Taken

Hoofdstuk 60

Als we thuis komen is het alweer donker, de dag is voorbij gevlogen.
Iedereen zit al in de keuken als we binnen komen, en we schuiven meteen aan om te eten.
Naderhand lopen mijn moeder, Britt en ik met Jonathan mee zijn kantoor in en hij vraagt of we een keuze voor de school hebben kunnen maken.
Mijn moeder legt uit dat ze hebben gekozen voor de laatst bezochte school, maar dat dit een privéschool is en dat ze het begrijpt als hij dit niet wil betalen.
Jonathan kijkt haar glimlachend aan, en zegt dan dat hij ons daar niet langs had laten gaan met Harry en Louis als hij dat niet wil betalen voor Britt en dat de keuze dus gemaakt is.

Mijn moeder bedankt hem uitvoerig en vraagt dan hoe het verder gaat.
Jonathan legt uit dat Louis alle cijferlijsten van Britt al heeft gekoppeld aan haar nieuwe identiteit en dat hij het aanvraagformulier samen met mijn moeder zal invullen en dat dit eigenlijk vandaag nog moet gebeuren zodat Britt maandag naar school kan.

Voor maandag moet Britt nog haar boeken en schooluniform regelen maar dat zal Louis ook allemaal in orde maken zegt Jonathan.

We knikken alledrie en dan zegt Jonathan dat we deze week ook nog kleding moeten shoppen, omdat we nu maar een klein beetje kleding hebben en hij ziet graag dat de dames van de organisatie er goed verzorgd uitzien.
Hij meldt dat Harry dan mee zal gaan en dat hij de creditcard van Jonathan heeft om alles mee te betalen.
Mijn moeder sputtert eerst nog wat tegen, maar zodra ze merkt dat het geen zin heeft legt ze zich erbij neer.
Dan komt Louis de kamer binnen met zijn laptop en Joathan gebaart dat hij dichterbij moet komen.
Louis komt naast mijn moeder zitten en vertelt dat ze samen het inschrijfformulier voor de school gaan invullen, dat hij de papieren versie mee heeft genomen van de school maar dat het ook digitaal kan, en dat wil hij graag samen met mijn moeder invullen en dan verzenden.
Mijn moeder stemt hiermee in en ze buigen zich samen over de laptop heen om alles in te vullen.
Jonathan vraagt dan aan mij en Britt hoe het met ons gaat en ik zeg dat ik me geweldig voel, maar dat ik niet weet hoe Britt zich voelt.
Britt vertelt dan dat ze het jammer vindt dat ze alles achter heeft moeten laten, maar dat ze dit als een nieuwe uitdaging ziet die ze met beide handen aanpakt.
'This might be a change of a lifetime!' zegt ze.
Jonathan kijkt haar lachend aan en zegt dat hij het bewonderd hoe we in het leven staan, dat we er het beste van maken, ook als het niet in eerste instantie gaat zoals we zelf zouden willen.
Na nog een tijdje gepraat te hebben meldt Louis dat het formulier is ingevuld en verzonden, en dat we nu moeten wachten.

Dan staat Jonathan op en vertelt hij ons dat hij ons nog een prettige avond toewenst.
Dit zien we als het teken om op te staan en dat doen we dan ook.

Met zijn vieren verlaten we het kantoor van Jonathan en we lopen richting de woonkamer.
Daar zitten de anderen op ons te wachten lijkt wel, want ze kijken ons verwachtingsvol aan.

'School is al taken care off!' zegt Louis en dan beginnen de anderen te lachen terwijl ze Britt feliciteren met haar keuze.

We nemen plaats op de banken en we drinken thee terwijl we naar de televisie kijken.
Harry is naast mij komen zitten en heeft zijn arm om mij heen geslagen.

We kijken naar het nieuws en dan zien we dat het hoofdkantoor van mijn vader in beeld komt.
Het volgende nieuwsitem gaat over het kantoor van mijn vader, over mijn vader in het bijzonder.
Men laat beelden zien van een ongeluk, ik herken het als "mijn ongeluk", en dan laten ze beelden zien van gisteravond.
Gisteravond is de uitgebrandde auto van mijn moeder gevonden met twee lichamen er in, deze lichamen zijn intussen geïdentificeerd als mijn moeder en zus.
De auto van mijn moeder is via een defect in de brand gevlogen en ontploft.
Men gaat er niet vanuit dat er een connectie is tussen de twee ongelukken.
De nieuwslezer meldt dat mijn vader op non-actief was gesteld door het kantoor, en dat hij nu helemaal kapot is van verdriet.
Het schijnt onbekend te zijn of zijn schorsing opgeheven wordt na deze dramatische gebeurtenissen is het laatste wat de nieuwslezer over deze zaak meldt alvorens hij doorgaat met het volgende item.

Jemig, we hebben het nieuws in Engeland zelfs gehaald.
Ik wil niet weten hoe het nieuws in Nederland is ontvangen bedenk ik me. Ik ben er stil van en weet niet zo goed wat ik moet zeggen en dan voel ik de warme hand van Harry geruststellend over mijn rug wrijven.

Ik kijk hem aan en ik merk dat ik tranen in mijn ogen heb. Dan kijk ik snel naar mijn zus en moeder en ik zie dat zij het ook moeilijk hebben.
Dan staat mijn moeder op en ze loopt de woonkamer uit. Ik twijfel geen moment en sta ook op en ik ie dat Britt hetzelfde doet.
Met zijn tweetjes lopen we achter onze moeder aan en dan zien we haar in de gang staan.
Als we dichterbij komen zien we dat ze aan het huilen is.

Zowel Britt als ik omarmen mijn moeder in een knuffel en we vragen wat er is.
'Ik heb gewoon verdriet om jullie vader. Hij heeft in een korte tijd zijn hele gezin verloren.... Hoe eenzaam moet hij zich voelen. Maar het ergste vind ik nog dat ik nog steeds boos op hem ben om zijn daden. Ik kan het hem niet vergeven. En daar ben ik het meeste overstuur door.' vertelt ze aan ons.
Ik weet niet wat ik moet zeggen en dus zwijg ik, en ik merk dat Britt ook stil blijft.
Dan slaakt mijn moeder een diepe zucht en ze vertelt verder...
'Het ging al een tijdje niet zo goed tussen jullie vader en mij....ik verdacht hem er van dat hij vreemd ging, wat achteraf gezien dus waar bleek te zijn, maar hij bleef ontkennen. Tegelijkertijd trok hij zich steeds meer terug uit onze relatie. Als ik heel eerlijk ben is de liefde al een jaar over Sterre en Britt' vertelt ze ons.
Ik sta perplex en als ik Britt aankijk zie ik dat zij ook geschokt is.
'Ik had twee weken geleden besloten om de scheiding aan te vragen, maar daar ben ik niet meer aan toegekomen toen jij verdween Sterre.' vertelt ze verder.
Ik ben nog steeds sprakeloos en sta voor me uit te staren.
Dan hoor ik Britt vragen hoe mama zich nu voelt, is de liefde nog steeds over of is dit weer teruggekomen?
'Nee, het is echt over. Misschien is dit hier inderdaad wel de kans van ons leven. Een frisse start voor ons alledrie. Ik moet alleen met mijzelf in het reine komen meiden. Ik vind mezelf zo waardeloos op dit moment. En ik voel me schuldig bovendien.'

'Dat hoeft niet mama' zeggen Britt en ik in koor en dan begint mijn moeder te lachen naar ons.

'Wat zou ik toch zonder jullie moeten? Ik ben zo blij dat wij met zijn drietjes zijn' en dan knuffelen we elkaar weer.

'Mam, neem je tijd. Misschien kunnen we samen sporten? Er is hier een sportzaal op het terrein.'

'Dat is een goed idee, misschien dat we ik dat wel doe, maar ik heb geen sportkleding mee.' reageert mijn moeder.
'Dat komt mooi uit, we gaan shoppen van de week. Op kosten van Jonathan!' vertel ik lachend.
Mijn moeder en zus kijken elkaar verbaasd aan en ik leg uit dat Jonathan wil dat we er goed verzorgd uitzien en dat we deze week moeten shoppen van hem.

'Het is bijna te mooi om waar te zijn' zegt Britt tegen onze moeder en mijn moeder zegt dat ze dat ook al dacht.

'Wanneer gaan we shoppen dan?' vraag ik ze, en ze kijken elkaar aan.
'Morgen?' vraagt Britt aan ons en we knikken beiden dat we dat goed vinden.

Dan komt Harry de gang oplopen en hij vraagt wat er is, ik vertel hem glimlachend dat we op verzoek van Jonathan morgen gaan shoppen en dat ik begrepen heb dat hij mee moet om te betalen.
Hij zegt dat dit klopt en dat hij gaat vragen of Niall ook mee wil, omdat hij anders gek wordt met drie vrouwen.
Ik geef hem een vriendschappelijke por tegen zijn borstkas en hij loopt lachend weg.

'Niall, is dat die blonde jongen met het Ierse accent?' vraagt Britt dan aan mij en ik kijk haar aan en ik zie iets in haar ogen wat ik nog nooit eerder heb gezien.......