Taken

Hoofdstuk 36

'No Harry, you get your own!' zeg ik lachend, maar ik word gesmoord door zijn mond die mij hongerig zoent en ik begin terug te zoenen.
Harry pakt mijn kleding uit mijn handen en legt deze op het bankje in het hokje en pakt dan mijn benen en tilt mij op zodat ik mijn benen om zijn middel heen moet slaan terwijl hij mij tegen de muur aanduwt met mijn rug.
Ondertussen blijft hij mij zoenen en ik voel dat hij weer (of nog steeds?) opgewonden is.

Na een tijdje snak ik naar adem, en maak mijn mond los van de zijne.
Harry maakt van de gelegenheid gebruik om mijn nek te zoenen en daar is hij druk mee bezig als ik wil zeggen dat we ons moeten aankleden omdat iedereen staat te wachten, als ik een deur open hoor gaan en ik Louis hoor roepen dat we moeten opschieten omdat Jennifer naar haar kinderen wil.

'Yeah, almost done' roep ik bibberig naar hem en ik hoor hoe hij lacht en dan de deur dicht doet.
'Stop Harry, we need to get going!' zeg ik en dan laat hij mijn benen los en sta ik op de grond.
Ik zie dat Harry een grijns op zijn gezicht heeft en dan horo ik hem zeggen dat ik het wel lekker vond.
Ik schud mijn hoofd en begin mij aan te kleden.
Als we aangekleed zijn (en dat duurde wel even, want die hokjes zijn eigenlijk niet voor twee personen met hilarische gevolgen) lopen we het hokje uit en terwijl we het hokje uitlopen zie ik het smuilende gezicht van Louis naar ons kijken terwijl hij tegen de muur aanleunt......

'Ha! Busted Harry! I knew it!' roept Louis dan tegen Harry terwijl hij dan naar mij en dan naar Harry kijkt.
Harry glimlacht alleen maar, zijn grijns is te zien van oor tot oor.
Ik daarentegen, ik voel me rood worden en richt mijn blik naar beneden.
'You don't have to feel ashamed Sterre' zegt Louis dan, en ik kijk hem aan.
'You see Harry here does not "do" girlfriends' zegt hij terwijl hij zijn vingers in de lucht brengt om het woordje do te accentueren.
Ik kijk hem verwart aan en hij legt uit dat Harry zich helemaal niet druk maakt om het vrouwelijk schoon, dat hij al tijden geen vriendin heeft gehad en ook geen behoefte heeft gehad aan vrouwelijk gezelschap en dat ik de eerste ben in jaren waarvoor hij interesse heeft getoont en dat ik dus trots mag zijn op mezelf omdat er vrouwen genoeg zijn die zich vrijwillig aan hem willen geven. En dat Harry daar nooit op ingaat, en het feit dat hij zich nu wel laat gaan veel over zijn gevoelens voor mij zegt.
Dan zegt Harry dat het wel genoeg is zo en ik zie dat hij rood is geworden.

Dat is een kant die ik nog niet eerder heb gezien van Harry, de verlegen kant.
Eerlijk gezegd vind ik hem nog leuker zo, wacht even...zei ik dat nou echt? Ik vind hem leuker? Maar dat impliceert dat ik hem al leuk vind!
Ik weet niet zo goed wat ik met mijn gevoelens aan moet en dan word ik gelukkig door Harry gered als hij zegt dat we gaan.

We lopen de hal in en daar staan Perrie, El en Jennifer op ons te wachten en samen lopen we naar de bus toe.

In stilte gaan we allemaal in de bus zitten, en we rijden naar het huis toe.
Intussen is het half vijf in de middag en ik bedenk dat er nog eten gemaakt moet worden als Jennifer zegt dat we vanavond maar eens lekker uit eten gaan met zijn allen.
Ze pakt haar telefoon en begint te bellen.
Als er opgenomen wordt begrijp ik dat het Jonathan is die ze belt.

Aan het einde van het gesprek zegt ze tegen Harry dat we naar een restaurant moeten rijden en dat Jonathan met de kinderen, Zayn, Niall, Doc en Sophia daarheen komt.

Dan pakt ze haar telefoon weer en belt met het restaurant, want ik hoor dat ze een reservering maakt voor 13 personen.

Na een tijd rijden komen we bij een restaurant aan de rand van Londen aan, en we stappen uit.
Terwijl we nog bij de auto staan komen er twee Range Rovers aan met de anderen.

De kinderen rennen naar hun moeder toe en Jennifer omarmt ze met veel liefde, en dan zie ik Jonathan richting zijn gezin lopen, hij geeft zijn vrouw een kus en knuffel en is zer liefdevol naar zijn kinderen toe.
Ik kijk ernaar en bedenk me dan dat mijn vader ons nog nooit zo heeft behandeld.
Hij is afstandelijk en een knuffel kon er nooit vanaf.
Wat een verschil met Jonathan.
Jonathan die crimineel is weet wel hoe hij liefdevol om kan gaan met zijn gezin, terwijl mijn vader die altijd zo rechtvaardig is (nou ja, altijd...) nog geen gram van de liefde van Jonathan aan ons heeft gegeven.
Ik begin me af te vragen of ik het wel zo goed had thuis bij mijn vader en of ik niet beter af zou zijn als ik hier zou blijven.
Immers ik heb nog nooit zoveel liefde ontvangen als hier de afgelopen dagen.

Terwijl ik in gedachtes ben verzonken komt Harry naast mij lopen als we naar de ingang van het restaurant lopen.
Hij kijkt me aan en vraagt of ik het vervelend vond wat Louis allemaal heeft gezegd vanmiddag, en ik kijk hem aan en zeg dat dit niet het geval is.
Dat ik aan andere dingen dacht zojuist, en hierop vraagt hij waar ik dan wel aan dacht.
Ik ben aan het beslissen of ik dat wil vertellen of niet als we naar binnen lopen, en dan hoor ik Harry zeggen dat ik het niet hoef te vertellen, maar dat hij er voor me is als ik het wel wil vertellen.

We gaan met zijn allen gaan we aan tafel zitten en blijkbaar heeft Jennifer ook al doorgegeven wat we eten, want er wordt een soort buffet op de tafel gezet waar iedereen vanaf kan pakken wat hij wil.

Ik heb honger, en schep mijn bord lekker vol met de verschillende soorten vlees en groentes.
Terwijl ik aan het eten ben merk ik dat er gelachen wordt en ik kijk op.
Een aantal ogen staren mij aan en als ik vraag wat er aan de hand is zegt El dat het zo leuk is om te zien dat ik zo lekker kan eten.
Dat ze blij is dat ik een vrouw ben die, net als zij en Perrie, gewoon eet in plaats van alleen maar rauwkost naar binnen te werken.

Als ik zeg dat ik geen konijn ben, en dus gewoon vlees eet levert me dat een lachsalvo van iedereen aan tafel op en ik moet er zelf ook wel om lachen.

Het voelt als een hechte familie, dat is een ding wat zeker is.