Taken

Hoofdstuk 75

Na een paar weken waarin mijn moeder, Britt en ik veel met elkaar gepraat hebben over het overlijden van mijn vader merk ik dat we er meer en meer vrede mee hebben dat hij er niet meer is.
We zijn dichter naar elkaar toe gegroeid en op de een of andere manier voelen we ons bevrijdt.

De renovatie van de aanbouw is intussen af en we zijn begonnen met het schilderen en behangen van de kamers.

Harry en ik hebben een kinderkamer gevonden die we allebei mooi vinden en neutraal genoeg is voor een jongen en een meisje.
We weten nog niet of het een jongen of een meisje wordt, maar het is een voetballer in spé, de baby trapt de hele dag door.

Vandaag gaan we naar de gynaecoloog voor een echo, en als het goed is horen we dan wat het geslacht is van onze baby.
Ik ben nu halverwege de zwangerschap, en dus moet het nu te zien zijn.
We zijn allebei heel erg nieuwsgierig en nerveus.

Omdat we onze moeders mee wilden laten genieten van dit moment heeft Harry zijn moeder zojuist opgehaald en nu stappen mijn moeder en ik ook in de auto, op weg naar de gynaecoloog.

In de auto zitten mijn moeder en Anne achterin, en in de afgelopen weken zijn ze vriendinnen geworden, ze kunnen het goed vinden met elkaar, en ik ben daar reuze blij om.
Ze gaan geregeld lunchen en vaak gaan Gemma en ik dan ook mee.
Het voelt alsof ik er een familie bij heb gekregen.

Als ik glimlach terwijl ik naar onze moeders op de achterbank kijk voel ik dat Harry mijn hand vastpakt, deze naar zijn mond brengt en een kus op mijn hand geeft terwijl hij de auto bestuurt.
Ik kijk hem aan en als hij me vlug aankijkt zegt hij dat hij van mij houdt.
Ik voel mijn wangen rood worden en ik zeg dat ik ook van hem houd.

Van de achterbank hoor ik onze moeders 'Awwww' geluidjes maken.
Ik kan er alleen maar om glimlachen.

Als we de auto geparkeerd hebben en we richting het ziekenhuis lopen op weg naar onze dokter voel ik me steeds zenuwachtiger worden.
Harry loopt naast me en slaat geruststellend zijn arm om me heen, en ik nestel me in zijn zij.

Als we aan de beurt zijn voor onze afspraak staan we allemaal op en als we onze moeders aan onze dokter hebben voorgesteld neem ik plaats op het ligbed en ik doe mijn shirt omhoog.
Mijn buik is nu echt groot aan het worden, we hebben besloten dat we na deze afspraak zwangerschapskleding voor mij gaan kopen, daar heb ik best zin in.

Als de gel op mijn buik is gedaan pakt de dokter het echo apparaat en drukt deze op mijn buik.
Direct begint ons kindje te trappen, wat er voor zorgt dat de dokter begint te lachen.
'It's an active one, isn't it?' zegt ze lachend tegen ons terwijl ze het apparaat verder over mijn buik laat gaan.
Met zijn allen kijken we naar de beelden op de monitor en als ik even snel naar mijn moeder en Anne kijk zie ik dat ze beiden tranen in hun ogen hebben.
Als ik naar Harry kijk zie ik dat hij een grote glimlach op zijn mond heeft, maar tegelijkertijd ook tranen in zijn ogen heeft.
Ik begin zelf ook emotioneel te worden en neem een hap lucht om dit te verbloemen, maar Harry heeft het meteen door, pakt mijn hand en geeft me een tedere kus op mijn voorhoofd.
Daar word ik meteen rustig van, en ik kijk weer naar de monitor terwijl de dokter ondertussen vertelt wat ze allemaal ziet en wat het betekent.
Ons kindje groeit goed, ligt ruim op schema, en blijkbaar zijn de benen voor op het groeischema, wat betekent dat ons kindje waarschijnlijk lange benen zal krijgen.
Dat is iets wat duidelijk van Harry af komt, ik ben niet zo groot.
Ik kijk hem lachend aan en hij weet precies wat ik denk want hij geeft me een knipoog.

Na een tijdje vraagt de dokter of we willen weten wat het geslacht is van ons kindje en we zeggen tegelijk dat we dat heel graag willen weten, wat er voor zorgt dat onze moeders en de dokter in lachen uitbarsten.

'Alright, let's see if your baby is willing to show us......' zegt de dokter en ze beweegt het apparaat verschillende kanten op om te zien of ze het geslacht kan bepalen.
Na een tijdje stopt ze met bewegen en ze maakt diverse afdrukken van de echo die ze uitdraait.