Taken

Hoofdstuk 15

Ik denk dat ze het over Harry hebben, maar zeker weet ik niet.

Ik eet rustig mijn ontbijt en ik drink rustig een kop thee waarvoor Eleanor het water heeft gekookt, maar op verzoek van mij heb ik zelf de sterkte bepaald.
Ik heb ervaring met de engelse manier van thee maken, en dan is de thee zowat zwart, en daar houd ik echt niet van, hoeveel melk er ook in gaat!

Ik hoor de deur naar de gang open gaan maar ik eet rustig door.

'There she is, my sleeping beauty!' hoor ik Harry zeggen, en ik wil me omdraaien, maar hij staat al over mij heen gebogen en pikt met mijn lepel snel een hap van mijn ontbijt.
Ik wil net protesteren, maar dan zegt hij dat het zijn muesli is, en dat hij dus gerechtigd is om een hap te nemen. Ik rol mijn ogen en pak mijn lepel terug.

Als ik klaar ben met eten sta ik op om mijn kom in de gootsteen af te spoelen, maar gelijk staan Niall en Louis op en kijken mij aan.
Blijkbaar denken ze dat ik iets van plan ben of zo.
Ik grinnik en zeg dat ik alleen maar mijn kom in het gootsteen ga afspoelen en ze gaan weer zitten.

Hoewel het grappig was hoe snel ze op stonden, laat het me wel inzien dat ik scherp in de gaten wordt gehouden.
En dat een ontsnappingspoging moeilijk gaat worden, maar het is de moeite waard.

Maar daar moet ik nu niet aan denken, ik kan pas ontsnappen als ik weet waar ik precies ben in Londen, of als ik in het centrum ben, dat gebied ken ik uit mijn hoofd, en ik dan kan zo naar het hoofdkantoor van mijn vaders werk.

Harry zegt dat ik mee moet lopen, en terwijl mijn hakken een geklik laten horen bij elke stap die ik zet, loop ik achter hem aan naar de gang.

'Can I brush my teeth first?' vraag ik, ik heb zo'n hekel aan ongepoetste tanden, en sinds gisteravond heb ik mijn tanden niet gepoetst, ook niet nadat ik had overgegeven. Ik heb alleen mijn mond gespoelt met water.
Mijn adem zal wel ruiken als een dood vogeltje bedenk ik me.

'Yeah, sure. Let's go to the bedroom'

Ik loop mee de trap op en richting de slaapkamer. Vlug loop ik de badkamer in en pak een tandenborstel en poets vlug mijn tanden met de tandpasta die er ligt.
Ik denk dat ik de tandenborstel van Harry aan het gebruiken ben, er is maar 1 tandenborstel hier, dus die kans is erg groot.

Als ik de kamer uitloop bedank ik Harry voor het laten gebruiken van zijn tandenborstel.
Hij knikt en zegt dat we straks een nieuwe gaan kopen.

Ik knik ook en we lopen samen de kamer uit richting de trap, en als we beneden zijn loopt Harry niet naar de keuken of de voordeur zoals ik verwacht had, maar naar een deur achter in de hal.

Hij klopt twee keer op de deur en ik hoor een stem ' Come in!' roepen.
Harry opent de deur en zegt dat hij mij mee heeft gebracht.

Achter een groot houten bureau staat een grote stoel met de rug naar ons toe, en deze wordt langzaam omgedraaid en ik zie Jonathan zitten.

'Sit down you two' zegt hij en gebaart naar de twee stoelen voor zijn bureau.
Behoedzaam ga ik zitten, ik ben zenuwachtig, maar ik weet niet waarom.

Jonathan vraagt mij of ik goed geslapen heb, en ik zeg dat het wel ging maar dat het een beetje kort was.
Hij tilt zijn rechter wenkbrauw op en kijkt naar Harry, die meteen zegt dat er niks is gebeurd terwijl hij grinnikt.
Mijn god, wat denken al die mensen wel niet? Dat ik met iedereen het bed induik ofzo?

'Sterre'
Hoe kan Jonathan mijn naam in een keer goed uitspreken denk ik, maar hij gaat zo snel verder dat ik geen vraag hierover kan stellen.

'What do you know about your parents work?'

Huh? Wat zou ik moeten weten? Mijn ouders gaan naar hun werk en komen 's avonds weer naar huis. Wat er gebeurt op het werk wordt nooit besproken, en dat leg ik Jonathan uit.

Hij knikt bij alles wat ik zeg en vraagt dan of ik weet wat voor beroep mijn ouders uitoefenen.

Dat weet ik wel.
Ik leg uit dat mijn moeder secretaresse is voor de directeur van Starbucks Nederland en hoe dat ons altijd gratis koffie oplevert.
Hier moeten zowel Harry als Jonathan om lachen.

Jonathan vraagt dan of ik meer weet over het werk van mijn vader, en ik zeg dat hij een compagnon is van een internationaal advocatenkantoor.
Dat hij al diverse grote zaken heeft behandeld en ontzettend goed is in zijn werk.
Ik vertel dit alles vol trots, want ik ben super trots op allebei mijn ouders.

Dan vraag ik voorzichtig aan Jonathan waarom hij dit allemaal wil weten.

Jonathan en Harry wisselen een blik uit, en dan richt Jonathan zijn aandacht weer op mij.

Hij legt uit dat hij de leider is van een organisatie die de hulp van het kantoor van mijn vader nodig heeft om zaken af te handelen, en dat mijn vader de aangewezen persoon hiervoor is gezien zijn expertise.
Maar dat mijn vader dit stelselmatig weigert, ondanks royale aanbiedingen met betrekking tot vergoedingen en dat mijn vader zelfs na dreigementen richting zijn gezin, is blijven weigeren.

Ik voel tijdens zijn uitleg het bloed uit mijn gezicht wegstromen. Mijn handen beginnen klam te worden en mijn mond wordt droog.
Ik kijk hem onwezenlijk aan.

Dit kan niet waar zijn! Ik ben ontvoerd omdat mijn vader deze Jonathan weigert te helpen?