Taken

Hoofdstuk 89

Om te zeggen dat we goed hebben geslapen vannacht....nee dat niet.

Phoebe is geregeld wakker geworden, maar ik denk dat dit normaal is voor een pasgeboren baby. Ze heeft twee voedingen gehad vannacht en ik ben ontzettend moe. En het feit dat Harry en ik op een eenpersoonsbed hebben gelegen is dan misschien wel lief, maar bevorderlijk voor je lichaam is het niet.

Alles doet zeer. Ik ben wakker geworden van Phoebe en ik wil haar pakken als Harry ook wakker wordt en hij haar voor mij pakt en haar aan mij geeft voor een voeding.

Als ze voldoende heeft gehad komt de dokter binnen, gevolgd door de verpleging. We praten over de nacht en hoe ik me voel en als ik blijkbaar de goede antwoorden heb gegeven vertelt de dokter ons dat we over een half uurtje naar huis mogen. Dit geeft ons de tijd om ons op te frissen.

Harry wast zijn gezicht in de badkamer en zegt dat hij dan nu eerst de autostoel uit de auto gaat halen, en hij geeft mij en Phoebe die nog in mijn armen ligt een kus en dan verlaat hij de kamer.

Er is een verpleegster achter gebleven om mij te helpen met omkleden en te helpen met Phoebe, en ze kijkt naar me en zegt dan dat ze zelden zo'n verliefd stel heeft gezien zoals Harry en ik zijn. Ik bedank haar en ze zegt dat ik een man als Harry moet koesteren, dat er maar weinig mannen zoals hij in de wereld zijn, en ik zeg tegen haar dat ik dat weet en mijn handen dichtknijp met hem in mijn leven.

Dan helpt ze Phoebe in haar wiegje te leggen zodat ik kan douchen en omkleden en als ik klaar ben, met haar hulp ging het heel snel, pakt ze Phoebe op en brengt haar naar de commode in de kamer zodat ik haar luier kan verschonen en haar schone kleding aan kan doen.

Terwijl ik daar mee bezig ben praat ik tegen Phoebe, ik vertel haar hoe blij ik met haar en haar vader ben, en ze kijkt me alleen maar aan met haar mooie kijkers. Ik heb niet door dat er iemand binnen is gekomen, maar als ik twee armen om mijn middel heen voel schrik ik op.

'Jeez, Harry! You scared me!'

Hij gniffelt en vraagt wat ik zei tegen Phoebe, omdat ik het Nederlands aan het praten was, we vinden het een goed idee om ons kind tweetalig op te laten groeien en dus zal ik voornamelijk Nederlands met haar praten en Harry Engels.

'Nothing, it's between her and I' zeg ik tegen hem en geef hem dan een kus op zijn mond nadat ik me uit zijn omhelzing heb losgemaakt. Gelukkig zoent hij mij terug en dan pak ik Phoebe op en ik zet haar in het autostoeltje welke Harry heeft opgehaald uit de auto.

Harry pakt ondertussen de tas in en als we alles hebben komt de verpleegster weer de kamer binnen en zegt dat we vrij zijn om naar huis te gaan.

We bedanken haar voor alles en lopen voorzichtig de kamer uit, ik heb de tas, Harry draagt de autostoel met Phoebe.

Bij de receptiebalie pakt Harry een rolstoel en zegt dat ik kan gaan zitten, wat ik doe. Hij geeft het autostoeltje aan mij en neemt de tas van mij over en duwt ons dan naar buiten toe, richting de auto.

Bij de auto zet hij eerst het autostoeltje vast op de achterbank en dan helpt hij mij met instappen en dan brengt hij de rolstoel weg maar niet voordat hij de tas in de achterbak heeft gezet.

Terwijl ik wacht tot Harry terug komt denk ik aan de rollercoaster die mijn leven is geworden sinds een maand of negen geleden. Hoewel ik in eerste instantie alleen maar naar huis wilde, besef ik dat mijn huis nu hier in Londen is bij Harry.

De man die ik heb aangereden en die mij ontvoert heeft. Het blijft een raar idee.

Terwijl ik gniffelend aan de afgelopen maanden denk, met als hoogtepunten onze bruiloft en de geboorte van onze dochter gisteren gaat de deur van de bestuurderszijde van de auto open en Harry stapt in.