Taken

Hoofdstuk 42

Nadat Louis mijn nieuwe naam heeft ingevoerd in de laptop zegt hij dat we nu een paspoort moeten laten maken, en we staan op en lopen met zijn drietjes de kamer van Louis uit.

Als we beneden zijn hoor ik Louis tegen El zeggen dat hij met mij en Harry de deur uitgaat en als El vraagt of ze mee kan, zegt Louis dat dit goed is.
Met zijn viertjes lopen we naar de auto's toe en we stappen in een van de auto's.
Harry en ik zitten achterin en Louis en El voorin.

Harry trekt mij tegen zich aan en knuffelt mij terwijl hij zegt dat ik de tijd moet nemen om alles te verwerken en dat hij er voor me is om me hierbij te helpen. Ik kruip tegen hem aan en laat mijn gedachtes gaan.
Ik kan er niet bij dat ik afscheid heb moeten nemen van mijn moeder en zus.
Van mijn vader heb ik amper afscheid genomen, maar op hem ben ik vooral heel erg boos.

Na een tijdje rijden stoppen we in een wijk die wat armoedig aandoet, zeker in verhouding tot het huis van Jonathan.
We stappen uit en lopen naar een verlaten pakhuis toe, althans zo lijkt het, want als we aankomen wordt er een deur opengedaan voor ons en we stappen vlug naar binnen.

Binnen is het donker en Harry houdt mijn hand goed vast en Louis houdt El goed vast.
Als we de gang uit zijn komen we uit in een ruimte waar een bureau staat waarachter een man zit met een heleboel printers, computers etcetera.

Er staan meerdere mannen in de ruimte en ik hoor hoe ze Harry, Louis en El begroeten en dan vragen wie ik ben en of ik voor het vermaak van de mannen daar ben.
Ik voel hoe Harry verstijft naast me en hij zegt dat ik zijn vriendin ben, en dat ze het niet in hun hoofd moeten halen iets te beginnen.
De sfeer verandert onmiddelijk, de mannen hebben blijkbaar respect voor Harry want ze bieden allemaal hun excuses aan en vragen om zijn vergeving.
Hij knikt dat het goed is maar zegt dat hij de volgende keer niet zo vriendelijk zal zijn.
De man achter het bureau zegt dat hij zo'n fout nooit meer zal maken en kijkt mij dan aan en biedt ook mij zijn excuses aan, welke ik accepteer.

Dan komen de mannen tot zaken en Louis legt uit dat ik een paspoort nodig heb, dat de naam Rose Miller moet zijn, en hij noemt mijn geboortedatum op.
Alle andere gegevens worden ter plekke bedacht, ik ben vanaf nu geboren in Londen in plaats van Amsterdam.

Dan maken ze een foto van mij en moeten we wachten op het paspoort.

Na een half uur wachten, waarbij El en ik een heel gesprek voeren over de kans die ik van Jennifer krijg in de salon, worden we geroepen door Louis omdat het paspoort klaar is.
We staan op en met zijn drietjes lopen we naar Louis toe.

Hij heeft mijn nieuwe identiteit in zijn handen en ik kijk ernaar.
Gelukkig staat op dit paspoort niet dat ik getrouwd ben met Harry bedenk ik me, maar tegelijkertijd voel ik me een beetje teleurgesteld.
Waarom voel ik me nou teleurgesteld denk ik, en dan pakt Harry mijn paspoort en zegt dat hij deze aan Jonathan geeft, dat ik niet zonder toestemming van hem het paspoort in mijn bezit mag hebben.

Dan verlaten we het gebouw en rijden we weg met de auto, El zegt dat we nog wat boodschappen moeten hebben en dus rijden we naar de supermarkt.

Eenmaal in de supermarkt zijn El en ik druk in gesprek over het avondeten en wat we allemaal in huis moeten halen en dan voel ik ineens twee armen om mij heen geslagen worden terwijl ik tegen de buik van Harry aangetrokken wordt.
Zijn geur dringt in mijn neus en ik geniet van de mengeling van zijn parfum en zijn eigen geur.
Ik leun tegen hem aan en hij geeft me een zoen op mijn slaap en dan laat hij mij los.

El en Louis kijken elkaar betekenisvol aan en grinniken alleen maar naar elkaar.

Als we alle boodschappen voor het avondeten hebben gevonden gaan we naar de kassa en als we afgerekend hebben gaan we weer terug naar huis.
Naar huis. Voelt het echt al als mijn thuis?

Tijdens de rit naar huis ben ik in slaap gevallen tegen Harry aan, en als we uit moeten stappen maakt hij mij voorzichtig wakker.
We stappen uit en als El en ik in de keuken staan, gaan we meteen aan de gang om het avondeten te maken, maar ik zeg dat ik eerst even mijn ballerina's ga aantrekken, want intussen heb ik zere voeten van de hoge hakken die ik al de hele dag aan heb.

Ik loop naar de slaapkamer toe en ik wissel mijn hakken voor de ballerina's en ik loop naar de trap als ik Harry en Louis hoor praten.
Ik blijf even stil staan en probeer te horen wat er gezegd wordt.
Dan hoor ik de stem van Niall en ik begrijp dat ze contact hebben met Zayn, Niall en Doc in Nederland.

Wat ik kan opmaken uit het gesprek verloopt alles volgens het afgesproken plan.
Dat betekent dus dat mijn dubbelganger er binnenkort niet meer is.
Ik slik een brok in mijn keel weg en ik besluit dat ik niet meer wil horen en loop verder naar de trap.

Als ik de keuken inloop is Perrie ook aanwezig en met zijn drietjes gaan we het avondeten bereiden.
Het is al de derde dag dat we dit samen doen en het is gezellig.
Ik weet dat het raar is, maar ik voel me op mijn gemak bij hen en gewaardeerd.
Ze geven me het gevoel dat ze me accepteren zoals ik ben, en ze proberen me niet te veranderen, nou ja, alleen wat kleding betreft dan, maar ik moet zeggen dat ik al een beetje gewend begin te raken aan de andere kledingstijl die El voor mij heeft uitgezocht.
Dat doet me denken aan het feit dat ik haar nog wilde bedanken voor de kleding, en ik doe het meteen.

Ze kijkt me stralend aan en zegt dat we wel een keer kunnen shoppen met allen.
Als ik zeg dat Harry mij nooit alleen laat gaan, zegt El dat dat helemaal niet erg is omdat hij dan al onze aankopen kan dragen en de mijne kan betalen!
Daar moet ik om lachen en zodra ik begin te lachen voel ik me al veel beter dan dat ik me de hele dag heb gevoeld, hoewel ik nog steeds verdrietig ben over het feit dat ik mijn moeder en zusje nooit meer kan zien en spreken.