Taken

Hoofdstuk 11

'And you are always saying that I scare all the girls away?' zegt Harry lachend tegen Louis terwijl hij hem een duw geeft.
Als een stel kleine kinderen beginnen ze een beetje te stoeien, en ik kan een glimlach niet onderdrukken.

Maar dan kijkt Zayn me indringend aan, en de glimlach is net zo snel verdwenen als dat hij kwam.

'Right guys, we need to go, the plain leaves in about an hour' zegt Doc.

Het stoeien stopt en de mannen pakken een aantal koffers uit de hoek van de kamer, blijkbaar zijn deze al gevuld.
Harry rolt een roze koffer mijn kant op, en deelt mij mee dat dit mijn koffer is, en dat er al kleding in zit.
Hij pakt een jas van de kapstok en geeft deze aan mij.
Mijn mond valt open, het is een mooie jas, ik kan niet anders zeggen.
Maar dat is niet de reden, het is een jas die ik meerdere malen heb gepast de afgelopen weken maar nog niet gekocht had omdat ik het geld nog niet bij elkaar gespaard had.
Vanmiddag wilde ik hem weer passen, en toen was hij er niet meer, ik weet nog hoe teleurgesteld ik was omdat ik het geld bijna bij elkaar had gespaard.
Mijn ouders mogen dan beide een goede baan hebben, ze hebben me wel geleerd dat je zelf voor je inkomen moet zorgen.
Ik heb dan ook nooit mijn hand opgehouden bij mijn ouders om iets te kunnen aanschaffen.
Wellicht had mijn vader de jas in een keer kunnen betalen voor mij, maar wat is er leuker dan te kunnen zeggen dat je zelf voor iets gespaard hebt?
Dit schiet allemaal door mij heen als ik de jas aantrek en ik heb niet eens door dat ik een glimlach op mijn gezicht heb, totdat Harry zegt dat hij het fijn vindt dat ik er blij mee ben.
Ik knik, en weet niet goed hoe te reageren.

Harry pakt de paspoorten van hem en mij van de man, van wie ik de naam niet heb meegekregen, aan en bedankt hem alvorens hij mijn hand pakt en mij met koffer en al de kamer uit begeleidt.

'Happy honeymoon!' zegt de man tegen Harry en Harry begint hard te lachen.

Ik vind het helemaal niet zo grappig en laat een 'tsk' geluid uit mijn mond komen.
Gelukkig lacht Harry zo hard dat hij het niet gehoord heeft.
Ik weet niets van deze man, en ik bedenk me dat ik hem te vriend moet houden, en dus het beste mijn opmerkingen en  afkeurende geluidjes voor mij kan houden voordat ze mij in diepere problemen brengen dan ik nu al zit.

We komen weer bij de bus en de koffers worden ingeladen, ik zie dat bijna al mijn aankopen in de bus gezet zijn, en stom genoeg ben ik daar blij mee, toch nog iets van mijzelf denk ik.

We gaan weer achterin de bus zitten en voor ik het weet zit de handboei weer om mijn pols, zit mijn gordel vast en rijdt de bus de garage uit.

De rit is stil, en na een tijdje stopt de bus weer.
Harry draait zich naar mij om en zegt met een ernstig gezicht dat hij van mij verwacht dat ik verliefd met hem omga als we straks uitstappen, en dat zodra hij merkt dat ik dat niet met overtuiging doe, de gevolgen niet mis zullen zijn.
Ik moet de douane overtuigen dat wij getrouwd zijn, daar komt het op neer.
Ik knik vlug en slik de brok in mijn keel weg.

Ik denk dat hij merkt dat ik nerveus ben, want hij komt wat dichter naar mij toe op de bank en streelt mijn gezicht alvorens mij een zachte zoen te geven.
Ongelooflijk dat ik daar zo'n fijn gevoel van krijg! Het haalt de randjse van mijn nervositeit af, terwijl dat logischer wijze juist het tegenovergestelde zou moeten bewerkstelligen bedenk ik mij.
De zijdeur wordt opengeschoven en ik hoor Zayn zeggen dat we uit moeten stappen.

De handboeien wordt losgemaakt, en Harry stopt ze in zijn jaszak.

We lopen de bus uit, en Harry slaat zijn arm om mijn middel heen en trekt mij naar zich toe.
Ik laat het toe, maar bedenk me dat ik misschien de douaniers kan waarschuwen.
Alsof hij mijn gedachten kan lezen fluistert Harry in mijn oor dat ik geen rare dingen moet uithalen, omdat anders mijn zusje de volgende is.
Dat dreigement is voldoende om mij te doen huiveren, ik sla mijn jas dichter om mij heen.
Harry pakt me goed vast en kust mij op mijn mond.
Ik reageer in eerste instantie niet, waarop Harry in mijn oor fluistert dat ik niet moet vergeten dat we net getrouwd zijn, waarna hij mijn kont met twee handen vastgrijpt terwijl hij mij dichter naar zich toe trekt.
Van schrik slaak ik een zucht, en voor ik het weet is Harry mij vol op de mond aan het zoenen en zijn tong heeft die van mij gevonden.
Dit keer reageer ik direct en zoen ik hem terug en voor ik het goed en wel door heb gaan mijn handen van zijn borstkas naar zijn krullende haren achter in zijn nek.
Ik hoor hoe hij kreunt in mijn mond en dat maakt dat ik mij losmaak van Harry zijn mond.
'That's what I'm talking about' zegt hij terwijl hij mijn hand pakt en we richting het kleine vliegveld lopen.

De andere mannen hebben de koffers en alle andere zaken al op karretjes gezet en lopen al naar de douane toe.

Wij volgen achteraan en ik hoor Niall nog net 'The newly weds will be here in a second!' tegen de douaniers zeggen.

'Remember, we are in love!' fluistert Harry in mijn oor 'Smile!'