn naast ons, en Perrie laat mij los zodat ze afscheid van hem kan nemen.

Ik loop naar Harry toe en hij slaat zijn arm om mij heen en vraagt of ik met hem mee kan naar Louis toe.
Ik knik en samen lopen we naar de slaapkamer van Louis en El toe.
Daar aangekomen klopt Harry op de deur en loopt direct door naar binnen, daar zie ik Louis achter zijn laptop zitten.
'Hey, good you're here! What name do you want Sterre?' vraagt Louis aan mij.

'Can I keep my first name?' vraag ik hem.

'I'm afraid that's not possible, but we will call you Sterre anyway, it's just the name on your passport that we have to make up' legt hij uit.

Bedenkend welke naam ik zou willen hebben schiet me niets te binnen.

'I really don't know' zeg ik uiteindelijk.

'It has to be a name that can not be associated to your life in the Netherlands, Sterre' zegt Harry dan.

Nee, dat maakt het makkelijker! Ik kijk hem geërgerd aan en ter verdediging steekt hij zijn armen in de lucht, en dat laat me dan weer lachen.

Maar ondertussen heb ik wel een naam bedacht, en ik zeg dan tegen Louis dat ik Rose wel een mooie naam vind en ik kan geen enkele connectie met mijn familie in Nederland vinden bij die naam, dus dat moet goed zijn toch?

Louis knikt en kijkt naar Harry die ook aangeeft dat de naam goed is.
Dan typt Louis de naam in de computer in en dan vraagt hij of ik de achternaam Miller goed vind, en ik zeg dat het me verbaast dat ik niet weer als een Styles door het leven heen moet, maar dat Miller prima is.
Ondertussen heeft Harry zijn blik op mij gericht en ik zie dat hij mijn grap van net niet als een grap heeft opgevat maar dat hij denkt dat ik echt Styles wil heten, want hij vraagt of ik liever Styles wil heten.
Hij zegt dat Louis dit kan regelen, dat hij zelfs kan regelen dat we getrouwd zijn op papier.

'Harry, when I want to marry someone, I want a real wedding, not just on paper!' is mijn reactie en ik zie dat hij een beetje teleurgesteld is in mijn antwoord, maar Louis zit te grinniken achter zijn laptop.

Dan zegt Louis dat het geregeld is, dat ik nu Rose Miller heet op mijn paspoort en dat mijn medische gegevens nu onder die naam bekend zijn en dat het meisje in Nederland met haar medische gegevens onder mijn naam bekend staat.

Het gaat dus echt gebeuren, mijn leven zoals ik het kende is nu definitief voorbij.