Taken

Hoofdstuk 77

Als we bij Nando's aankomen krijgen we al snel een tafel aangewezen, en met zijn viertjes zitten we aan tafel, Harry en ik zitten naast elkaar, Britt zit tegenover mij naast Niall.

Als we onze drankjes en eten besteld hebben beginnen we te praten met elkaar, en Britt vertelt dat ze het moeilijk vindt dat Harry en ik straks min of meer op onszelf wonen.

Bijna tegelijk zeggen Harry en ik dat Britt en Niall altijd welkom zijn bij ons, en ze ontspant zichtbaar, maar dat kan ook komen omdat Niall zijn arm om haar heen heeft geslagen en haar een kus op haar slaap heeft gegeven.

Als onze bestelde gerechten voor ons zijn neergezet beginnen we te eten, Niall en Britt zijn bijna tegelijk klaar en ik zie dat Niall nog honger heeft als hij naar mijn overgebleven eten kijkt.
Omdat onze dochter steeds groter wordt drukt ze meer tegen mijn maag aan en kan ik minder grote hoeveelheden in een keer eten, en dus heb ik mijn bord maar voor de helft leeggegeten.
Als ik Niall vraag of hij mijn bord verder leeg wil eten verspilt hij geen seconde, hij pakt mijn bord gretig aan en geeft mij zijn lege bord en begint mijn bord leeg te eten.

'Such a pig....' fluistert Harry in mijn oor, en ik kan een glimlach niet onderdrukken.

Als we de toetjeskaart bekijken en een keuze proberen te maken begint onze dochter zich er mee te bemoeien, en ze trapt er lustig op los.
Omdat het een beetje pijnlijk is trek ik een moeilijk gezicht, wat meteen door Britt wordt opgemerkt.
'Gaat het?' vraagt ze me, en ik knik terwijl ik zeg dat onze dochter aan het voetballen is in mijn buik.
Ondertussen merkt Harry ook op dat onze dochter aan het trappen is, en hij legt zijn hand op mijn buik, precies daar waar ze aan het trappen is.
Alsof ze voelt dat het haar vader is, stopt ze meteen met trappen, en mijn buik wordt weer rustig.

Ik geef Harry een kus en bedank hem terwijl ik zeg dat hij nu al een magische invloed heeft op onze dochter, en dat ik me zorgen maak om de toekomst.
Ik maak er een grapje van, maar gedeeltelijk meen ik het.
Ben ik er wel klaar voor om moeder te zijn?
Harry pakt mijn hand vast, geeft een kus op mijn knokkels en zegt dat het allemaal goed komt.

Ik glimlach naar hem en dan zegt Britt dat zij en mama er ook nog zijn, om nog maar te zwijgen over alle andere ooms en tantes in het huis.
Ik lach naar Britt en zeg dat ze daar gelijk in heeft.

Als we dan eindelijk een keuze hebben gemaakt voor het toetje en deze besteld hebben vraag ik Britt hoe het op school gaat.
Ze vertelt dat het goed gaat, maar dat ze nog niet echt vriendinnen heeft gemaakt.
Als ik vraag hoe dat komt vertelt ze dat veel medeleerlingen huiverig voor haar zijn omdat ze door Niall of door Paul of Mark gebracht wordt op school en dat ze blijkbaar wat angstig voor hen zijn.
'Afraid of Niall? Who in their right mind could be afraid of Niall?' vraag ik an Britt, wat Niall doet fronzen terwijl hij verontwaardigd 'Oi! I can be pretty scary if I want to!' tegen mij zegt.
Harry en ik beginnen te lachen en ik zie dat Britt ook moeite heeft om haar lachen in te houden.

Dan legt ze uit dat ze niet zo zeer bang zijn voor Niall, maar meer voor het feit dat ze elke dag gebracht en gehaald wordt door Niall, Paul of Mark en dat ze de andere leerlingen hoort fluisteren als ze opgehaald wordt en dat ze het idee heeft dat zij denken dat Britt in een bepaald milieu zit waarvoor ze ontzag hebben.
Althans dat gevoel heeft ze legt ze uit.
Ze vertelt ook dat de meeste jongens haar niet durven aan te spreken, en dat dit in Nederland nooit gebeurde, daar had ze altijd heel veel jongens achter zich aan.
Lachend vertelt ze dat ze daar aan moet wennen, en ik hoor Niall zeggen dat hij dat helemaal niet erg vindt dat er geen jongens achter haar aan zitten, omdat hij haar vriendje al is, en dan geven ze elkaar een zoen.
Het is schattig om te zien.
Als ik vraag of ze vriendinnen zou willen hebben op school haalt ze haar schouders op, en zegt dat ze dat eigenlijk niet weet.
Dat ze blij is dat ze El, Perrie en Sophia heeft en dat ze volgend jaar toch naar de universiteit zal gaan en dat ze dit jaar ook wel doorkomt.