Taken

Hoofdstuk 74

Als we de volgende ochtend aan het ontbijt zitten merk ik dat iedereen wat nerveus is.
Mijn moeder en Mark zitten naast elkaar aan de tafel en ik merk dat het gisteravond een leuke avond is geweest, ze kijken super verliefd naar elkaar.

Dan staat Mark op en zegt tegen mijn moeder dat hij aan het werk moet en dat hij Paul gaat ophalen.

Ik weet dat ze vandaag mijn vader gaan opzoeken en hem gaan vertellen dat hij het land dient te verlaten.
Maar mijn vader kennende zal dat nog wel eens moeilijker kunnen worden dan iedereen hier denkt.

Mijn moeder en ik kijken elkaar kort aan, ik zie aan haar blik dat zij hetzelfde denkt als ik.
Dan loopt Mark de keuken uit.

Mijn moeder zucht diep en drinkt dan haar thee op.
'Het komt vast wel goed mama' zeg ik tegen haar waarop ze me aankijkt en vraagt of dat wel zo is.

'Ik hoop het' zeg ik timide, het was niet mijn bedoeling om mijn moeder verdrietig te maken.

Ze staat op en komt naast me zitten, pakt mijn hand en zegt dat ik me niet te druk moet maken omdat dit slecht is voor haar kleinkind.
Ik kijk haar even niet begrijpend aan, maar dan valt het kwartje en ik begrijp wat ze bedoelt.
Met haar hand in de mijne leg ik haar hand op mijn buik en ik zeg dat we voor dit wondertje alles over hebben.

Ze knikt ter bevestiging en er rolt een traan over haar wang.
Ik sla mijn armen om haar heen en knuffel haar stevig.

Dan maakt ze zich los uit de omhelzing en ze staat op.
'Ik ga aan het werk Sterre, ik spreek je vanmiddag weer' en met een kus op mijn voorhoofd laat ze me achter in de keuken.

Britt is al naar school met Niall als chauffeur, Harry is bij Jonathan en El en Perrie zijn boodschappen aan het doen.
Omdat ik zo misselijk ben geweest deze afgelopen week heeft Jennifer het mij verboden om te komen werken deze week.
Ik ben dus op mezelf aangewezen om me bezig te houden.

Ik loop de keuken uit en loop naar de kamer van Britt en mijn moeder toe.
Ik ga aan het bureau van Britt zitten en start haar laptop op.
Als de laptop helemaal is opgestart start ik internet op en ik begin te googlen op kinderkamers en winkels die alle dingen voor baby's verkopen.
Ik vind een lijst met basis benodigdheden en ik draai deze uit, de print zal in het kantoor van mijn moeder uit de printer komen, maar ik besluit om de uitdraai later te halen.

Er zijn zoveel leuke babykamer ideeën op internet te vinden, ik kan moeilijk kiezen welke ik de leukste vind.
Ik besluit om een favorieten mapje te maken met mijn naam, en daar zet ik alle internet links in die ik de moeite waard vind zodat ik deze later samen met Harry kan bekijken.

Dan besluit ik om ook naar interieuren voor woonkamers en slaapkamers te kijken en terwijl ik daar helemaal in opga merk ik niet dat de deur van de kamer langzaam opengaat en dat er iemand binnenkomt.
Dan voel ik ineens een hand in mijn nek en aan de tintelingen die door mijn lijf heen schieten weet ik dat het Harry moet zijn.
Ik kijk naar hem en ik lach hem toe en hij buigt zich naar me toe en geeft me een voorzichtige kus op mijn mond.
Dan begint hij ook te lachen en haalt hij een papier achter zijn rug vandaan.

Hij heeft de lijst met basis benodigdheden voor als je een baby verwacht in zijn hand en hij geeft hem aan mij.
'That's a lot we need to buy, honey' zegt hij dan en ik zeg lachend dat we inderdaad een shopping dag moeten inplannen.

Lachend kijkt hij naar het beeldscherm van de laptop en vraagt wat ik aan het doen ben.
Ik leg uit dat ik naar ideeën voor de babykamer en de rest van de aanbouw aan het kijken ben en Harry pakt een stoel en komt bij me zitten.
We kijken naar diverse sites, en ik laat hem ook mijn favorieten zien.
Sommige dingen vindt Harry helemaal niet leuk, dus die verwijder ik meteen uit mijn favorietenlijst.

Er blijven nog een aantal opties over en we schrijven op de achterkant van mijn uitgeprinte lijst op in welke winkels deze babykamers te koop zijn.
We besluiten dat we de kamers in het echt willen zien zodat we een goede beslissing kunnen nemen.

De kleuren en inrichting voor in de woonkamer en de rest van het huis zijn veel sneller gekozen, we zitten direct op een lijn.
We schrijven de namen van de kleuren en de winkels op en ik stuur de links door naar mijn telefoon zodat we in deze winkels ook de meubels van de foto's kunnen bekijken.

Voor we het weten is het lunchtijd en begint mijn maag te knorren.
De medicijnen van Doc werken echt goed, en dan bedenk ik me dat ik mijn medicijnen nog moet ophalen.
Ik vraag Harry of we mijn medicijnen zo na de lunch kunnen halen bij een apotheek maar hij zegt dat hij dat al heeft laten doen door El en Perrie toen ze boodschappen gingen doen.

We staan op en lopen naar de keuken en als ik El zie komt ze naar me toe en geeft ze me mijn medicijnen aan.
Dankbaar pak ik ze van haar aan en ik geef haar een knuffel als dank.

Tijdens de lunch wordt er weinig gesproken, we wachten allemaal op een antwoord van Paul en Mark, en de spanning wordt met de minuut sterker.

Dan horen we de voordeur open en dichtgaan en mijn moeder en ik kijken elkaar vol verwachting aan.

De keukendeur gaat open en Mark en Paul komen binnen terwijl ze ons allen aankijken.

Jonathan vraagt hen hoe het is gegaan en dan zegt Paul dat ze goed en slecht nieuws hebben.

'Start with the good news please' zegt Jonathan en dan vertelt Mark dat we van mijn vader geen last meer zullen hebben alvorens hij een stilte laat vallen.
'The bad news is that he isn't alive anymore' zegt Paul dan en van schrik laat ik mijn bestek uit mijn handen vallen.

'What happened? That's not what was suppose to happen!' roept mijn moeder dan.

Mark en Paul leggen uit dat ze mijn vader inderdaad gevonden hebben, maar dat hij zo in de war was dat hij niet naar hen wilde luisteren.
Het leek er op alsof hij onder de invloed van drugs was, en voor ze het door hadden is hij van een perron gesprongen toen er een trein aankwam.
Hij is ter plekke overleden.

Gelukkig was op de camerabeelden duidelijk te zien dat Paul en Mark er niets mee te maken hadden en dus heeft de politie ze laten gaan.

Ik zit stil aan tafel en ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen.
Kijkend naar mijn moeder zie ik dat zij ook niet weet hoe ze moet reageren.

'Can somebody pick up Britt from school?' vraagt ze dan met trillende stem en Jonathan zegt dat hij de school zal bellen en hij vraagt Niall om Britt op te halen.
Niall staat direct op om Britt op te halen.
Jonathan loopt naar zijn kantoor maar draait zich bij de deur om en zegt tegen mijn moeder dat ze de rest van de dag vrij kan nemen.
Ze knikt en laat dan haar tranen de vrije loop en ik voel dan dat ik ook huil.
Harry pakt mij stevig vast en ik zie dat Mark naar mijn moeder loopt om haar te troosten, en gelukkig laat ze dat toe.

Ik was even bang dat ze boos op hem zou zijn, maar het was niet de schuld van Paul en Mark, mijn vader was zelf zo in de war en waarschijnlijk onder de invloed van drugs dat hij een verkeerde beslissing in zijn leven heeft genomen.

Na een tijdje merk ik dat alleen mijn moeder, ik, Harry en Mark nog in de keuken zijn, de rest heeft de tafel opgeruimd en hebben ons de ruimte gegeven.

Dan gaat de keukendeur open en Britt komt binnen met Niall.
Ze heeft tranen in haar ogen en vraagt aan onze moeder of het waar is en als mijn moeder zegt dat het inderdaad waar is laat ze haar tranen los.
Gelukkig steunt Niall haar en pakt hij haar vast terwijl ze blijft huilen.

Ondanks dat we mijn vader niet meer wilden zien, en er vrede mee hadden dat hij uit ons leven was weten we alledrie dat het nooit onze intentie is geweest dat hij zou overlijden.

En het besef dat hij nu overleden is komt harder aan dan we van te voren hadden kunnen bedenken.