Taken

Hoofdstuk 68

'Uhm, we don't....I don't..' begin ik te stotteren maar dan kijkt Harry mij aan en ik zie aan de blik in zijn ogen dat hij het wil vertellen en mij om toestemming vraagt.
En aan de ene kant wil ik het heel graag aan mijn moeder vertellen, maar aan de andere kant durf ik dit niet.
Besluiteloos kijk ik hem aan en ik merk dat mijn moeder nu heel nieuwsgierig aan het worden is.

Misschien moet ik het loslaten, ik kan niet alles in de hand houden, kijk maar naar het wonder dat in mijn buik aan het ontwikkelen is.

Terwijl ik Harry nog steeds aankijk knik ik voorzichtig naar hem als teken dat ik het goed vind dat we het aan mijn moeder vertellen.

Harry zegt tegen mijn moeder dat we haar even alleen willen spreken en we lopen naar de woonkamer die gelukkig verlaten is.
We nemen plaats op de bank en Harry pakt mijn hand vast.
Mijn moeder zit in de loveseat tegenover ons.
Harry vraagt of ik het zelf wil vertellen of dat hij het moet doen, en ik zeg tegen hem dat het me beter lijkt dat ik dit zelf vertel.

Dan wend ik mijn blik naar mijn moeder terwijl Harry bemoedigend in mijn hand knijpt.

'Mam, dit zal als een schok komen, en het is zeker niet gepland, maar het is gebeurd en we zullen er aan moeten wennen....'
Ik kijk mijn moeder aan om te zien of ze al een beetje begrijpt waar ik heen wil met mijn verhaal, maar ik krijg niet het idee dat ze doorheeft waar het over gaat en dus ga ik voorzichtig verder.
'Ik weet dat we jong zijn, en ik vind het zelf ook doodeng, maar mam........ik heb zojuist ontdekt dat ik zwanger ben.'
Mijn moeder slaakt een zucht en kijkt me verbijstert aan.
Ik kan niet opmaken of ze boos, teleurgesteld of verdrietig is.
Blij zal ze zeker wel niet zijn, dat kan ik me niet voorstellen.

'Jemig, dat is nieuws wat ik niet verwachtte Sterre. Wat gaan jullie nu doen?' vraagt ze geïnteresseerd aan mij terwijl ze af en toe naar Harry kijkt.
Is ze nou positief of niet? Ik kan geen hoogte van haar krijgen.
Ik slik en zeg dat we de zwangerschap niet laten afbreken, omdat ik denk dat ze dat bedoelde.
En dan valt ons gesprek even stil, ieder in haar eigen gedachten.
'Ben je boos of teleurgesteld mama?' vraag ik haar uiteindelijk, ik moet weten hoe ze zich voelt.

'Waarom zou ik boos zijn, je hebt dit niet expres gedaan neem ik aan. Teleurgesteld ben ik wel. Je bent nog zo jong, ik had graag gezien dat je je leven vol zou benutten, en een kind op je 20e is nu niet wat ik me daarbij voorstelde.
Maar als jullie er gelukkig mee zijn, wie ben ik dan om daar negatief over te doen? Ik zie dat jullie veel van elkaar houden, nu nog meer dan gisteren. Je ziet het zelf niet Sterre, maar jullie stralen liefde voor elkaar uit. Meer liefde dan ik ooit met je vader heb meegemaakt. En als wij twee kinderen op de wereld konden zetten met minder liefde voor elkaar, dan moet het met jullie helemaal goed komen.'
Ze kijkt me aan met een lach om haar mond.

Ik bijna niet geloven dat ze zo gereageerd heeft.

Harry kijkt me vragend aan en ik leg kort uit wat mijn moeder heeft gezegd en ondertussen zie ik mijn moeder ontspannen op de loveseat zitten terwijl er langzaam een glimlach op haar gezicht komt.

'Ik word oma....' hoor ik haar dan mompelen, en ik kijk haar kant op terwijl ik 'Ja mam, en ik word moeder' zeg.

Dan staat ze op en loopt op ons af en Harry en ik staan ook op. Als ze voor ons staat pakt ze ons samen vast en feliciteert ze ons.
Dan kijkt ze Harry aan en zegt dat ze verwacht dat hij goed voor mij en de baby zal zorgen waarop Harry zegt dat hij niet anders zou willen.
Grijnzend zegt ze dan tegen Harry dat hij maar snel met me moet trouwen, omdat dit zo hoort.
Bij dat laatste geeft ze hem een knipoog.

'Mam! Doe normaal, ik schaam me dood!' zeg ik tegen haar, maar dan hoor ik Harry zeggen dat hij dat allang van plan was.

Ongemakkelijk sta ik naar ze te kijken.
Hebben ze niet door dat ik hier sta? Ze praten alsof ik er niet bij ben.

Dan schraap ik mijn keel en ik zeg dat ik even wat ga eten.
Vragend kijken ze me aan, 'we hebben net geluncht' zegt mijn moeder, en dan leg ik haar uit dat ik dat er uit heb gespuugd omdat ik zo misselijk was.
Harry pakt me vast en vraagt of dat door de zwangerschap komt, en ik zeg dat ik het niet weet.
'It could just be my anxiety when I thought I was pregnant and I got really nervous about that. That's when I needed to run to the toilet.' leg ik ze uit.

'Okay honey, let's get you something to eat' zegt Harry terwijl hij met me naar de keuken loopt, en ik merk dat mijn moeder ook meeloopt.

Voordat we de keuken inlopen vraagt ze of Britt het ook mag weten en ik vraag Harry of we het nog geheim willen houden of niet.
Harry zegt dat hij het iedereen wil laten weten, en dan besluiten we om er geen geheim van te maken.

We lopen de keuken in en daar zit El aan de keukentafel een tijdschrift te lezen, ze kijkt op als we binnenkomen.
Zodra ze ziet dat Harry mijn hand vast heeft verschijnt er een glimlach op haar gezicht en ze kijkt me vragend aan.
Ik steek mijn duim op om aan te geven dat alles goed is gegaan, en dan staat ze op en geeft mij een knuffel.

Ondertussen heeft mijn moeder een boterham voor mij gemaakt, met een glas melk.
El vraagt zachtjes of mijn moeder het ook al weet, en ik knik zachtjes.
'It's not a secret, but we would like to tell everybody ourselves' zegt Harry tegen El, waar hij aan toevoegt dat ze het dus nog niet aan Louis en Perrie mag vertellen.
Ik zie het gezicht van El betrekken en ik heb het vermoeden dat een van deze twee personen het al weet, en dus vraag ik haar of ze het al heeft vertelt.
Ze kijkt me verschrikt aan en stamelt dan dat ze het misschien aan Louis heeft vertelt.
'Maybe? You either told him or you did not El' zegt Harry geïrriteerd tegen haar en dan zegt ze dat hij het al weet maar belooft heeft het aan niemand te vertellen.

'We're talking about Louis, right? The one who can't keep anything about my personal life privat?' vraagt hij voor de zekerheid aan El, maar ze zegt dat hij het echt heeft belooft en dat ze hem gelooft.

Dan komt Louis de keuken binnen en terwijl ik de laatste hap van mijn boterham neem kijkt hij eerst naar mij en dan naar Harry.
Hij zegt niets maar gaat gewoon naast El zitten.

Het lijkt er inderdaad op alsof hij niets zal zeggen over mijn zwangerschap, want hij begint er niet over.

Dan trekt Harry de stoute schoenen aan en vraagt aan Louis of hij er over wil praten met ons, en dan klaart Louis' zijn gezicht op en komt er een glimlach te voorschijn.
'Can I congratulate the two of you? Or should I say three of you?' grinnikend kijkt hij ons aan en ik moet toch lachen, hoe apart de situatie ook is.

We zitten nog een klein half uurtje met zijn vieren te praten, mijn moeder is naar Britt op hun kamer, en ze vertelde dat ze het aan Britt zal vertellen nu wij daar toestemming voor hebben gegeven.

Als we over allerlei baby zaken gesproken hebben staan we op en Harry en ik lopen naar Jonathan toe.
Harry vindt dat we het als eerste aan hem moeten vertellen, en dat we dan vanavond de anderen op de hoogte kunnen brengen.

Zoals ik al verwachtte reageerde Jonathan enorm enthousiast en hij feliciteerde ons met enorme knuffels en zoenen. Het was best grappig om Harry zo met Jonathan te zien.
Jonathan heeft ons een appartement aangeboden om in te wonen zodra de baby geboren is, maar we voelden allebei dat we liever nog hier wilden wonen, zodat we iedereen nog dicht bij ons hebben.
Jonathan dacht even na en toen zei hij dat er nog een kleine aanbouw aan het huis zit en dat als die gerenoveerd is wij dat als huis kunnen gebruiken.
Er zal een aparte ingang komen en het zal een op zichzelf staand woongedeelte worden met een binnendeur naar het huis.
We keken elkaar aan en we zeiden direct ja op zijn voorstel.
Jonathan legde uit dat de verbouwing nog vier maanden duurt, en dat we dan kunnen inrichten.
Hierna hebben we afscheid van elkaar genomen en zijn Harry en ik naar onze slaapkamer gelopen waar we nu op het bed liggen.

'Penny for your thoughts' vraagt Harry aan mij en ik weet niet wat ik moet antwoorden, er schiet van alles door mijn hoofd heen en dat vertel ik hem dus.
'Everything will be alright honey, we love each other right? And love conquers all, I'm sure of it.
But first things first....I would really like you to meet my parents' zegt Harry en dan voel ik me ietwat nerveus worden, mijn moeder heeft goed gereageerd op dit nieuws, maar zullen de ouders van Harry dat ook doen?