Taken

Hoofdstuk 16

Jonathan kijkt mij aan en vanuit mijn ooghoek zie ik dat Harry mij ook aankijkt, ze zijn mijn reactie aan het peilen denk ik.

Honderden vragen gaan door mijn hoofd heen, waarom ik ontvoerd ben bijvoorbeeld, maar ook wat ze denken te bereiken hiermee en of mijn ouders weten dat ik weg ben, weten ze dat ik hier ben?

Ik stel ze allemaal niet. Het enige wat mijn mond voortbrengt is het woord 'Why?'

'That, my dear, I can not tell you without involving you deeper inside our organisation.'
Jonathan kijkt mij aan terwijl hij dit zegt, en ik knik naar hem.

Wellicht wil ik dat ook helemaal niet weten.

'What I can tell you is this; your parents are aware that you've been taken by us. They know not to contact the police, or you will never be seen again. The only way to get you home is when your father is going to help us with our business' Met een stalen gezicht zegt Jonathan dit allemaal tegen mij.

Het dreigement in zijn gesproken woorden en zijn uitstraling is mij niet ontgaan.

Ik vraag mij af wat ze met mij willen beginnen, ik ben een jonge vrouw van 20 jaar oud, ik heb een baan bij de Bijenkorf op de cosmetica afdeling. Welke kwaliteiten heb ik dat ze mij zouden willen inlijven als mijn vader niet over de brug komt?
Ik wil daar niet aan denken, natuurlijk helpt mijn vader mij!
'Is dat wel zo?' zegt een stem in mijn achterhoofd, als er iemand van de rechtvaardigheid en eerlijkheid is, dan is het mijn vader wel!
Maar mama zal papa toch wel overtuigen? Er schiet van alles door mijn hoofd heen, en ik voel een paniek aanval opkomen.
Maar voordat ik kan toegeven aan de paniek pakt Harry mijn hand vast en helpt mij te ademen.

Langzaam zakt de blinde paniek weg.

'So, seeing the way you are reacting I'm beginning to believe that you don't trust the judgement of your father, am I right?' vraagt Jonathan aan mij.

Tranen wellen op in mijn ogen en ik probeer uit te leggen dat mijn vader een rechtvaardige man is, die wars is van corruptie en ander zaken die het daglicht niet kunnen verdragen. En dat ik inderdaad bang ben dat mijn ontvoering niet gaat zorgen voor het door Jonathan gewenste resultaat.

'Well, in that case, you're going to live here for the rest of your life' zegt Jonathan, 'You and your father will then be a perfect example for all the other lawyers not to mess with me and give me what I want.'

Ik slik de brok in mijn keel weg, en kijk naar Harry.
Hij kijkt me aan en ik zie in zijn ogen dat hij zich wil verontschuldigen, maar doet het niet.

Terwijl ik Jonathan aankijk zeg ik dat mensen mij zullen missen! En dat er toch naar me gezocht gaat worden!

Maar hij zegt dat mijn vader een week de tijd heeft, zolang ik vakantie heb mist niemand mij, mijn ouders hebben de opdracht gekregen tegen mijn vrienden te zeggen dat ik adhoc met de auto van mijn ouders een weekje op vakantie ben gegaan naar een bungalow park in Nederland.
En dat als mijn vader niet ingaat op de eisen er een ongeluk zal plaatsvinden waarbij ik om het leven zal komen, in de auto van mijn ouders.

Ineens bedenk ik me dat de auto helemaal niet meer aanwezig is, en dat zeg ik dan ook tegen Jonathan.

Hij begint te lachen, en zegt dat ik wel erg goed gelovig ben, dat de auto is opgehaald door iemand anders en dat deze nu bij een bungalow park staat.
En dat in datzelfde park deze week een huisje bewoont wordt door een meisje dat sprekend op mij lijkt, en dat hij toch hoopt dat zij het overleefd....

Mijn god, waar ben ik in terecht gekomen, deze man is duivels.
En Niall heeft gewoon gelogen tegen mij over de auto van mijn ouders.

Wat een goed spel hebben ze gespeeld, gedaan alsof het allemaal random was dat ik Harry had aangereden, en hij mij onder bedreiging van een wapen heeft afgevoerd.
En wat ben ik er met open ogen ingetrapt.

'Ik kom hier nooit meer weg' schiet er door mijn hoofd heen en tegelijkertijd denk ik aan het briefje achter de spiegel in het huis waar Harry mij naar toe geleidt had.

Een kleine sprank hoop wordt in mij aangewakkerd, als iemand dat briefje vindt ben ik niet verloren!

'Oh, Sterre, since you're probably staying here for a longer time than we expected, I suggest you to think about your contribution to our organisation.' zegt Jonathan en ik wil opstaan, maar hij is nog niet klaar want ik hoor hem dan zeggen dat ik geen stomme stunten meer moet uithalen zoals dat briefje achter de spiegel in de wc in het huisje in Nederland, want dat is gevonden door zijn schoonmaakploeg.
Harry kijkt mij kwaad aan als hij hoort wat Jonathan zegt, maar ik merk het niet eens, want weg is de sprank hoop die ik had met betrekking tot dat briefje.

De enige kans op ontsnappen is het hoofdkantoor van mijn vaders werk, maar terwijl ik het denk zegt Jonathan dat ik even moet kijken naar wat foto's.

Ik kijk naar de foto's op zijn bureau en zie een hele reeks foto's van mijn zusje Britt. Net zo'n reeks als ik in het busje van mijzelf heb gezien........

'Don't do anything you will regret Sterre, otherwise your sister will be next and you will be dead.' zegt Jonathan en dan gebaart hij dat Harry en ik op mogen staan.

Harry staat op en pakt mijn bovenarm vast en we lopen samen het kantoor uit.

Zodra we op genoeg afstand van het kantoor zijn zodat Jonathan ons niet meer kan horen draait Harry zich boos naar mij om en vraagt kwaad aan mij waar ik in godsnaam mee bezig ben!

Ik kijk hem niet begrijpend aan, en hij loopt verder terwijl hij mij nog steeds vasthoudt.

Hij loopt richting de trap en we lopen naar boven naar de slaapkamer toe.
Eenmaal in de slaapkamer laat hij mij los en begint heen en weer te lopen in zijn kamer.
'I could have been in serious trouble with Jonathan due to your note behind the mirror!' schreeuwt hij naar mij, en ik kan het niet helpen dat ik mij geïntimideerd voel.

Maar als hij boos naar mij toe komt lopen voel ik ineens dat ik er klaar mee ben en ik besluit mezelf te verdedigen. Ik schop mijn hakken uit en ga in de start positie van karate staan.

Hij heeft het niet eens door, zo boos is hij.
Maar als hij dichtbij genoeg is, sla ik toe en deel ik een karate trap uit terwijl ik met mijn armen zijn armen afweer.

Voor ik het weet ligt Harry kreunend op de grond en ik sta er verbaasd naar te kijken.
Dit is de eerste keer dat ik mijn karate kennis in de praktijk heb gebracht buiten de dojo, en met resultaat mag ik wel zeggen.......