Taken

Hoofdstuk 44

De volgende ochtend maakt Harry mij wakker met een kus op mijn voorhoofd en als ik vraag hoe laat het is zegt hij dat het tijd is om op te staan.

'That's not the answer I was looking for, Harry! What time is it?' vraag ik lachend en dan zegt hij dat het half negen is en dat Jennifer op mij wacht beneden en dat ik om negen uur weg moet.

Ik schiet het bed uit en ren de badkamer in, Harry lachend in bed achterlatend.
Nadat ik vlug gedoucht heb loop ik in mijn handdoek de kamer binnen en zie dat Harry nog steeds in bed ligt.
Ik gris ondergoed uit de la en sprint de badkamer weer in en nadat ik in mijn ondergoed mijn haren en make-up heb gedaan loop ik de badkamer weer uit en kies vlug een spijkerbroek en een mooi shirt uit.
Ik negeer de opmerkingen van Harry dat ik er mooi uitzie en hij me eigenlijk de kamer niet wil laten uitgaan, en loop de kamer uit terwijl ik naar hem zwaai.
Ik hoor hoe Harry lacht en dan loop ik de trap af.

Ik eet vlug een ontbijt en precies om negen uur sta ik in de hal waar Jennifer al op mij staat te wachten.
Ik verontschuldig me dat ik wat laat ben, maar ze zegt lachend dat ze pas net de hal in is gekomen, en dat ik precies op tijd ben.
We lopen de voordeur uit naar de garage en daar stapt ze in een rode sportwagen en ik ga naast haar zitten.

Onderweg naar de salon legt ze uit dat ze in de salon een nieuwe lijn make-up gaan verkopen en dat ze nog op zoek was naar een visagiste om de make-up aan te brengen op de gasten zodat deze de make-up zouden kopen.
En dat het wel heel toevallig is dat ik zo in haar schoot geworpen ben.
Nou ja, in haar schoot geworpen, denk ik, maar ik moet toch lachen om haar opmerking.
En ongemerkt praten we de hele rit over mijn werk in Nederland en over mijn opleiding tot visagiste en ik heb niet door dat we er al zijn als Jennifer de auto aan het inparkeren is.

Eenmaal binnen word ik aan iedereen voorgesteld als Rose en ik krijg bedrijfskleding aangemeten en een naambordje waar Rose op staat.
Dan loopt Jennifer met mij mee naar de kamer waar de nieuwe make-up lijn staat opgesteld en ze begint er over te vertellen, maar ik zeg dan dat ik dit merk al ken, dat we dit ook verkopen in Nederland en dat het een goede kwaliteit make-up is.
Ze glimlacht en zegt blij te zijn met mijn enthousiasme.

De hele dag is verder gevuld met het mij bekend maken met de salon zodat ik niet verdwaal als ik gasten moet ophalen en terugbrengen en ik heb ook diverse gasten van make-up voorzien en ze zijn me allemaal zeer dankbaar als ze het eindresultaat zien.
Ik leer de andere medewerksters ook kennen en ik voel me meteen opgenomen in de groep door de dames.
Ik vraag me af of iedereen in de organisatie zit, maar Jennifer legt mij later uit dat alle anderen op de normale manier hier zijn komen werken, en dus gewoon hebben moeten solliciteren.
En dat als ik vragen heb omtrent de organisatie ik altijd bij haar terecht kan.
Jennifer komt erg vriendelijk over en ze stelt me de hele dag op mijn gemak.

Als de dag ten einde is, lopen Jennifer en ik weer naar de auto toe en we rijden weer terug naar huis.
Ik merk dat ik moe ben geworden van deze dag en in tegenstelling tot de heenreis verloopt de terugreis in stilte.

Als we bij het huis aankomen zie ik dat Niall en Zayn bij een van de auto's staan, ik vermoed dat ze net terug zijn gekomen, want Doc stapt nu ook de auto uit.
Harry stapt achter het stuur vandaan en als hij mij ziet geeft hij mij een knipoog en komt op mij aflopen.

'How was your day?' vraagt hij aan me.
'Busy and now I'm extremly tired' zucht ik en Harry geeft me een knuffel en loopt dan met mij mee naar binnen.

We lopen meteen door naar de keuken en gelukkig hebben El en Perrie al voor het eten gezorgd, want ik heb honger en ik heb echt geen zin om nu nog te moeten koken.
Ik schep mijn bord goed vol en begin te eten net als de anderen.
Na het eten horen we van Niall en Zayn dat alles goed is gegaan in Nederland en ik weet dat ze daarmee bedoelen dat ze die jonge vrouw van het leven hebben beroofd, en ik kijk ze toch met andere ogen aan nu.
Alsof ze dat weten kijken ze me aan en zeggen dan dat de vrouw al jaren drugsverslaafde was en dat ze zichzelf al de afgrond aan het in werken was.
Dat het een kwestie van tijd was voordat ze een overdosis zou nemen en dat het over zou zijn.
Dat zal allemaal wel zo zijn, maar ik zit niet in dit wereldje, dit is allemaal nieuw voor mij, denk ik,maar ik zeg het niet.
Dan zegt El dat ze mij de tijd moeten geven, dat zij het ook moeilijk vindt en dat terwijl zij al jaren met Louis een stel vormt.
Ik kijk haar aan en ben haar dankbaar voor haar reactie en glimlach naar haar.
Ze glimlacht naar mij terug en zegt dat wij vrouwen voor elkaar moeten zorgen in deze mannen wereld.
Ze heeft het nog niet gezegd of iedereen aan tafel begint te lachen, inclusief de vrouwen.

Als we gegeten hebben roept Jonathan Harry en mij bij zich en we lopen met hem mee naar zijn kantoor.
Eenmaal binnen in het kantoor van Jonathan valt hij gelijk met de deur in huis en hij vertelt mij dat hij de foto's en video's van mijn vader met zijn secretaresse naar mijn moeder en zijn partners van zijn bedrijf heeft laten sturen door Louis en Harry.
Dus dat waren ze aan het doen op de laptop van Louis.....

Dan vraagt hij mij of ik mijn zusje en moeder weer zou willen zien.
Niet begrijpend kijk ik naar Harry, maar ik zie dat hij ook niet helemaal begrijpt wat Jonathan bedoelt, dus ik vraag aan Jonathan hoe hij dit bedoelt.
Hij legt uit dat ik de tijd moet nemen om mijn verdriet dat ik ze niet meer zal zien een plaats te geven, maar dat hij, als ik dat zou willen, eventueel mijn zusje en moeder ook hierheen kan laten komen.
Maar dat dit ook afhankelijk is van de reactie van mijn moeder op de ontdekking dat mijn vader al ruim twee jaar vreemd gaat met zijn secretaresse.

Als ik vraag waarom hij dat zou willen geeft hij aan dat hij het voornamelijk voor mij wil doen, maar hij legt ook uit dat hij de situatie van mijn vader dan helemaal als een goed voorbeeld aan de rest van de wereld kan laten zien zodat niemand meer nee tegen hem zegt.

Ik knik begrijpend en ik weet niet of ik dat wel wil, maar tegelijkertijd voel ik een soort van opluchting door mij heen gaan, het feit dat ik mijn moeder en zus misschien weer terug kan zien, dat lijkt me geweldig.
Ik zeg dat ik er over na moet denken, dat ik ze heel graag weer wil zien en met ze herenigd wil worden maar niet tegen elke prijs.
Dat ik er heel goed over na ga denken, maar dat ik niet zomaar over hun leven kan en wil beslissen.

Jonathan knikt en zegt dat ik hem een duidelijk antwoord heb gegeven waar hij wat mee kan en dat hij het moedig vindt dat ik niet alleen aan mezelf denk maar ook aan mijn zusje en moeder en zelfs een beetje aan mijn vader.
Hij geeft aan dat het nu afwachten is wat mijn moeder gaat doen na de ontdekking van de ontrouw van mijn vader en wat ik beslis.

Ik vraag me ook af hoe mijn moeder zal reageren op de ontrouw van mijn vader, zeker nu ze denkt dat ik overleden ben.
Zou ze bij hem blijven of zou ze met Britt vertrekken?
Ben ik erg egoïstisch als ik hoop dat ze mijn vader verlaat zodat Jonathan ze hier heen kan halen?