Taken

Hoofdstuk 43

Zodra het avondeten klaar is stroomt iedereen de keuken binnen en iedereen gaat aan tafel zitten en we beginnen te eten.

Zoals altijd helpt iedereen mee met afruimen en als alle vaat is opgeruimd in de vaatwasser verlaten El, Perrie en ik ook de keuken.

Als we de hal inlopen zien we Harry en Louis praten met Jonathan en ik hoor nog net dat Jonathan tegen Harry zegt dat hij het moet regelen, en dan loopt hij weg.

Louis en Harry draaien zich naar ons toe en zeggen dan dat we onszelf even moeten vermaken omdat zij het een en ander moeten regelen bij Louis op zijn laptop en dan lopen ze naar boven.

Samen met El en Perrie loop ik naar de woonkamer, we gaan op de bank zitten en voor het eerst sinds ik hier ben gaan we televisie kijken.
We zappen langs een aantal kanalen als ik ineens een Nederlandse zender voorbij zie komen waar net het journaal op te zien is.
Ik vraag of het goed is als ik dit even kijk, en El en Perrie vinden dit gelukkig geen probleem en beginnen een gesprek met elkaar terwijl ik naar de tv kijk.
Nadat er diverse situaties over de wereld besproken zijn komt het binnenlandse nieuws en na een item over een brand in een bedrijf in pallets komt het volgende item.
Er is een uitgebrande auto aangetroffen in de buurt van een vakantiepark, blijkbaar is de auto in de slip geraakt en is tegen een muur aangeknalt en toen in de brand gevlogen.
In de auto is een stoffelijk overschot aangetroffen van een jonge vrouw maar vooralsnog gaat men niet uit van een misdrijf maar van een tragisch ongeluk.
Dan laten ze beelden zien en dan denk ik de auto van mijn ouders te herkennen in de beelden op de tv.
'O mijn god' stamel ik, en El en Perrie vragen dan wat er aan de hand is, maar als ze naar het beeld op de tv kijken weten ze genoeg.
Snel zet Perrie de tv op een ander kanaal en slaat een arm om mij heen.

'I'm so sorry Sterre, but this had to be done' zegt Perrie tegen mij, en El pakt mijn gezicht vast en kijkt mij aan terwijl ze zegt dat ze begrijpt dat het niet makkelijk is voor me, maar dat ik moet weten dat zij mij als familie zien, als een vriendin zelfs en dat ze hoopt dat ik me uiteindelijk zal thuis voelen hier.

'But I already do, El. I feel at home here and that's what makes it all so difficult. I don't understand how I can feel this way when I obviously wouldn't choose this live for myself' zeg ik en ik begin te huilen.
Ik voel me zo in de war, aan de ene kant wil ik naar huis maar aan de andere kant voel ik me hier meer thuis dan ik me bij mijn ouders ooit heb gevoeld.
Hoe is dit nu toch mogelijk? En nu moet ik me neerleggen bij het feit dat ik niet meer naar huis kan.

Ik ben nog steeds aan het huilen als Harry en Louis naar binnen komen.
Harry vraagt wat er aan de hand is en Perrie legt uit wat ik net op de tv heb gezien en dat ik daar overstuur van ben geraakt.
Ik merk dat Harry voor mij op de grond op zijn knieën is gaan zitten en mij aankijkt en ik kijk in zijn groene ogen en ik voel dat ik al rustiger word, alleen al door hem aan te kijken.
Dan slaat hij zijn armen om mij heen en trekt mij naar zich toe en knuffelt me en ik knuffel hem terug.
Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en laat hem mij troosten.

'Shhh Sterre, I know, it's not easy. But now it's clear for everybody, you don't mess with Jonathan' zegt hij en hoewel ik het begrijp dat ze een boodschap willen overbrengen heb ik geen begrip voor het feit dat ze meerdere levens overhoop halen om dit te bewerkstelligen.
Niet alleen mijn leven en het leven van het nu overleden meisje, maar ook dat van mijn ouders, mijn zusje en wat dacht je van al mijn vrienden? Dit raakt iedereen.
Ik maak me niet eens druk over mijn eigen leven, ik weet dat dit wel goed komt, ik ben terecht gekomen in een hechte groep mensen die er echt voor mij zijn en ik ga er het beste van maken.

Misschien kan ik wel terug naar Nederland over een paar jaar?
Terwijl ik het denk bedenk ik me dat dit waarschijnlijk niet gaat, omdat dat andere meisje mijn plaats al heeft ingenomen en dan bedenk ik me ineens ook dat ik Harry zal moeten achterlaten.
En dat is iets wat ik niet wil bedenk ik me dan.

Na een tijdje zo gezeten te hebben word ik rustiger en daarom besluit Harry mij los te laten en hij komt naast me zitten op de bank.

Met zijn allen kijken we nog naar een aantal programma's op de tv, maar mijn gedachtes zijn er niet echt bij.
Ik ben vooral aan het denken wat ik aan moet met mijn gevoelens voor Harry.
Kan ik die gevoelens wel toe laten in mijn hart, kan ik dat maken tegenover mijn ouders en mijn zusje?
Of ben ik egoïstisch als ik daar geen rekening meer mee houd?

Ik weet het niet meer, en ik ben dan ook blij als Harry zegt dat hij naar bed gaat en vraagt of ik mee ga naar boven.
Samen staan we op en gaan naar boven nadat we gedag hebben gezegd tegen de anderen.

Als we ons klaar hebben gemaakt om te gaan slapen gaan we in bed liggen en we kruipen dicht tegen elkaar aan.
Harry legt troostend zijn armen om mij heen en ik kruip bijna in hem, ik heb echt behoefte aan zijn aanwezigheid nu.

Ik begin langzaam in slaap te vallen en ik hoor nog net 'I think I'm falling in love with you Sterre' en dan val ik in slaap.