Taken

Hoofdstuk 65

Als we de volgende ochtend wakker zijn geworden en nog even hebben geknuffeld met elkaar besluiten we om ons aan te kleden, het is alweer vrijdag en Harry zegt dat hij het een en ander met Jonathan moet bespreken in verband met mijn vader.

Ik knik begrijpend en ben enorm nieuwsgierig naar wat er aan de hand is met mijn vader, maar besluit op Harry te vertrouwen.
Hij zei dat hij het mij zal vertellen als het nodig is, en daar vertrouw ik nu maar op.

In de keuken gekomen zie ik mijn moeder al aan de ontbijttafel zitten en Britt zit tussen haar en Niall in. Terwijl ze hun ontbijt nuttigen hoor ik Niall en Britt giechelen en ik kijk ze vanuit mijn ooghoeken aan.
Het is een lief gezicht, ze passen goed bij elkaar.
Dan zie ik mijn moeder ook naar hen kijken en ik ben even bang dat ze niet blij is met de manier waarop ze met elkaar omgaan, maar dan zie ik een glimlach op haar gezicht verschijnen en ik voel me rustiger worden.
Misschien dat alles toch nog goed komt, en dat mijn moeder zich er bij neer kan leggen dat we ons leven nu hier verder opbouwen.

Na het ontbijt vertrekken Niall en Britt om de laatste spullen voor de school van Britt te kopen, en mijn moeder en ik blijven, nadat iedereen de keuken heeft verlaten, achter.
We beginnen te praten met elkaar en naarmate het gesprek verder vordert merk ik dat het wederzijdse begrip alsmaar groter wordt.
Ik begrijp dat mijn moeder al jaren ongelukkig was met mijn vader, en al jaren droomde van een uitweg en eindelijk de beslissing tot scheiden had genomen, maar op het moment dat ik verdween besloot ze te wachten.
Ik heb het gevoel dat mijn moeder mij ook beter begrijpt, en hoe ik nu over mijn leven denk.
Ze vertelt dat ze me nog nooit zo verliefd heeft gezien, ook niet tijdens mijn eerdere relaties en ze zegt me er op te vertrouwen dat ik de juiste beslissingen in mijn leven zal maken.
We zijn net aan het praten over het werk dat mijn moeder voor Jonathan zal gaan doen als Harry de keuken in komt en vraagt of wij beiden mee willen komen.
Ik zie dat zijn gezicht zorgelijk staat en ben zeer nieuwsgierig wat er aan de hand is.
Ik vermoed dat het met mijn vader te maken heeft.
Verwachtingsvol loop ik achter Harry aan en mijn moeder volgt ons.

Eenmaal in het kantoor van Jonathan zie ik buiten Jonathan ook Louis en Zayn zitten.
Ik kijk vragend naar Harry en hij zegt dat we beter even kunnen gaan zitten.

Als mijn moeder en ik zitten begint Jonathan te vertellen dat mijn vader een gevaar begint te worden.
Vragend kijken mijn moeder en ik elkaar en daarna Jonathan aan.

Hij legt uit dat mijn vader het verlies van zijn vrouw en dochters niet kan behappen en dat hij doorgedraaid het kantoor in Amsterdam is ingerend en zijn spullen in zijn eigen kantoor heeft kapot geslagen.
Hij vertelt verder dat de medewerkers van Jonathan in Nederland hem dus de hele nacht in de gaten hebben gehouden maar dat mijn vader nu op weg naar Londen is.
Mijn moeder en ik kijken elkaar verschrikt aan en vragen dan of dit problemen voor ons gaat opleveren.
Jonathan zegt dat het waarschijnlijk geen problemen zal opleveren, maar dat we er beducht op moeten zijn dat hij een dezer dagen ineens voor onze neus zal kunnen staan en dat op het moment dat dit gebeurt wij direct Jonathan of iemand anders van de organisatie dienen te waarschuwen.

We knikken begrijpend en ik wil net vragen of mijn vader gevaarlijk is als ik mijn moeder deze vraag hoor stellen.

'Not yet' is het antwoord van Jonathan en ik voel een huivering door mijn lijf heen gaan.

'Should we be scared?' vraag ik en Harry antwoord dat zolang hij in de buurt is we niet bang hoeven te zijn.

Jonathan zegt dat hij ons aanraadt om voorlopig niet alleen naar buiten te gaan, omdat hij niet weet waartoe mijn vader in staat is.
Dan kijkt hij mijn moeder aan en vraagt haar of hij een wapen in zijn bezit heeft.
Ik zie mijn moeder wit wegtrekken als ze vertelt dat hij op de schietvereniging zat en dus een pistool bezit alsmede dat hij hier mee geoefend heeft op de schietbaan.

Nadat ze dit heeft vertelt beginnen Louis, Zayn en Harry te vloeken en Zayn pakt zijn mobiel en begint te bellen.
Ik snap niet zo goed wat er aan de hand is, totdat ik hoor dat hij Niall aan de telefoon heeft.
Ik maak uit het gesprek op dat Niall en Britt al op weg naar het huis zijn en Zayn legt in het kort aan Niall uit wat er aan de hand is alvorens hij het gesprek beëindigd.
Dan kijkt hij ons aan en vertelt ons dat Niall niets vreemds heeft gezien en dat ze op weg naar ons zijn.

Ik haal opgelucht adem en ik zie dat mijn moeder dat ook doet.
'Now what do we do ?' vraag ik in het algemeen en Harry antwoordt dat we in eerste instantie niets doen,
maar dat de beveiliging verhoogd zal worden.
Dat houdt onder andere in dat zowel mijn moeder als ik voorlopig niet alleen het terrein af mogen, en Jonathan legt uit dat hij de school van Britt om extra beveiliging zal vragen en dat zij door de jongens naar school gebracht en van school gehaald zal worden zolang als het nodig is.

Wat een verandering ineens, ik voelde me hier zo vrij, en nu voel ik me weer zo opgesloten....

Blijkbaar is mijn gemoedstoestand van mijn gezicht af te lezen, want Harry komt gehurkt voor mij zitten en pakt mijn kin vast zodat ik hem kan aankijken.
Hij geeft me een kus op mijn mond en zegt dat het allemaal wel goed komt.
Als antwoord geef ik hem een knuffel en zo zitten we een tijdje.

Dan zeg ik dat ik denk dat ik naar de sportzaal ga, en mijn moeder vraagt meteen of ze mee mag.
Als ik zeg dat ik dat fijn vind, staan we samen op en lopen het kantoor uit.
Op het moment dat we de hal in lopen komen Britt en Niall net binnen en Britt rent op ons af en omhelst ons terwijl ze huilt.
Ze vertelt dat ze van Niall heeft gehoord wat er aan de hand is en dat ze nu best een beetje bang is.
Gelukkig stelt Niall haar gerust met lieve woordjes terwijl hij over haar rug heen wrijft met zijn hand.
Ik zie dat ze rustiger wordt en ik vraag haar of ze mee gaat sporten met ons, en ze zegt dat ze dat graag wil maar dat ze eerst de gekochte spullen moet opruimen.
We lopen met zijn drietjes naar boven, Britt ruimt haar spullen op en dan kleden we ons om en gaan naar de sportzaal.

Na anderhalf uur intensief gesport te hebben lopen we terug het huis in, precies als Perrie en El de lunch neerzetten.

We schuiven direct aan en beginnen te eten.
Na het eten lopen we naar boven om ons te douchen als Britt naast me komt lopen en me heel stilletjes vraagt of ik misschien maandverband heb omdat ze zojuist ongesteld is geworden.
Ik zeg dat ik dat niet heb, maar dat ze dat aan El kan vragen en dan bedenk ik me dat ik vorige week al ongesteld had moeten worden........